Alle inzendingen over wat een knauw geeft

het is weer stil in de bonnenpolder ik zie niemand behalve de ekster anja die nam zojuist een knauw uit mijn lasagne het is gewoon banaal zij is zo ongelooflijk brutaal en dat op een natuurmonument na een bruisend dichtersevenement…

Je geeft me liefde, Je geeft me kracht, Je geeft me warmte, Het straalt van je gezicht. Je geeft me je gulle lach, Je geeft me je stille verdriet, Je geeft me een liefdevolle dag. Je bent zo mooi als een liefdeslied. Het is goed je naast me weten te hebben. Je gaf me wat een ander me niet kon geven.…

De zomer ademt alweer haar laatste adem vurig brandt de koperen bol door geen zoektocht meer ontwikkeling in ieder nieuw kasteel zielsverwant in een vlak overvloedig groen land leuk is gewoon plezant en het zand danst net als ieder in dit leven die dit leven leeft een engel geeft.…

zij hebben geleerd in liefde en vertrouwen een huis te bouwen nog spelen ze hun bloementuin als hemels paradijs maak ik ze wijs dat de wereld niet is wat zij lijkt zou ze graag behoeden voor knauwen in vertrouwen de barsten in het goede toch laat ik ze gaan zij zijn in staat om eindelijk op eigen benen te staan…

voor de wereld niet wie jij denkt te zijn de wereld rondom jou kijkt met andere ogen ieder die met jou werkt ziet wat jij hen betekent van fantast tot idealist de dagdromer of realist de mensen die jij bemint zien waarvan zij houden van hartendief tot rover de minnaar of charlatan in alles wat jij doet of laat wat jij zo de wereld geeft…

Weet je nog die ene dag dat je me zo hard nodig had totdat je me niet meer zag en mij compleet vergat Ik stond altijd voor je klaar ik leefde gewoon voor jou ik zei ook nooit “ja, maar…” en toch kreeg ik die knauw Ik heb een harde les geleerd waar ik niet om heb gevraagd maar wat jij ook beweert ik ben cum laude geslaagd…

Je geeft me liefde, Je geeft me licht, Je geeft me warmte, Het straalt van je gezicht. Je geeft me je gulle lach, Je geeft me je stille verdriet, Je geeft me een liefdevolle dag, Je bent mooi als een liefdeslied. Het is goed je naast me te weten, Je gaf wat anderen niet konden geven. En wat je deed zal ik niet vergeten.…

hoe ze steevast zonnebloemen plant in haar verlangen naar een zomer aardbeien plukt en vereeuwigt in gelei die nooit stroperig genoeg lijkt ze houdt van Vivaldi en nog enkele anderen die dood of levend zijn gegaan zoals regenbogen die nooit blijven en toch blijft ze kijken ze draagt altijd een cardigan tegen het rillerige van de avonden…

Soms vraag ik wel eens aan mezelf: ‘Zijn er wel mensen die écht om mij geven?’ Dan zegt een stemmetje in mijn hoofd: ‘Doe je ogen open en kijk eens naar al die mensen om je heen!’ Maar weet je wat ik zie als ik mijn ogen open? Ik zie alleen maar mensen die GEEN donder om mij geven!…

nee, maar we hebben nog genoeg oude ideeën we zitten in een vliegtuig de violiste waar ik naar luister vraagt zich af hoe haar hand in elkaar zit maar ze gaat door het lijkt een struikelpartij maar het is wegrennen in slow motion de zee weerspiegelt de langzaam golvende wolkenlucht het vliegtuig bonkt door een luchtzak geeft niet:…

maar voor mijn gevoel was het uren later De zon had mijn bleke huid gekleurd en in het water bungelden mijn benen het was weer tijd huiswaarts te gaan en met mij waren ook de eendjes verdwenen 'k Heb genoten van de stilte in de zon het water en alles wat er leeft het is ook elke dag opnieuw een wonder wat de Heer de mens aan schoonheid geeft…

bomen blazen winter uit het is voorspelbaar om mij heen, ook de sneeuw en het trotseren zelfs de eenzaamheid die in de onverschilligheid kerft met dit late uur binnen is het warm tweehonderd lichtjes fonkelen ooit lagen ze in mijn hand, onbekommerd jij wortelt nog dieper in je trots en de champagne cadeautjes stapelen de leegte, hoe duur…

het geeft niks zeg je en dat is ook zo je huilt maar even alleen…

De ramp hing al een tijd boven ons hoofd 'Yvon' die zich met soep naar binnen spoedde Haar lachje dat het ergste deed vermoeden Ons vaderland van het verstand beroofd De volksgezondheid krijgt een forse knauw; Er start een nieuw seizoen van Boer Zoekt Vrouw. -------------------------------------------------  Vanavond was de eerste aflevering…

De pijn, die bij een blaasontsteking hoort Is met geen andere te vergelijken. Als ik mijn pijn-top-tien eens ga bekijken, Is dat de pijn, die echt het hoogste scoort. En heus, ik stel me absoluut niet aan, Bevallingen heb ik pijnloos doorstaan.…

VREDESKAARSJE Ik brand elke dag een kaarsje voor de vrede Ik laat het vuurtje los! Dat het als een lopend vuurtje vrede moge brengen!! DAT ER VREDE MOET KOMEN!!!…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Op je mond liever een glimlach dan een chagrijnige blik Zelfs geen lucht meer van het lachen geeft je nog een stoere kick Als je altijd zit te mokken mieren melken matennaaien Dan zul je in je leven toch maar weinig vrienden zaaien Liever lieve dingen ookal doet schelden geen pijn Beter maar geen ruzie lokken niemand vind dat fijn Hij is manisch…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

puik panklaar pasteitje praat me niet van plomp pedant protserig pompoenen eten pinda's achterover gooien pepsels knauwen omdat uien prat gaan op pruttelend vlees protesteer, mijn lieve profileer je ongenoegen potentie in overvloed punt is hoe plezier je die pleit voor fijngevoeligheid per pc of per se bij precaire, culinaire…

Afwas die in Geen maanden Gedaan is, Vuil verspreid Over alles dat Keuken heet En wat op het Aanrecht staat Bedekt met Vet en vuil - Hier is uitbundig Geleefd, en Werden grenzen Overschreden - Maar Jij kijkt Toe, in vrede, In liefde, omarmt De mens die in Zijn eigen huis De weg is Kwijt geraakt…

Heel breekbaar staat hij in de felle lampen Een peloton bewaking in de buurt Er worden vragen op hem afgevuurd Nu Amersfoort verdeeld is in twee kampen We kunnen Heesters niet tot zwijgen dwingen Maar wel mag hij een toontje lager zingen…

een cello zingt zacht... zijn muziek beroert met kracht en tussen alles door gevoelig in het oor dat luistert naar vandaag ik bied graag mijn centen aan want het wil gaan in opgeheven handen ruist het leven vol verdriet geen mens die naar iets anders ziet wil in zijn kwaad verlangen spreken goed bekeken komt het daar vandaan waar zijn…

Hun dochter met een vrouw Dat geeft hun vertrouwen in ons een knauw. Maar voor ons voelt dit echt goed Vanaf het moment dat wij elkaar hebben ontmoet. Elk moment denken wij aan elkaar Voor ons vertrouwd, voor anderen raar. Elk uur bij elkaar voelt vertrouwd Zeker als je zoveel van elkaar houdt.…

Maar hoor ik dan dat daar de krant door ‘t gleufje glijdt en met een plofje op afspraak op de mat belandt, dan laat ik slof en apostrofje voor wat ze zijn daar in mijn mand, want knauw je hem het eerst, dan bof je. (apostrof = stijlfiguur waarbij een onderwerp als persoon wordt aangesproken, bijv. “O duistere nacht!”)…

Ze is zeventien mijn dochter mijn dochter Giulia een stevige meid een mooie jonge vrouw 'ze staat haar mannetje' Ze wordt opgeroepen voor militaire dienst door hare excellentie Defensieminister Mevrouw K. Ollongren 'die haar mannetje staat' Ze is echter gebonden en  verbonden met een handicap een ernstige, een pijnlijke soms zelfs…

In een grassprietje of iets groter het madeliefje zit al een poëzietje. In een blad de nerf of in de zon de glinstering van een glasscherf, ook daarbij is sprake van poëzie. En woorden veel of weinig gesproken of is er niets gezegd... een paar geschreven slechts, zelfs dan is er poëzie, echt! Of 's morgens bij het ontwaken met een…

De trein stopt met een schok in open veld - Een terrorist stormt binnen met een wapen. Hij is er in geslaagd de trein te kapen En dreigt de passagiers met grof geweld. Tevreden knikt de hele spoorwagon. Joechei, denkt men, alweer een boekenbon.…

net achttien jaar, net wereldwijs neemt zij hem in vol vertrouwen, haar lach voor hem, een godenspijs blijft het verlangen aan hem knauwen... maar onbeantwoord is dat verlangen, eenzijdig spel dat is zijn deel... moet hij dat gevoel zien te vervangen, haar vriendschap zien als een juweel...…