Herfst op het kerkhof
De grafsteen
met de gebeitelde letters
die jouw intieme vriendschap
in de nacht een liefdesnaam gaven
staat eenzaam op het stille kerkhof
bij de uitgebloeide hortensia die moe is
door doden die zwijgen in alle talen
bladeren van droeve bomen
dwarrelen wanhopig voorbij
de diepte van jouw dromen
maar jij zal nooit tot leven komen
ik heb je verzonnen naast mijn hart
en langs een droom met mijn droeve idioom
je valt in letters uiteen
omdat ik geen woorden kan vinden.
Inzender: Henk van Dijk, 2 september 2015
Geplaatst in de categorie: verdriet