Alle inzendingen over vreemden OR vervreemden

ik verschoot in het bos waar bomen hun stammen ineens anders kleurden en perspectief in een vreemd licht overging toch was ik niet ontheemd voelde me snel thuis in het tussenwortels leven waar tot verbazing nemen en geven met heel ander ogen werd bekeken omhoogkijkend verdwijnt de vervreemding alsof daar alle werelden samen…

Het lijkt allemaal vreemd, ideeën en wetten gespeend van naam,onverstaanbaar,wie zal weten hoe het er voorstaat, vervreemd van sterren,een daglicht dat in het avondrood opengaat, in gezicht van goden die verdwijnen, een overdaad van gestolen stilte, wat zal er in een andere vorm verschijnen?…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Verwissel me niet met een vreemde die jouw hart slechts tijdelijk neemt maar je wezen onberoerd laat terwijl ik in gedachten meelijd als vervreemding daarna toeslaat Vermeng me niet met jaloezie dat zwaar explosieve mengsel slaat een gat in ons schilderij dat treurig zijn verf laat vallen naakt zonder inhoud achterblijft Vederlicht…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

niets is zo absoluut zo zonder zonde zonder zo vervreemdend in de kou…

Twee mannen mannen die hun weg vonden in een nieuw ochtendland praten over hun toekomst na al wat in de vreemde door hen werd verpand. Twee mannen vergeten soms heel even hun nuchtere verstand, wanneer zij hun hart voelen kloppen voor het moederland. Twee mannen, zij overleden ergens in een vervreemd land.…

Het lijkt allemaal vreemd, ideeën en wetten gespeend van naam, ongrijpbaar, wie zal weten hoe het er voorstaat, vervreemd van sterren, daglicht dat in het avondrood opengaat, in gezicht van goden die verdwijnen, overdaad in verholen stilte, vergaat weer in een nieuwe vraag, hoe zal deze in een andere vorm verschijnen?…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

WOORDEN SPORADISCH UITGESTROOID plots gaf zij een kreet, en allen getuigden UIT MIJN HAND, LEEGLOPENDE LEKKE DOOS, wij dit later, in het nieuwe korenveld; ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE nooit meer hielden wij van geluid dat stapt MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN…

ik ken teveel talen en dus herinner ik me je niet mijn plebeïsch bereik mist woorden voor oogvocht en okselgeuren in de deuropening nemen haarverlies en dwangneurose toe vreemd sta ik in het gordijn van deze ontzielde morgen als een blinde heb ik leren spreken van dier tot dier ik leid net bestaan van een open autovenster op de…

Brussel heeft nog niet gereageerd, hoorde ik en een geheimzinnig lachje maakte me tot vriend van mezelf tot vriend van mezelf mijn lippen die vlezig zijn zo hun weg hebben gemaakt onschuld uitdrijvend als Bosnisch bloed in beken velen zijn, maar weinigen fragmenten hopen nog op heling en hereniging broeders wisselen verder chromosomen…

Een metro vol met mensen starend voor zich uit ieder zijn gedachten kijkend door de ruit. Elk een eigen leven elk zijn eigen huis met een ander streven en een ander kruis. Wat zijn jouw gedachten? denk jij net als mij, nog twee uurtjes wachten dan is het weer voorbij? Waar wil jij straks komen? waar wil jij nu heen? zal je samen…

Huis en haard voelen als de twist van een dubbelspiraal. ’s Nachts buigt de horizon onder het mom van een vreemde taal. Het bekende is niet veel anders, niet echt anders dan gewoon. Toch is er een verschil, iets ziet de kans schoon. Om toe te slaan, ongemerkt binnen te sluipen.…

Door het open raam van de stenen tafel zie ik contouren van jouw gezicht. Mijn oogleden voelen zwaar en ik zal blindheid uit mijn ogen verdrijven. De ernst van de zaak is mij bekend, tot nu toe ben ik niet voor zwaarte gezwicht. Gaat het om de plaats van het onbekende of heeft het gevondene nog geen plaats? Mijn aanwezigheid voelt als bezwaar…

middelpuntvliedend zweef ik in cirkels om me heen als hoepels dansend op de heupen van een Hawaiaanse vahiné hoe lang kan ik het nog houden, eer de hoepels vertragen en uitgecirkeld langs me afglijden en de beweging sterft op de vloer als de hoepels lossen valt het vat in duigen wijn sijpelt al door de reten, opgezogen door…

Het zijn niet onze omstandigheden in verleden of heden verdriet en pijn die ons verloren gevoel bepalen ik denk dat de vervreemding van ons zelf de tol opeist die we zelf steeds betalen daarom moeten we vastbesloten zijn om ons nog meer aan elkaar te binden onophoudelijk blijven zoeken in blijheid wederkerig steeds ontdekken bevestigen…

Verlicht mij niet van een gedicht Langs de einder tot de nerven In de deur van het gesticht Spreekt het geheel in scherven Soms verdenk ik mij binnen Men spelt daar de tijd Tot vermaak van zinnen Vonkt extase en beurtelings spijt Een haveloos hart als hete radiator Jaagt meer dan lucht in stelling Zo ziet mijn radeloze commentator Elke…

Kinderstemmen echoën de eeuwen aan elkaar. Een zoet gebaar, het verre verleden door de muren vertaald. Ze blijven gekweld roepen door de schaduwen tussen de muren. Niemand die ze horen kan,ingehaald door de tand des tijd. Maar ik hoor ze roepen, ik hoor ze gillen Hulpeloos staar ik met slappe armen en een leeg gezicht. Ik staar in de schaduw van…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

voelen alsof als tijd verstilt en jij en ik vervreemd in elkaars ogen zien alsof het onmogelijke echt bestaat beslaat onze blik zoemen de rozen rode in ons hoofd alsof tijd tussen ons niet was en wij alleen maar zijn omdat ik denk dat ik bij jou ben en jij bij mij als wij eigenlijk als vreemden bij elkaar zijn…

Ik was al vroeg een vreemde eend in de bijt. Ik hoorde niks, hoorde ook nergens bij...nog steeds versta ik de klanken van de mensen niet... vervreemd als ik ben geraakt van de rest? Waarom God? Waarom ik, zo... Een lelijke eend die tóch zwaan wordt en daar moeite mee heeft: verlies brengt mij terug tot mijn beperking..…

begeleidde hun adem in ontspanning en lach als gesynchroniseerde emotie met staccato applaus hij gaf hen zijn hart hand en hoed om hun zorgen te verlichten zelfs door even van zichzelf vervreemd te raken in relatie met een uiterst merkwaardige vrijwel onbekende tegenpartij…

twee werelden één veelkleurigheid van de mens gaan in elkaar op feest in open lucht eindeloze vervreemding dichtbij gescheiden kleurrijke banden spatten als druppels van licht draaikolk van vriendschap…

Niet zo heel lang duurde het Voor ik van de wereld Vervreemdde - Dat ik ook van mijzelf Vervreemdde, mezelf Uitsluitend nog zag als Vreemdeling die zijn leven Als een oud laken Met vlekken en scheuren Op een hoop zag vallen, Als een man waarmee Moeilijk te leven was, Heeft wat meer tijd In beslag genomen - Nu is het zover…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…