Alle inzendingen over vragen OR overgeslagen

Vlissingse meisjes flaneren en paraderen, lijken welhaast te marcheren Als je ergens gezien wil worden, is het wel op de Boulevard. Meisjes van het mooie weer en van de zon, en met altijd de wind in het haar, zeg me waar ze jullie in de winter parkeren, dan ga ik op zoek en vind jullie daar. Ik loop dan een stukje met jullie op,…

Sinterklaas mag ik u wat vragen eigenlijk wil ik u daar niet mee plagen het is niet bestemd voor mij maar voor de mensen die wachten in een rij die hebben niets te eten laten wij dat niet vergeten geef mijn geschenk maar door ik heb geen honger hoor.…

alleen vandaag ben ik het kind met ogen, niet vervloekt alleen vandaag behoor ik tot de toekomst en de waanzinnige visioenen die als lichtramen uit de wind vallen vraag over morgen vraag over dromen van duizend keren onschuld vraag of ik jou wil aanraken voorbij de golven, de meeuwen de waarheid en de spartelende vuurtoren vol introvert…

Noem mij een boom waar ik niet onder geschuild heb Noem mij een steen waarop ik niet heb gerust Noem mij een zee die ik niet heb bevaren Noem mij een ochtend waarop ik je niet heb gekust.…

ook niet voor verdriet over ongewilde manco's in je leven door 't onontkoombaar voorbeeld in je jeugd of later nog of door je onverbeterlijke genen je schuift je foute keuzes daarop af dan is je ook niets te verwijten je leven liep zoals het was dit is mijn slotconclusie maar waarom staat je die niet aan je moet het ook aan mij niet vragen…

wie zal de meeuwen terugwerpen als ook jij verdwijnt in niets meer dan een druppel of in de doofheid van de duinen die, ongenesteld mijn armoede zullen dragen ik zal droever worden mijn gedichten zwijgzamer en uit de nachten zal ik wanhoop plunderen, de donkerte van de eeuwen omdat geen enkel ogenblik meer zal bestaan…

O ja, Heer, dan had ik graag één vraag nog aan U gesteld, en dat is deze, die me eigenlijk nog het meeste dwars zit, eentje die mij al zó lang kwelt: Moet ik nou bij het einde van dat gesprek met U óók netjes Amen zeggen?…

Als ik je nou beloof geen oog dicht te doen vannacht mag ik dan bij je blijven slapen?…

Wat gaat er om in het hoofd van de koorddanser op het smalle koord hoog boven een ademloos toekijkend publiek, dat niet wetend wat het nu moet kiezen, tussen het hopen op het slagen van de acrobaat en hem de andere zijde van de staaldraad zien bereiken of zo stiekem met een ergens diep verborgen fatalistische gedachte, ontstaan in een vroege jeugd door…

De voorstelling is al lang begonnen dat weet jij net zo goed als ik, maar wij eten langzaam Terwijl jij je kostelijk schijnt te vermaken kijk ik terug, naar onze eerdere afspraak Is je familie in mijn voetafdruk gaan staan? Dan weet ik hoe belangrijk ik voor je ben en trek ik zelf wel mijn conclusie Het spookt voortdurend in…

Niet gisteren, ook niet vandaag misschien dan morgen, steeds stel ik mezelf weer die vraag. Zal ik eens het antwoord horen hoe het staat tussen jou en mij. Als jouw hart mijn warmte en genegenheid zal gaan voelen, krijg ik dan het antwoord erbij.…

Alle vragen in dit leven maar ook de antwoorden zitten diep verborgen achter de verre horizon van ons eigen gemoed en hebben de keuze gaan we voor bitter of... voor zoet…

als ik het je vraag wandel je dan mee samen door de sneeuw langs bevroren water is er warme chocomel dan stoppen we even voelen onze handen en praten over later heb je me ooit nodig denk dan aan me ik zal vliegen over bomen om naar je toe te komen…

Want dan kun je niet meer bellen, dan kun je niet meer vragen hoe het is, dan is er geen tweede kans want die heb je dan gemist! Dus bel, als je bellen wilt, vraag een ander hoe het gaat, want geloof me als geen ander weet ik: voor je ’t weet is het te laat!…

Is het nou: gewoon dood, of ben je dood- gewoon: dood?…

vraag me niet waarom ik huil ik huil daarom daarom is geen reden geen reden dat ik huil dat ik huil vraag me niet waarom…

is het een zegen een vloek nu een wolk van het grote vergeten door de wereld waait? vluchtgegevens verdwenen zijn alles van waarde bedolven wordt onder maakbaarheid? is het een zegen of een vloek als we herinneringen aan licht en donker verliezen? vergeten om elkaar onder de sterrenhemel gezelschap te houden?…

Wie is dat, die dat ik word? Ik ken haar niet Ik herken mij niet Waar ben ik? Wat doe ik? Wat heb ik gedaan?…

Gaat het nog niet goed Voor de buitenwereld is het iets wat je moet Ach, je tovert wel een lach Omdat je je gevoel niet echt zeggen mag Want dan ben je een chagrijn En vertel je maar niet over je pijn Dit maakt mij alleen enorm kwaad Vraag dan ook niet hoe het gaat Lieve mensen dit doet verdriet Het zijn mijn tranen die men niet ziet…

Zij is van vele markten thuis, stel een vraag en je krijgt antwoord zelden zag ik iemand in een huis, waar zoveel kolder werd aangeboord. Zij is van alle markten thuis, echter wanneer ze voor zichzelf geen oplossing ziet, kent ze ook het antwoord niet!…

Al die blaadjes van die bloemen afgerukt en weggegooid voor ‘t eeuwig vragen spel van ja of nee.…

klopt het dat het water nooit meer weggaat en onze ouderdom zal verdrinken, dat elke vezel zonder franje van vlees en bloed is, dat elke wijsheid ooit smoort maar begon met een vraag?…

Nooit gevraagd om de strijd. Van binnen naar buiten mensen. Geschreven vaag in tijd. Zonder enige vaste vrome wensen. In Ohrid zit een dichter. Omgekeerde omvang van het niets? We reizen mijn vriend! Verder in dit ruimteschip. Een dichtertje.…

Er was een bij te 's-Gravenhage die antwoord wist op alle vragen. Toen men hem moeielijk genoeg ‘Wat was was eer was was was?’ vroeg, werd hij de winnaar van de quiz met ‘Eer was was was was was is.’…

is alles dan zoals het is komt alles vandaag zoals het komt ben ik dan nog zoals ik ben zoals ik ben geworden als ik ontwaak?…

Het gebeurde dus daar, bij de oude toren -- Hoe oud is die dan?…

Ergens is het pad zoekgeraakt dat slingerend door de heuvels leidt, zoals de vragen uit de wereld lijken weggeschreven, uit scheefgegroeide zelven gewist, uit de geschiedenis zijn geschreven.…

vragen is zoveel hoger dan weten wie leeft een buigzaam leven?…

Hoeveel gedaanten wonen in een vraag. Ik weet het niet de hemel waait voorbij. Kalk valt van de muren bomen bergen en rivieren. Hebben we tussen ons bedacht we halen het licht geleidelijk in. Worden sneller dan het geluid duurt eeuwigheid langer. Dan het licht van ons erbarmen?…

Ik kan niet sneller leven dan mijn lichaam bij kan houden Fietsen en varen zijn het maximum Een korte trein- of busreis lukt nog wel als ik oplet en meeverander, niet zit te lezen of slapen, anders krijg ik bij aankomst in één klap het overgeslagen leven te verduren Sneltreinen en vliegtuigen breken me op, dan raak ik meteen achter en…