Alle inzendingen over water OR verlossing OR alleen

De verlosser als de mens gaat verlijden lost het lijden op laat het lichaam los lonkt de (h)eerlijkheid als de mens is overleden is de geest verlost in de verlossing…

Waar 't daglicht gestaag verdwijnt, verschijnt de schemer voor duistere nachten. Smachten en verwarring die domineren, bezeren d'ogen vol van tranen. Wanen en spinsels die de geest kwellen, vertellen uitkomst naar 't licht. Ontwricht en belast door 'n gekwelde geest. Gevreesd om controle te verliezen, kiezen gedachten voor zekerheid. Bereid…

jouw kleuren vervagen naarmate de dag groeit de reden van het bestaan hangt nog aan een zijden draadje in vurig overleg worden scenario's besproken doch zijn ze het snel eens openen de kooi en laten hem vrij voor altijd ~ Voor Fred, rust zacht ~…

Weinig bevallen; droge gevolgen van vruchteloos spel op de Drentse matras. Binnen het Meppeler Diaconessenhuis komt volgend jaar dus geen kraam meer te pas.…

in 't holst van de nacht trekt zij laag over laag aan om zich te beschermen tegen muiszacht opent zij de ingang waar hongerige ogen angstvallig zoeken naar de maan die daar staat het bergpad verlicht dat zij betreden zal om zo boven op de top zichzelf te bevrijden van…

met al mijn liefde til ik je op uit het nu laat ons geruisloos zweven op tonen van de vrijheid vliegend naar verre oorden waar we ons laven aan alle schoonheid die voor 't oprapen ligt kleuren wangen rood onze longen vullend met zuivere adem die ons voor altijd verlossen zal…

je eigenlijke kleuren worden steeds duidelijker zichtbaar nu je je eindelijk mag ontdoen van die jas die je al die jaren met je mee torste omdat…

Daarin blijkt de droes niet zoals ze is, houvast als medicijn is wat je hebt gesteld om de wereld in breder perspectief van liefde te beschouwen, verlossing van de last om zonder gemis te rouwen? Voor de eenzamen.…

geboren worden is verlossing sterven een werkwoord en loslaten de opdracht dood wordt gegaan snel of traag ongewild of graag het is gewoon gedaan…

Zwart in een kleine ruimte Wazige vlakken door het raam Druppels rollen langs mijn wangen Het wordt te warm Mijn ogen sluiten en openen Adem in mij nek Weg uit deze beklemming Wapperende haren Tranen rollen over mijn wangen Van de harde wind Uit het geopende raam…

Je stootte mijn korsten open niemand kon dat beter dan jij en droeg me naar Golgotha toen bloed de wonden schoonde daar stierf ik in de open ruimte waar grenzen van de doolhof waren neergehaald en ademen weer voelde als toen…

De zee wind,golven banen van schuim vluchtig en toch taai als stroop wanhopig vasthoudend tot verdord, verdroogd ophouden te bestaan.…

vandaag sterft de dood met volle overgave op hout, niet uit het lood de mens kan zijn dorst weer laven…

De Verlossing komt steeds van de Heer, Hem zij de Glorie en alle eer!…

De liefde en ontroering die ontstond toen haar lichaam in aanraking kwam met het vooruitstrekkende heiligdom Neem mijn hand, pak hem goed vast Ze voelt haar vlinders op zoek naar een uitweg door de slokdarm om de lucht te vullen Vlieg Vlucht! Laat ze gaan Het zijn maar eenvoudige insecten Ze volgden één voor één tot het hemeldak gevuld…

oude woorden dagen nu de tijd naar verten neigt dichter wervelt de wind die het blad omslaat laat los van binding vrij hoor, de pauken slaan…

Mijn zoektocht naar de bron is gesmoord in een poging het verleden aaneen te rijgen. Ik zie geen kans de zee des levens te bestijgen, zolang ik jouw fluistering niet heb gehoord. Het blakende zand doet de voeten branden, een innerlijk vuur raast in ziedende vaart. Er is geen medicijn die deze storm bedaart, dit blijft een gevecht met gebonden…

zodra luchten klaren, wolken in ruimte tuimelen wij over eilanden dwalen liefste, bewaak mijn dijken onze bladstille getijden; in leidzaam wederhoor, zo sereen weidse wijdte; streel het ogenblik, de stilstand van tijd het strijken over huidse haren schenk ons genade tem de eindeloze zuchtrivier dona nobis pacem…

De ondergang de wederopstanding het gedicht een bloem de zon de motor woorden als water de verlossing komt altijd Later…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Bij de thuiskomst op Ithaka was er alleen de hond herkende mij bij het snuffelen aan de bezwete hand De geur van na een everzwijnenjacht het hart klopte nog in de keel alsof het land, het water de zon me niet herinnerde al was er wel de vertrouwde wind met een verhaal van jaren zout Zou jij nog dezelfde vrouw alle gegadigden voor jouw…

gekwetter Geen beklemmende ogenblikken Zit ik met jou Pijltjes op je hart te mikken Rietstengels knisperen tegen elkaar Kolken geven vaart Zit ik met jou Als puntje op een blauwe kaart Intens genieten in hetzelfde ritme Als de schommelingen van de boot Lig ik met jou De lucht wordt langzaam gloeiend rood Een gapende zon kleurt het water…

alleen in de zon de vlakte zonder branding een sterk visioen misschien een luchtspiegeling groeiend verlangen naar water stikkend in het koude zand zonder later…

Verstoten door de koning Verbannen door het volk Waar ik al zo lang toe Behoor trek ik mijn Lot aan en reis In doodspijn heel Alleen door de woestijn Die het leven voor mij Geworden was - dodelijke Eenzaamheid zoals alleen Echte eenzaamheid kan zijn Op zoek naar een bron waar Ik wat water kan drinken Dat mij verlossen moet…

Door droefheid zijn mijn tranen droog En voel ik dat mijn ziel berust Is zij verlost van pijn en onmacht Kwam de dood als een verlossing En beroerde haar tenslotte zacht Niets kon haar lijf meer torsen Geen vreugde, geen verdriet Haar ogen mat Wie goed kijkt ziet mijn tranen Ze zijn alleen niet nat…

Ik wandel in de tuin van mijn herinnering waar prachtige bloemen bloeien die mijn hart steeds doen gloeien maar waar ik ook het kaf van het koren moet scheiden om mij te verlossen van alle pijn en lijden dat kost tijd tot er een dag aanbreekt er alleen geel goud koren zal zijn en geen spijt…

En alleen mijn schaduw weet waarom ik levenslang slaapwandel zonder één verlossende herinnering.…

Geboren worden is een veroordeling tot leven, sterven is de verlossing.…