Alle inzendingen over waarom OR pesten OR dag na dag

Heel langzaam is het eind weer in zicht na een lange tijd van donkere dagen, kan ik weer langzaam genieten van kleine dingen die zo belangrijk waren.…

de dag angstig aangevangen een dag zoals anderen je geweten volgend luisterend naar strenge woorden opgenomen in de waan van de dag samen gezeten met gedachten vervuld van hoop op beter normen en waarden toegepast die dag eindigt samen gezeten met de wijn met wolken ingehouden pijn uitbundigheid zingend alles leek even anders…

Gewoon een dag als geen ander, als jij er nu maar was...…

Toen, die dag de dag dat ik je voor het eerst zag Toen, die dag de dag dat ik jou herkende Toen, die dag de dag dat jij mijn ik erkende Toen, die dag de dag dat ik mij aan jou gaf Toen, die dag de dag die ik gewoon had moeten overslaan...... Faith…

geen dag zonder leugens gekleurd in de was gestreken, gevouwen in de plooien van je jas woorden wisselen sokken blauw, zwart of bruin dan ben je wel, dan ben je niet gestreept of geruit handen worden gewassen met doorschijnende zeep met onschuld en lucht onvergeeflijk dit keer op je tong druppelen tranen, tandpasta en schuim en…

Er zijn toch van die dagen, ze staan ból van activiteit dan word ik bijkans gedrágen en voel ik heel geen spijt da'k de vorige dag niks deed. Die dagen vliegen om.... Er zijn ook van die dagen die deel 'k maar door twee, ik doe een beetje wél wat en ook een pietsie néé, die dag is voor mezelf. Die dagen zijn te kort.…

nog bruikbare stukken en herbegin te bouwen zonodig elke dag opnieuw ik laat me niet klein krijgen…

Zijn telefoon steeds in gesprek en op de werkplek is hij niet aangekomen. Een vriend had nog gebeld, gisteren, maar hij: Nu niet, het gaat niet goed met mij. Politie kwam aan onze deur, twee mannen, angstiger dan wij. Wij wisten. Rij voorzichtig, zeiden ze, ‘t is ver en u emotioneel. Het weer was mooi, hij lag al klaar…

gisteren zag ik je met deuren en ramen dicht er lag nog altijd een dag op tafel en ik probeerde te tellen hoeveel keer jij je kind doodsloeg tussen schalen vol vlees en verzuurde melk met de grootste moeite zocht ik nog een verhaal of de welving van je borsten maar je handschrift werd onleesbaar en ik heb slechts het vreemde…

stilte was lucht, was morgen en avondregen werd zee in het openvouwen van flarden mist ik tastte naar duinen en ouderdom terwijl mijn navelstreng onder stenen kroop samen met het meisje van zes en niemand zei nee…

ik slaap vanavond op de bank relatieloos afstandsbediening onder handbereik oliegevulde radiator dichtbij en morgen ligt de kat er weer dik bovenop ondanks mijn glimlach bij het ontwaken want ik weet dat dat eerste kopje koffie mijn dag goed maakt…

door hem verwekt door haar gedragen mijn God zij dank voor alle dagen…

de dag is voorbij.. ik denk aan jou en jij... slaap lekker en droom zacht.. ik denk en droom over jou, de hele nacht.…

De dag om voor altijd samen te zijn…

De dag begint in stille omgang met het licht in vrede met jezelf en met het eigen zijn Vandaag weer vreugde en plezier leven vanuit het nu vanuit hier…

Als dan de grote stilte valt en het onomkeerbare Het einde net zo is als het begin Pas dan zal ik het weten Het antwoord op mijn vragen Als ik het geweten had had ik mij dan veranderd? De dingen anders benaderd? De mensen anders getroost? Het grote niets of is het alles? Zij zal het nu wel weten en hoop dat zij mij…

er waren de jaren van eeuwig en immer met grote gebaren de nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van maanden en weken diep minnen en haten tot dood er op volgt maar de dagen gaan verder onstuitbaar en dom het zijn nu de uren voorzichtig genoten want alle minuten zijn tekens van eind…

Deze dag Deze verloren dag, die er is en was tegelijkertijd, en eigenlijk al voorbij ging, nog voor hij kon beginnen. Deze stilstaande dag, Die zich geen dag noemen mag omdat-ie er geen moment was. Die er niet is, en er al helemaal niet komen zal. Op deze dag, die geen dag is, geen dag was, geen dag wordt.…

geef mij te drinken wanneer ik door het land van leugens reis melaats zoals de nacht die tot waanzin groeit in schrale wind en een niet meer te dragen stem verf de aarde zwart wanneer mijn mager lijf naast donkere randen valt en vroege dromen verliest in jou en in de vreemdeling, dicht tegen de dood van mijn ziel waarin…

als ik u mijn schaduw geef zal u me dan vinden in de diepte van uw eenzaamheid of legt u hem op de handpalm met de vingers uiteen als een pijnlijk verschil misschien blijft het antwoord beter verzwegen want uw herkenning zal me tekenen als een verschrikkelijk verlangen vermoeid en verdoofd tot een fossiel van de nacht maar…

Elke dag laat zich dan, van een andere donkere kant, ook wel eens zien Elke dag, kan zwaar zijn als lood of soms een steen Elke dag is weer een andere, geen dag is eender als voorheen Elke dag heeft een avond, vooraf een maaltijd, met of zonder toetje Elke dag heeft een schemering, met in de koffie suiker of een zoetje Elke dag heeft uiteindelijk…

De dag is bijna dicht langzaam gaat zij in avond over geluiden verstomd bewegingloos staat het lover de maan al in het zicht en beschijnt de aarde met haar zilveren licht dan wordt ze toegedekt met het donker van de nacht die zacht verglijdt in het morgenlicht en een nieuwe dag weer op ons wacht…

Een dag niets gedacht, is een dag om te vergeten. Een dag niets beleefd, is een dag uit mijn leven. Een dag dat ik huilen mag, is een dag zonder lach. Een dag gevuld met leegte, is een dag die ik eenzaam beleven mag.…

pijn zoals zwart zwart zoals een nacht vergeten verloren als de pracht van het gloren van de ochtend na een nacht zo warm zo wil ik zijn voelen tot in jouw hart streel omhels jouw smart tot in het donkerblauw van mijn hemel ons bestaan kom laat mij verdergaan verder dan de nacht dan de hemel ik ontwaak in de morgen in…

De nacht werd ochtend, net als de dag ervoor, de zon kwam op, zette de kamer in een lichte gloed, die wij aanschouwden, maar die jij, omdat je ging, nooit meer zult zien. En ik zeg: dag!…

waarom ik mij dan zo voel nee, vandaag kan niet meer stuk ik straal van geluk.…

tussen wieg en graf spelen dromen in de golfslagen van dagen vandaag in de nacht heeft de hemel de aarde tot stilte gemaand de maankracht heeft haar gekust in de helderheid van haar ziel sterren braken los glanszacht in serene stilheid in de nerven van het nieuwe leven waarin het verlangen zich schetst uit de poriën van nieuwe fundamenten…

even fijn aan niets denken naar buiten wenken er wordt langzaam licht geboren; huizen in ochtendgloren zo hou ik het vandaag wil rustig mijn wereld openen laag voor laag…

als door een stormwind gedragen vallen gedachten in vurige vlammen op mij neer het giert het gutst het schreeuwt en gilt en elke nieuwe dag doet zeer steeds dichter bij de afgrond golven hoger dan welke zee mijn voeten zijn te zwaar om te lopen door dit veld van klei voorzichtig hou ik me aan het leven vast zodat ik niet weer val het…

willoos mooie dageraad zuchtende dag begint licht uw licht verraad bemind en onbemind hoe moede zo uw benen welk nopen los van mij nederliggen laten wenen nacht laat rusten zij opzij…