Alle inzendingen over vriendschap OR grafsteen OR treuren

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Het maanlicht verlicht de dodennaam die in mijn ziel als een pijnlijk litteken zal voortbestaan Mijn bloedende tranen voeden de rozen die met hun doornen jouw grafsteen beschermen tegen het verdriet van onze verloren vriendschap Ik reik mijn hand uit in het oneindige Onbereikbaar leef je verder nooit zal ik nog iemand ontmoeten zoals jou…

Voordat je op mijn grafsteen pist, ik denk dat jij je hebt vergist. Iets verderop ligt nog een Rob. Voordat je op zijn grafsteen schijt, alvast bedankt! Uiteindelijk gerechtigheid.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

De grafsteen met de gebeitelde letters die jouw intieme vriendschap in de nacht een liefdesnaam gaven staat eenzaam op het stille kerkhof bij de uitgebloeide hortensia die moe is door doden die zwijgen in alle talen bladeren van droeve bomen dwarrelen wanhopig voorbij de diepte van jouw dromen maar jij zal nooit tot leven komen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

wij zijn de levende stenen die zich spiegelen in de duizenden doden uit het verleden…

onder hele dure stenen heel de kerkvloer bedekt lagen vele rijke doden stijf en rottend uitgestrekt arme doden lagen buiten slechts bedekt met zand en gras net zoals hun hele leven zonder enige luxe was wat de rijken niet beseften 't was wel deftig onder steen doch de armoe, het geteisem liep er altijd overheen maar de sloeber op…

wanneer gelatenen met langgerekte schaduwen de dood met een vleugje tederheid lijken aan te raken hun spraak tussen de oude grafstenen verwaait draagt heersende stilte de tranen van herinneringen…

Gij die mijn grafsteen leze kome gerust wat naderbij Gedenke mij en terwijl mijn Geest U heeft ontwaard en 't U ook niet blijft bespaard Maakt Hij U van Uw doodsangst vrij.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Door herfstlicht gefilterd, langzaam dwarrelende blaadjes; geel, rood en bruin, vormen een zacht tapijt. Grijs vrouwensilhouet, sluierende voile, tranen over wangen, lippen rood verbeten. Wachtend op eeuwigheid ongekend verlangen in kiem gesmoorde kreet. Steeds minder komt ze hier, kan de pijn niet meer aan, nu alleen door 't leven…

in weemoed van het late licht bloeiden rozen langs de steen waar je nu samen ligt ik kwam hier even in eenzaamheid het is geen triest gebeuren de rozen geuren mild en ik spel de verweerde steen mijn hart in innigheid gevangen in loom bewegen luister ik in de luwte van fluistering van de wind ik hoor jullie stemmen ijl en puur…

tussen grafstenen zingt een hemelsblauwe klok het eeuwig leven…

Terug in de Tuin van de Liefde, loop ik rond -- tussen grafstenen.…

En toch treuren om al het eigene Dat verloren ging, al het eigene Dat elkaar was Zijn woorden, zijn zinnen, zijn taal Ingebed in die van mij en ingelijfd Die nacht waarin ons verhaal Gebonden werd In mijn armen de chemie, die ik uit alle macht tot liefde Transformeerde En ondanks het slot, dat in Zijn handen lag, weet ik me Voor…

Wees gewillig en buig Bezie uw gezicht in de stroom Schroomt u niet te kreunen Laat u tranen de vrije loop En zo u tot inkeer gekomen Ervoer de pijn in geleden tijd Berust dan in hetgeen gaat komen En hult u verder in eenzaamheid…

om de dagen die voorbij zijn die je bij de lurven wilde pakken om deze voor eeuwig in het hier en nu te bewaren Niets is blijvend alles dat leeft vergaat ook de mooiste momenten met geliefden die je ooit hebt gekend…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ooit zal ik weten waarom dit moest gebeuren Ooit zal ik weten waarom ik zó moest treuren Alles ging tegelijk alles ging ineens kapot Onze vriendschap Onze liefde Ons geluk Ik wil die tijd terug De tijd dat we samen konden lachen, konden praten De tijd waarin alles goed ging Nu is alles zo moeilijk ik weet het niet meer Maar óóit…

Wanneer vlinders fladderen zonder kleuren en bloemen treuren zonder geuren dan huil ik zonder te bedaren om al die verloren jaren. Ik kijk om, ontelbare keren en zie vogels vliegen zonder veren. Verleden gevoelens kijken naar scheefgegroeide dagen waarin oud geworden uren gevangen liggen in vaak bewandelde paden.…

Is dit mijn eigen ik ik geloof dat ik stik gevangen in mijn lijf het voelt zoals ik het beschrijf waarom laat ik het weer gebeuren ik wil eigenlijk niet treuren maar dan speel ik toneel een glimlach is vandaag teveel misschien bekijk ik het morgen weer van de zonnige kant maar nu ben ik even in een verkeerde stemming beland!…

loop ik langzaam terug proef hoe het ooit voelde - toen ik jouw kist op mijn geschokte schouder droeg blauwe plekken denderden tot wonden in m’n ziel waar touwen, geleid door liefde heel zacht jouw lichaam lieten gaan tussen zand en warme wensen leeft de hemelsleutel in jouw hand het hart van vele mensen aan de rand - ze treurden…

Ik treur om vergane tijden, die niet meer terug komen, ik treur om verlorenen die er niet meer zijn, ik treur om de jaren die voorbij zijn en nooit meer terugkeren, ik treur om al die nutteloze acties met zoveel doden tot gevolg, ik treur, omdat er een vader zijn kind liet sterven, vergat het af te geven op de crèche, ik treur, maar…