Alle inzendingen over waak op

Het leven staat mij aan de lippen Ik ben de allereerste mens Geen medemens om aan te vragen: Wil met mij deze avond waken... Ze slapen allen in 't veld Slechts één ligt radeloos geknield: Laat deze beker mij voorbij gaan Doch als U 't werkelijk zo wilt...…

Ik bevind me tussen leven en dood tussen waken en sterven het is waar ik heers waar ik mijn gemoed, mijn stemming en de woorden beheers.…

Je moet er steeds voor waken de kluts niet kwijt te raken. Het is helemaal niet goed als je niet meer weet wat je doet, of weet hoe het moet. Verlies liever je “guts” dan je kluts.…

Is het waken, is hert dromen Heimlijk zuchten, vurig minnen, Dwaas de driftenstrijd des levens Alle stond te herbeginnen? Bang te blikken als een weekling Naar de wenken heurer ogen, Of te dwalen, droef te peinzen: Word, ach, word ik niet bedrogen?…

Onder 't helder koele laken, Waar ik op de sluimer wacht, Lig ik tussen droom en waken Voor de drempel van de nacht.…

Op dijk en muren waken walkuren met goedendag en kokende pek.…

Altijd, hoe dan ook zal ik waken zal ik slapen en bestaan voor jouw ziel zal ik zijn en zorgen denk ik aan je wenk ik wie jij bent en hoe ik je heb gekend wat je voor me betekent en weet ik vergeet ik nooit dat jíj op me rekent!…

Eigenlijk wisten wij dit wel; dit blaffen Van hem, het had geen zin, hij zou Vergeefs waken over huis en haard.…

de dooi zet langzaam in ik glij van wak naar wak ik volg mijn ijle adem die als een etherische gids mij voorgaat op mijn pad de natte sneeuw trekt zoutkringen op mijn laarzen de witberijmde daken geven mondjesmaat hun laatste pannen vrij straks dartel ik kalverblij in een klavergroene weide trap wild gaten in de voorjaarslucht ‘k…

Ons luie waken. Lijn 3 ergens in de verte. Je naam. Het rommelig zoeken naar je onderbroek. Het missen dat met je weggaan komt.…

Stil ligt het landschap als voor het oprapen Stil ligt het landschap in vroeg zonlicht Aan zomen de wilgen,geknot waaks..maar zwijgzaam Wij zijn het die niet slapen.…

Ons lichaam rust wanneer wij eindlijk slapen, Maar meer de ziel van het langdurig waken. Dan rijst zij traag uit haar kortstondig thuis Om tot de droom, die leven heet, te ontwaken.…

Ik waak en ik luister. Een verborgen lente wacht.…

Het voorjaar stierf, gelijk met jou werd leven simpel bestaan langs lange dagen en door donkere nachten raakte duister zelfs het laatste licht kwijt de winter komt steeds nader en kou, slechts onderhuids verwarmt door af en toe een zachte glimlach van herinneren, bevriest zelfs de laatste dagen springend van wak naar wak snijden…

waken en morgen altijd blijven weten dat die altijd komt, opnieuw en meer noch minder neemt geen kat vrede met enkel herinnering er moet er zal meer zijn…

twee haiku 's In het kleine wak zwemmen eenden en zwanen broederlijk samen Storm in de vijver: twee woerden zijn vol liefde voor dezelfde eend.…

Ik ben brandend vuur Dat op je wacht Ik zal over je waken als een engel met een glimlach Ik zal blijven houden totdat er niks meer is Je roept mij maar als je mij mist En als al je emoties je teveel worden Boos, verdrietig, bang en blij Zal ik er voor je zijn…

slaap maar ik zal over je waken sluit de ogen deze nacht ik hou de dromen buiten die je blijkbaar verwacht ik blaas over je kwetsbaar gezicht alleen mijn tederheid zal je raken: zuiver en licht van gewicht…

De maan kleurt blauw een wak in de wolken stilte woorden weerkaatsen in verdronken zinnen dit is de verkeerde haven wat kan ik nog doen ingehaald voor het ooit begonnen is aan het einde van de oceaan samen alleen…

Laat mij maar achter in het donker onder de sterren die over mij waken en jou laten leven in jouw geluk.…

Ik waak weer met teveel woorden en teken met mijn ogen een herinnering die je zou kunnen vinden en die je misschien zou willen bewaren wanneer ik je blijf zoeken en je zonder een echo gevonden zou willen worden.…

Gelukkig is mijn reu, zo heerlijk waaks, de potten schrokken zich lam en verhuisden van plaats. De rust was vrij snel weergekeerd, maar één ding heb ik wel geleerd, als er onverlaten in de nacht bij mij op de stoep liggen gaan, discrimineert de hond niet, nee, hij blíjft gaan!…

Waarom waak je. Waarom moet iemand waken, iemand aanwezig zijn. ----------------------------- uit: 'Kranen open', 2009.…

Ik heb er schoon genoeg van, riep de man Bij harde vakbondsacties in de schoonmaak Vandaar dat ik hier fel over mijn loon waak Want dat is iets dat best royaler kan En toen ik naar zijn inkomenseis vroeg Toen zei hij kort en bondig: schoon genoeg…

plakkend,zwetend rood doorlopen ogen vragen het antwoord niet wetend het leven te strak de voltooid verleden tijd maar moeizaam vergetend onder het ijs geschoten zoek ik terug naar het wak…

met een scherpe bijl hak ik een wak in mijn bevroren brein splijt net zo lang totdat er ruimte komt voor zuurstofrijke woorden die weer warmrood gaan stromen tot begrijpelijke zinnen…

Na droom en waken kiest mijn herfstbeladen hart voor zwijgzame uren en god noch koning kent…

Natuurlijk moet je voor racisme waken. Al komt dat in ons land heus wel eens voor, Een minderheid slaat ongenadig door, Je kunt ook overal een punt van maken. Al schuift men Zwarte Piet ook aan de kant, Nu is het sinterklaasfeest zwartomrand.…

tussen dromen en waken raakt mijn hand niets terwijl de voet al aardt flarden van illusies bespelen dag en nacht zo wentel ik als mens eeuwenlang in dromen leven en dood zijn een vorm van dezelfde energie…

Je hebt ze die niet vatbaar zijn voor wakken. Hoe dun het ijs ook is, ze blijven glijden. Daar gaan ze; arrogant en onbescheiden. Om ginder nog wat lekkers mee te pakken. Ze weten dat ze met hun vette lijven Toch altijd wel weer boven komen drijven…