Alle inzendingen over waard

de oude rietpluimen onthalen de prille voorjaarszonnestralen hun kopjes zijn dan wel heel oud maar ga ze maar eens vanuit een bepaalde hoek bekijken dan tonen ze hun waarde soms heel even heel even lijken ze dan van goud…

Op een feest altijd even de nacht in lopen -- en de vreugde zien.…

't Overkomt me niet zo vaak, maar best Toch wel luttele momenten afgunstig op bikkelharde wezens. Zelf niet de gunstigste episode beleefd, dip Toch erg geduldig weer geluisterd, erg schaars genipt. Wel getrouwe plichten vervuld, gewoon - mijn - must Ben ik dan beter dan een ander, elk ademend wezen blijft evenwaardig. Zeer vreemd dat individu…

In berusting van verlies voelt het liefhebben als groeien in verdriet waar men de hoogste toppen van het leven wil bestijgen het dal van tranen ziet waar kluchten witte meeuwen in schier onbewolkte luchten blauw woorden van oeverloze liefde schreeuwen verder laten dragen hemelhoog in dagen van stille berusting zullen woorden zwijgen…

Normen en waarden, genoemd op straat, normen en waarden, geroemd door de bazen in de Kamer normen en waarden, geroepen door iedereen en toch zijn er weinig mensen die normen en waarden, op waarde weten te schatten. Normen en waarden, wie er ooit over begon, had er ook een bijsluiter bij moeten geven…

Zijn wij niet ecologisch afhankelijk van water en het groen, van voedsel bij alles wat wij doen. Wat weerklinkt soms al aan melodieën in straten hebben wieken van molens al langer in de gaten. Vandaag heb ik die gedachten laten dartelen als jonge dieren, wolken in de kraakblauwe lucht zucht voor zucht vrij laten voortdrijven, zonder ze te…

Ik ben het waard om eerlijk en oprecht tegen te zijn, Want Oh God, wat hadden wij het fijn. Ik ben het waard om lief te hebben en van te houden, Want ik heb lang genoeg mijn gevoelens binnengehouden. Ik ben het waard om exclusiviteit te krijgen, Om boven de waarde van de vele nachtvlinders uit te stijgen.…

Staar in de stilte recht voor mij uit, geen sprankje van ook maar enig geluid. De leegte is zo voelbaar, de leegte is intens, aanraakbaar. Dit donker maakt mij bang, het duurt al een tijd, het duurt al zolang. Weinig wit, heel veel zwart, het maakt mij onzeker, het maakt mij verward. Wil je diep in de ogen kunnen kijken, het liefste…

Toen ik jong was werd mij geleerd beleefd te zijn tegen ouderen Maar dat is zeker afgeleerd Deze manieren zijn aan het verouderen In de bus, daar hing een bordje achter de chauffeur Je werd verzocht om je plaats af te staan voor ouderen, niet voor de conducteur... waar zijn die normen toch gebleven Vervaagd zo door de tijd Of zitten we…

we kennen elkander precies jij snuit als ik nies in eenzelfde klas gezeten op dezelfde plee gescheten we hebben lol maar praten ook echt onze meningen worden hardop gezegd en jij als directeur van je eigen bedrijf en ik doe wat ik doe, staat voor ons beiden buiten kijf maar in jouw bedrijf zegt men tegen jou niet jij daar voelt men…

Ik heb je nooit gemogen maar ook nooit echt gehaat ik wil gewoon dat jij voortaan mij in mijn waarde laat.…

Een onaardige man in Naarden Negeerde daar normen en waarden Voor hem was een norm Niets waard, slechts een vorm Vandaar dat hij nergens kon aarden…

Probeer een keer Om me te laten En niet om me heen Om niets te lopen blaten Probeer een keer Me te respecteren Een weg te vinden Mijn eigen dingen te leren Probeer een keer Niet meteen door te slaan Mij accepteren En me me eigen weg te laten gaan Probeer een keer Te kijken hoe ik dingen doe Ook al heb je geen zin…

neemt u mij niet kwalijk dat ik u even stoor maar heeft u een momentje zo niet, dan ook goed hoor is het u opgevallen dat hier midden op de straat een man ligt dood te gaan met uw voet op zijn gelaat misschien viel hij u lastig met zijn aanwezigheid namens onze stad, excuses voor uw verloren tijd hier heeft u wat adressen van hulporganisaties…

zelfs met beide voeten op de aarde sta je in wankel evenwicht zelfs met voldoende eigenwaarde schrik je van een vreemd gezicht zelfs met vertrouwen in elkander weeg je ieder woord weer af zelfs met respect voor die ander schend je telkens weer zijn graf zelfs dat moet je hinderen leer je het je eigen kinderen zelfs dit…

Tijd, streelt van ver De hoop die schuilt Opzoek naar de ster Een jij die niet huilt Kracht, vecht voor erkenning Een masker af te zetten Uit de cirkel van gewenning Om altijd maar op jezelf te letten Wil, om bestemming te halen De ster in de spiegel te herkennen Niet langer in vervreemding te dwalen De weg van waarde te verkennen…

gestegen raad employee’s verkassen als het niet meer gaat lang geleden prijzen worden uitgereikt Hollen, elke dag, dat wordt de grootste daad in de drukte wordt het leven ingedijkt tussen vol bezette kades vastgepraat prachtig zijn de winsten, dagelijks bereikt maar, ’t is waar dat vrije tijd niet meer bestaat als het onvervalste geld van waarde…

in mijn dorp van zure druiven zoekt men de blanke pit onder de zoete blauwen, die doorgaans slechts in een gerimpelde oude zit op de kale bank rond de oude olm sterft hij en valt op moeder aarde, deze gerijpte mens met zijn blijvende waarde…

toen ik nog water was in onschuld en jij van drijven wist kleurde ik ineens van krijtwit vocht naar klonter grijs vlot omzeilboot gemist toen jij van drijven wist en schapen sturend voorging aan mijn bestaan om pad te effenen en alles moest recht op maar water stroomt niet omhoog dus ging ik plat toen ik je lijf haast niet meer drijfdragen…

Dus wat voor mij geweldig is is misschien niets voor jou echter kan iedereen nog wel iets leren en dát bedoel ik nou als ik zeg, laat mensen in hun waarde!…

Maakt het uit wie het dicht de wind of een ander, zijn slepende regels stemmen niet hondser en wie ze nog opschrijft is mij om het even, de stad raakt vergeten. Wie het je aanzegt, lood om oud ijzer. Maakt het je enig verschil waar ze bleven de zomer de schemer november de dagen. Kan het je schelen wie in je huizen voetvegen narrige wezens…

De waard vult de glazen Met voorbedachte rade snijdt hij de kragen Wat zal hij hen verbazen Hun vernederen en verlagen Munten rollen over de bar Langzaam treedt de alcohol toe Steeds verder raakt men in de war Uiteindelijk is men verslagen en moe De centen zijn geteld Echt bier is niet geschonken Nooit aan iemand verteld Iedereen is tevree…

De onmacht van koraal doet het leven verbleken, verstomt elk verhaal in het fletse blozen van de aarde, getuigenis zonder kleur, een waarde die het rif doet zwijgen.…

mijzelf echter altijd Goed tot red'lijk goed in de hand De controle heb ik Eigenlijk altijd gehad Echter zonder dat ik wist Dat jij onze aarde Bewoont op de wijze Van iemand die verlangt harts- tochtelijk te beminnen Terwijl liefde haar van alle Kanten lijkt t'ontglippen Herinner je die avond Met al die nachten nadien Liefkozing van waarde…

er is niet meer bij weinig noch is er minder nog is onzeker wat er was wat wordt wordt willoos eerst als het is is het ernst het herinnert zich heilloos en blijft ijlings alles van waarde is weerloos wordt van aanraakbaarheid rijk en aan alles gelijk als het hart van de tijd als het hart van de tijd…

Ik geloof niet in de werkelijkheid. Ik geloof in mijn droom: dat alles eenmaal leven moet, ook de stenen, de huizen, de aarde aan mijn schoenen. Ik geloof dat ook de regen eens zal ademhalen en verliefd worden. Daarom streel ik de regen. Daarom sla ik de zon. ------------------------------------ uit: 'Gedichten 1957-1970', 1972…

ga ik dood dan is het in het verlangen naar leven geen hoed zo passend als de rand met de veer en het gespleten zijn van de top de top, een verscheidenheid aan woorden spinsels zonder vreugde en oude klanken die zich versterven in het zeer waarin ze worden geuit ik spui mijn laatste bloed en vang de albatros die me komt halen, geen vrees…

Anders dan jij hecht ik geen waarde aan verzonnen vlinders waarmee de ratio wordt weggeveegd. Ik wil niet vastgeprikt in een glazen huis. Geef mij maar aarde, dan maak ik vingers vuil zoals het weerbarstig joch dat maar wat aanmoddert en het gewicht van regenwormen in z’n handen weegt.…

zichzelf moet zorgen; En nu ook de muziek die hem ten diepste raakte In het muziekuur binnen de therapie Net zo goed is afgeschaft, Muziek die zijn eigen ik opnieuw Ten leven riep is nu verstomd, Tegen de stroom van de tijd inzwemmend Kan ik slechts constateren wat ik altijd al wist, En dit maakt me onmachtig en boos: Alles van waarde…

Man en vrouw lopen onthand, ontmoeten tegenstrevers in dun belijnde steegjes inzake een stad zonder offensieve intenties. Tot op zekere, arctische hoogte heeft het voor hen weinig zin tegen de zondvloed te brallen. Hun lijfsbehoud is ambtshalve uit oevermoerassen getreden, nog dampend van naijver en hallucinerend door wondkoorts.…