Alle inzendingen over vorsten

Nog gehuld in ijzig zwijgen, zie ik de vorst zijn witte rijp over dak en tak verspreiden. Maar spoedig kom ik en ga zwaaien met mijn gouden toverstaf, ik zal de vorst zijn kracht ontnemen, tegen mij legt hij het af.…

vervallen muren, strijdt de dag in de hengsels van de tijd, gefixeerd in bevroren regen want als de vorst z’n kroon afzet, bevriest de dood slechts een ogenblik, verkiest alleen zijn duistere wegen, natuur is in gebed.…

De Vorst mag* geen gezel* in zijn gebied gedogen, Hij wil zijn rijk en troon beheersen ongemeen*: De Minnaar is jaloers schier* van zijn eigen ogen, Ja van zijn schaduw, die hij voor hem* uit ziet treen*. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - kan concurrent ongedeeld bijna zich lopen…

De politiek zou moeten onderzoeken Waarom wij burgers lachen om de spot Die graag gedreven wordt met vorst en god Op radio, tv en ook in boeken Want wat is er in feite aan de hand? Wij hebben hier aan ego’s vaak het land.…

Want het klimaat verandert naar het schijnt Ik denk dat daarmee ook de vorst verdwijnt…

't Was vaste vorsten- en regentenprik Je mocht je in een nette rij opstellen En een voor een bij Juliaan aanbellen Met veel te hard gebakken krentenmik Dat kan dit jaar voorwaar met goed fatsoen Want Beatrix gaat toch wel afstand doen…

Wit het land, rein mijn hart Alles begraven onder sneeuw Bomen kreunen onder druk De vorst slaat tegen ramen Die laat hen koud; ‘t glijdt eraf Binnen heerst warmte…

te rekenen naar de hoeveelheid eikels die deze herfst voortbrengt wordt het een ouderwetse winter met strenge vorst en sneeuwpret gerekend naar het aantal eikels dat in de categorie –mensen- steeds vaker zijn opwachting maakt zou het winters zijn het hele jaar…

Een moment aan de prille aanvang van het belovende jaar volgens teleologie ik vooruitloop onder een lichte vorst; op sneeuwwitte tegels plots mijn schaduw glijdt in gebaar, licht van glijdende mobiliteit de verlichte toekomst morst.…

d’Oranjeprins ben ik vrij onverveerd Ik kocht onlangs een zeer beduidend stulpje zelfs inclusief een kamer voor ’t hulpje De Spaanse vorst heb ik altijd geëerd Die kan hier ook logeren en genieten: Hij mag op opa’s olifantjes schieten…

de vorst heeft blijkbaar keihard toegeslagen ze zit bevroren op haar hoge troon een ijskoud Brits en koninklijk icoon de kroonprins telt de uren en de dagen de zestig jaren zijn voorbijgevlogen en al die jaren bleef ze onbewogen…

Stem des ondankbaar rotvolks, zing uit volle borst wat u bezielt, tot hulde aan uw jonge vorst (volgens John E. en Ali B. met vijftig topartiesten): ’t zal me een stamppot wezen met de W van worst!…

Maar hoe dan ook: wat erg voor onze vorst, Want dat wordt heibel in de Eikenhorst.…

Na ophef over scharrels en pingping Is hij door zoonlief uit zijn land verdreven, Voor Juan Carlos rest een eerloos leven, Als afgedankte vorst en banneling. Nu vlucht en wankelt Koning Nooitgenoeg, Als ooit de olifant waarop hij joeg.…

We leven met de nukken van de pluim De weerman kan ons ijs en sneeuw beloven Maar op zijn woord kun je hem niet geloven Zodat ik al zijn praatjes niet meer pruim De vorst is weer een keertje weggebleven Die Hiemstra kan ik echt geen pluimpje geven!…

Geen les over het slavernijverleden Of hoe men hier de mof ter wille was Dat hoort natuurlijk ook niet in de klas Of wat we in 'Ons Indië' misdeden Wel zingt straks ieder kind uit volle borst; 'Van Duytschen bloed', voor Vaderland en Vorst!…

Een jaar lang gewacht heb ik, op grootvadertje vorst. De oerstrenge aardse winter blijft buiten staan, zijn vorstige ijzig strenge blik wil ik overleven. Wilde ganzen vliegen in de vorm van een v, Willen net als ik zo graag de kristalharde koude winter ontsnappen, in de winter schermen tegen de vorst en oostenwind.…

Mogen wij elkaar omarmen, liefhebben, verwarmen, beminnen, wanneer de vorst verdwenen is, als sneeuwvlokjes, uit de wolk der innigheid verworven.…

kou ging hem in zijn botten zitten het wachten op de bank een bevroren zaak tijd was het dat de vorst met verlet zou gaan zodat hij van leer kon trekken invallen bij het eerste fluitsignaal van winterkoninkjes die het speelnest verlaten om hem luidruchtig bij te staan…

Dode blaad'ren Overheersen Nu de vorst Heerser was Over 't geheel Voorgoed voorbij Lijkt het levende Volkomen zinloos De nieuwe tijd Tot op welhaast Onzichtb're stipjes Uit de dood Onverwacht Nieuw leven spruit…

Schoot waar het leven In gekoesterd werd, Begin van nieuw leven Zo pril, zo prematuur, Onverwachts is de vorst Er doorheen getrokken Terwijl de lente Al lang begonnen was, Vruchtbare aarde Bevroren terwijl Het zaaigoed al Ontsproten was…

Voor mijn part kan de vorst daarna beginnen.…

je bloesemt in roodwit verwachten na zware nachten met vorsten aan de grond die kou heeft krachten ondermijnd toch was ik er altijd bij ook in die winter op zijn eind maar naast de zon warm ik met jou de lentebloemen laat het voorjaar bloeien voor samen naar een nieuwe tijd…

boven de naakte bomen verhaalt al van lente Het teken van 't uitkomen van zoete dromen: Het weer zal keren wind gaat liggen in jong gras vorst zal de wijk nemen.…

Strenge prinsen, harde vorsten, Die met al te nauwe band Drukken op het ganse land, Doen het al in stukken borsten; Want een rijk van enkel dwang Duurt gemeenlijk niet te lang. ---------------------------------- * nog niet geheel gegist druivensap * droesem van de wijn…

drogend draaien de laatste blaadjes als gebedsmolentjes aan hun steel in groene zomer mantra’s moe geruizeld kleuren zij met herfst mee donkere vennen weerspiegelen nog strak de lage zonnestand in zwart het warmrijpe is verdwenen ook schraalhans heeft de staart tussen de benen dan tocht het bos open plekken stralen koude…

zuiver en grillig schraalde een melodie veeltonig de strakblauwe lucht ontdaan van warme tierelantijnen klonk in het hoog ijle de noordooster kou herauten speelden de macht van de vorst in een uitstralend winterse nacht waar helder kraakte in het donkerzwart bevriezen van spiegels op sloten en vaarten pas toen zon de rijp…

De vorsten spelen 't hoge spel, 't Plunderende, volkenmoordende spel, Waar 't krijt gekozen is, wordt al Wat oogst beloofde Groen weggemaaid; 't Hinderlaagbiedende struikgewas En 't breed gekruinde hout geveld; Bloemrijke villa's en nijvere hoeven geslecht; En vóór de oorlog Is reeds het schone land geschonden, Natuur verkracht.…

tot grote verbijstering vroren ijsheiligen vannacht bloesems en knoppen kapot alsof de strop door corona ons de adem al niet deed stokken schone lucht in het met sterren bezaaide zwartblauw veroorzaakte strenge kou net als de immense droogte op grote hoogte door het overvloedig zonnig lenteweer rookpotten en nevels ze waren…

zwartgesleepte sluier, soezende zomer tuimelt lichtvoetig als een vilten stemvork over ons glinsterdak, ondermaans bestaan krioelt van noten, zingt van opschudding, klinkt lentelijk, tot winterstof helderhoog zweeft, licht wordt als groeiend gras haar bloemen ten hemel richt alsof God spreekt, zij vergeten dat bangtrillende kou anders is dan…