Alle inzendingen over wachten OR onzekerheid OR hoop

De ochtend is een bericht dat ik vind met kleine letters en hulpeloze woorden die je schreef toen de nacht verdwaalde en ik volgde omdat jij niet meer in mijn woorden geloofde en mijn schaduw niet meer wilde wachten op je hopeloze gedachten…

De foto aanraken en wachten tot het moment weer kleuren krijgt. Kijken in het donker en weten dat schaduwen alleen maar fluisteren wie ze liever zouden willen zijn. En wachten op de herinnering die met woorden begint en weer met jouw naam zal eindigen.…

Het is wachten, maar ook hopen. Eén seconde lijkt soms een eeuwigheid.…

-als hoop vervliegt waar verblijft het dan totdat het keert naar mij?…

Waar alles slapeloos wacht op boodschappers. Van de verloren tijd en rampspoed die een stilte baart en alles hopeloos maakt voor wie nergens meer durft te kijken en alleen nog zijn eigen woorden gelooft.…

Lichterlijk gedicht Daar zie ik je, schat schimmige vlam gedoofd in een tel en wachten is wat rest daar schijn je weer te zijn ik roep je naam maar de wind verliest mijn verlangen en blaast je verschijnen weg wachten, alweer en toch hoop ik dat als je je weer laat zien je steeds langer durft te blijven en uiteindelijk bij me wilt zijn…

Om samen met mijn onzekere ik tegen mij te spelen. Alsof er iets is dat er word gezegd alleen wel in delen. Dus zoek ik daarvoor naar een realistische reden. Niet dat het iemand anders echt kan schelen. Ik ben dan ook de enige die dit blijkt te beleven. Want het is mijn gevoel dat me kwelt onder de leden.…

Twijfel, hoop, illusie, strijd, ontgoocheling, onzekerheid... De emoties die het leven spanning, zin en inhoud geven.…

Een nieuw leven is geboren Niet geheel zoals verwacht, van te voren Vreugde, blijdschap maar ook verdriet Dat ligt nu voor jullie in het verschiet Zo teer, zo klein en afhankelijk Maar toch ook nu al zo aanhankelijk Onzekerheid, angst en hoop is wat jullie nu wacht Maar ook hieruit putten jullie kracht Wij zullen aan jullie denken En…

het is lente in Groningen waarom volgt de wereld niet wat is het leven zonder het zijn en het zijn zonder dat het gelukkig is de liefde wat een rariteitenkabinet jij bent weg achter de wolken of verdwenen somber, bang en onbegrepen wacht ik hier ik heb het koud zonder jou de angst van verschijnen zonder warmte ze heeft mij in haar macht…

men gelooft ’t niet maar ’t is waar maar mijn woorden blijven gedachten men zal nog op mijn doorbraak moeten wachten.…

Stel mij voor steeds meer vragen, voor de dagen zonder inzicht die steeds meer in hoop vervagen punt waarop ik aandacht richt. Slechts zoeken blijft mij beschoren vanuit onbestemd doelloos heil in godverlatenheid verloren stort ik in afgrond zonder peil.…

Alle porien van de wereld ademen bloed en verdriet het lijkt wel of je nergens blijdschap meer ziet. Ik woon in een wereld krankzinnig van haat in sommige steden durf je zelfs niet op straat. Maar ik wil blijven geloven in liefde en recht, want niet alle mensen zijn oeverloos slecht. Geef mij dus je hand om te bouwen…

Ik hoop dat u zich dat realiseert. Of altijd al onzeker wist.…

maar eeuwig duurt zo lang daar wil ik niet op wachten de eenzaamheid maakt bang in onzeker lange nachten.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een gevecht, een zware strijd vol hoop, kracht en onzekerheid. Momenten van verdriet, vechtend tegen een traan kon jij nog steeds het leven aan. Toen al dat vechten niet meer mocht baten, hebben wij jou los moeten laten.…

Een vernietigende storm en stukjes gebroken hoop vervagen in de wind Scherven gevoel onzekerheid de chaos verblindt Maar de warmte van ontferming lijmt de stukjes aan elkaar uitzonderlijke inzet maakt die storm bestuurbaar…

Niets is zeker En in de onzekerheid van het niets Wacht ik in het onbekende Als een waakzame uil Op een gebroken tak.…

Hoop op alles blijven hopen op wat dan ook eenzame gedachten altijd ergens op blijven wachten op iets meer dan helemaal niets...…

overleven vertrouwen in het lichaam weer op een nieuw dieptepunt wonder lijkt verder weg dan ooit maar wat kun je anders doen dan te wachten en te hopen en dromen van betere tijden…

Ik hoef niet vluchten in een donkere nacht ik hoef niet waken tot waar de morgen mij wacht. Ik kan gaan slapen in geborgenheid zonder angst te hebben voor onzekerheid. Ik zal niet hoeven vluchten voor duizend enge dromen want ik weet dat straks de nieuwe dag zal komen.…

licht van de toekomst Zoekend naar een pad dat een weg geeft naar zekerheid Hoop, een droom naar een verlangen Geloof, bouwend op de angst van onzekerheid Leider, ik geef je een toekomst Een lief, tederheid voor zekerheid Het verleden, standvastig feit Een vast gegeven uit een onzekere toekomst Het zal je toekomst tekenen Maar de kleur…

dieper almaar dieper in donk're gedachten raak ik de zin kwijt van het bestaan zo ook de tijd die nog wel voor me uitgestippeld was onraad genaakte niet weer die koudheid onzekere leidraad waar ik op balanceerde met vage hoop op beter...…

Onzeker brandende gedachtes voor altijd blussen, met alle liefde die ik voor jou heb. Mag jouw hart eindelijk gaan openen, dat lange wachten toch over zijn. Mag ik teder binnen komen lopen, en voorzichtig proberen de jouwe te zijn. Geluk in alles hoop ik te geven, wat je zo lang al naarstig zoekt.…

steeds twijfelend, erg onzeker gevoelens waaruit ik besta diep verborgen ze verscheuren mijn leven zo nadrukkelijk aanwezig doodop ben ik van steeds innerlijk te vechten kon ik mezelf maar berechten huilend met de wereld mee die op een antwoord wacht ik kan alleen maar geven een onzekere lach zoeken naar vrienden doe ik niet meer…

Ik heet je welkom zonder enige vorm Je bent m´n optelsom Een beetje onzeker dat nog wel toch kan ik niet wachten hopelijk heel snel geduldig en met een brede lach Mijn rots in de branding als een team als een drieling…

Groene kamers van verdriet het eindeloze wachten in angst en onzekerheid leven, hangt daar aan draden het eentonig piepen machines met lichten blauw, rood waar pijn in kreunen de werkelijkheid benaderen bleke gezichten, blauwe lippen weg van licht in nachtelijke schijn gedempte stemmen vol van rust waar tijd en plaats niets…