Alle inzendingen over wasgoed

Koppel ooievaars meten zich met het wasgoed even, even wit…

Koppel ooievaars meten zich met het wasgoed even, èven wit…

als geesten ’s nachts hun wasgoed binnenhalen begint het spoken…

Doorheen het vierkant in de grijze scheidingsmuur zie ik het wasgoed. Mijn buurman vindt het maar niks, dat gat in de betonplaat.…

Op het achtererf ergens tussen het wasgoed en een boom vol granaatappels jouw lach en de ochtend schielijk en klein als een lieveheersbeestje dat valt op mijn hand ------------------------------ uit: 'ik herhaal je', 2000.…

Het plafond bij eb en het wasgoed van een onbekende achter het zwarte raam brengen haar terug naar het schimmenrijk melig meisje in de duinen hoor je haar dunne stem trillend in die windgebaren klank van kinderavonturen kopstem, buikstem, muziek.…

. ---------------------------------------------------- uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999.…

toen alles beter was toen was ik er nog niet de Grote Buitensluiter en straks, als alles beter is dan ben ik alweer weg wat rest mij nog dan glimmen om het feit dat bont het wint van wit de handwas is helemaal een lachertje – ik geef het maar een draai…

Als ik 's avonds neerstrijk tussen wasgoed en televisiegids, dan weet ik dat er niets is om mij voor te schamen. Als ik de ochtend oversla en halsreikend koffie zet, de poes masseer tot 'ie knorrend het hoofd neerlegt, dan weet ik best dat die wasmand er nog staat. Dat weet ik dus eigenlijk best wel. Maar het verandert niets.…

wachten terwijl je op de stoep van een kasteel staat te dralen langzaam verdraait de bel een geluid uit de gang harde stappen behang gaat aan de kant wasgoed leeft op de kasteelheer in aantocht lawaai...…

Het wasgoed gaat stinken potten en pannen koeken aan, haar huwelijkskleed rafelt en vervuilt onder zijn boze blikken.…

welke naam de wind ook heeft hij is mannelijk in alle talen of liever jongensachtig overal blaast hij jurken bol rukt hij aan wasgoed en slaat verwoed en wispelturig de bladen om van boeken en van kranten waar het niet waait vallen geen bladeren en maakt niemand bewegingen zoals jij nu met je hand door je haar zo sierlijk en…

. ----------------------------------------------------- uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999.…

witte tegels op de vloer met waspoederen sporen onder een flets neonlicht verhullen niet zijn kilte zoals hij daar ineengedoken de nacht tracht door te brengen van een lang februarimoment het zakje aan zijn voeten met gaten en al lang versleten bevat geen wasgoed meer maar de resten van zijn beschaving ooit gekocht op afbetaling Ze…

Wiegend op de wind droogt het wasgoed dat een kind heeft gedaan.…

35 zegt ze en ik tel de rimpels op haar voorhoofd, om haar oog zij vindt het aantal veel te hoog knipoogt en stelt het cijfer bij haar ogen glanzen als druppels een regenbui boven Tienen maken waardoor het suiker zacht smelt verliefden zoete dromen smaken het piepen van het wasgoed aan de witte, gekuiste lijnen stemmen van wie verloren…

In de herinnering Het natte wasgoed welk mijn moeder in de woonkamer had opgehangen op een driedelig houten wasrek Vlak vóór en om de haard geplaatst De glimmende, zwarte kolenhaard met mica ruitjes in de venstertjes Als ik de beslagen ramen van ons huis al halverwege de straat kon zien, als ik uit school kwam, besloot ik steevast…

Ik hou van jou met je vuile wasgoed, als je weer eens klierig doet zelfs als ik dingen moet. Ik hou van jou, mijn hele leven lang als je op de bank hangt als je knorrig doet. Ik hou van jou, zoals je dat van mij ook doet.…

Ik keek omhoog en zag de wolken overtrekken als hopen wasgoed bij de wasserette om de hoek. Er vielen regendruppels op mijn wang. De wasmachine was gaan draaien en de deur zat niet goed dicht. Iemand zou die deur eens moeten sluiten. God misschien? * naar een gedicht van de 6-jarige Laura Ranger!…

zoals schepen ballast dragen, lichter gemaakt door water lijkt het, immer ver wasgoed danst haar vriendschap met de wind het zomerkind speelt haar vreemde spel veroorzaakt goud op golfjes, waar haar ritme danst als vuur op dit vroege uur vergaat de tijd tot as, in lichte strooisels samen met de was een luchtballet dat witte tonen legt…

. --------------------------------------------------- uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999.…

de jonge moeder die toen mijn oma was maar zou zij ooit gewassen hebben in een wak met een rivier op loopafstand van waar zij woonde in mijn verbeelding zie ik haar ook in de winter bezig in het kleine schuurtje waar het soms krakend vroor maar ik hoop, dat het werd warm gestookt het water minder koud en met vereende kracht het wasgoed…

. ------------------------------------------------------- uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999. * velaren: klanken die bij het zachte verhemelte gevormd worden…

Waar het land uit zee ontsproot, waar men niet de ogen stoot maar tot verzien wordt genood; waar de wind nog vrijuit waait, wasgoed aan de lijnen zwaait, zonlicht blauwe broeken aait; waar men ruimtelijk geniet, 't platste platteland beziet, 't allerhollandste gebied; waar nog menig monument als historisch element spreekt van vroeger…

Dan zijn wij weer twee haringen voor storm aan een tent een scheerlijn en het haakje of waslijn die meetrilt zeker bij stormkracht als wind het wasgoed optilt. Alleen al die gedachte brengt ons wellicht in streken waar ooit nog eens anderen over zullen gaan spreken.…

. ------------------------------------------------- Uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999.…

Vrouwen die schreeuwend als pauwen doe-het-zelfkasten in elkaar kleunen terwijl huishoudelijke apparaten met een geraas of er een lawine naar beneden komt schoon wasgoed de kamer in katapulteren: dat alles is niet prettig.…

. --------------------------------------------------- Uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999.…

Vannacht sluipt zij de trap op de treden kraken onder haar gewicht De deur van de logeerkamer staat open zij hoort zijn ademhaling, diep en licht vanaf de gang die naar hem leidt Voor de eerste keer onder haar dak met de instemming van haar moeder drogend wasgoed aan de lijnen Op een uitklapbaar bed, in het schijnsel van een bleke maan ligt…

Gore smook besmeurt mijn wasgoed. Walg’lijk!’ schreeuwt de kenau. ‘Mijn witwas dampt van kotelet,’ beweert ze. Ik haal mijn schouders op; geen boodschap aan. ‘Mijn feest gaat dóór,’ geef ik haar te verstaan. ‘Ik haal er de politie bij!’ bezweert ze. Wat zanikt ze, een barbecue is geurig...…