143 resultaten.
2007 als eitje
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 450 Katten krabben het tapijt
aan flarden zoals de tijd
weefsels van organen slijt.
De aarde tolt en lijdt
onder concurrentie en nijd
wat heet verstandig beleid.
Tweeduizendenzes jaren krijt
op het bord van de vlijt
hebben geen duister bevrijd.
Beminnen rest als respijt
nieuw leven kunnen we kwijt
door heftige liefde, geheid!…
nu je tachtig telt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 275 ik heb de kieviten gevraagd jouw naam te schrijven
de lucht voelt vrij, helder en het liefst
met storm
want daar hield je van
en dan stil tussen rietkragen
de grootste vissen vangen
aan de wolken hangen tranen
licht doorschoten
met wat zon
ze horen daar al te veel jaren, maar
het mooiste jaar dat kon
de fijnste weefsels baren…
Koudvuur
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 58 Ontelbare gaten van tig tatoeages
Opperhuid helemaal, lederhuid half
Permeabel, niets helpt tegen jeuk, zelfs geen zalf
Wie mooi wil zijn lijdt, zonder oliemassages
Wie sieren zijn torso, z'n rug en z'n armen
Zijn 't dagpauwoogvlinders ontwaakt in de nacht
Of papillontjoems waar hij stiekem naar smacht
Als koudvuur dat zijn blanke pit moet…
Midzomernacht
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 627 glinsterende dauwdruppels
als edelstenen door
het weefsel van de nacht
de maan werpt zilverstrepen
op een zwevende spinragdraad
verstrekkende spiralen
glanzen zijdezacht
een lichtstraal raakt de nevellinten
tekent dansende kleuren
beschijnt zijn zwart gelaat
woorden in eeuwigheid
van stil herinneren
hij kan in gedachten
de wereldtop…
Die donderdagochtend
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 804 Die donderdagochtend dat
Onze blikken zich kruisten
Was er geen weg meer terug
De draden van het web sponnen
Zich razendsnel tot een mooi
En sterk weefsel, dat
Mits zorgvuldig behandeld
Niet stuk te krijgen zou zijn
Hij de schering, ik de inslag
Ik liet zijn glimlach geboren
Worden, om er elke keer weer
Hulpelozer in onder te gaan…
Kringloop van het leven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 519 Zijn geweven huis
van ragfijne draden
glanzend veld van dauw
lijkt in het niets te zweven
Als een echt strateeg
geduldig wachtend
op de nietsvermoedende prooi
verstrikt in zijn weefsel
Waar de woeste trilling
door benarde vrijheidsstrijd
van wat zich daar gevangen zette
zijn schuilplaats bereikt
Schiet hij tevoorschijn
en verslindt…
Waan zinnig opgewekt
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 826 lijden lag licht te weken
tussen dons van zacht vermoeden
geen gevoel gaf meer genoegen
dan te zwelgen zonder reden
ogen zwommen achter glazen
geniepig glurend door het vocht
dat opgewekt meer tranen trok
dan voorspelling kon beramen
onderhuidse spelden prikten
punten in onschuldig weefsel
als een woekerend verzinsel
waarin waarheden…
Fluitconcert
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 82 Tradities blijven gewoontegetrouw
noodzakelijk uit hun verband gerukt
door onverschilligen en goedgelovigen
die brakke letters braken in de nacht
hoor het fluitconcert voor dove oren
in het gemis van werkelijkheid
waar sterren de nacht beschijnen
met wonderlijk fonkelend licht
als muze van ons vaderland
tussen de eenzame woorden
hangt het weefsel…
Sensorische dissonantie
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 542 lijden lag languit te weken
tussen dons van zacht vermoeden
geen gevoel gaf meer genoegen
dan te zwelgen zonder reden
ogen zwommen achter glazen
geniepig glurend door het vocht
dat opgewekt meer tranen trok
dan voorspelling kon beramen
onderhuidse spelden prikten
punten in onschuldig weefsel
als een woekerend verzinsel
waarin waarheden…
G-d
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Het weefsel,
waarin mensen rode draden zijn.
De stoffen,
die wij wisselen.
De talen,
die wij allen samen spreken.
De goede gedachten,
die alle mensen samen delen.
Het goede,
dat ook kwade mensen doen.
Stoffen, talen en goedheid
vormen het wonderweefsel
dat alle mensen samenbindt.…
ontwrichting (2011)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 het patina van de tijd
legde een bittere
scherpte over de sluier
van onschuld
de ogen van het kind
dat wordt geminacht
lachen nooit ze leeft
op al te tere takken
onontkoombaar en
smal als een doodskist
wordt het kind bedolven
onder doffe schaamte
in de meisjesbuik groeit
een vreemde bittere
vrucht brandmerk in
aangevreten weefsel…
Spiegelpaleis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 Dit spiegelpaleis lijkt heel
gewoon omdat het alles breekt
in googol wezens en objecten en nog
meer weefsels enzovoorts enzovoorts
Ondoenlijk het geheel te zien
Alleen met gesloten ogen
kan het, een geheel denken
van losse mensen en zien
dat ze niet los bestaan
maar in alle spiegelstukjes
leven en bewegen, ook wij -
alleen blindelings…
Bella Odonata
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 124 Je bent zo mooi Odonata
Je zwarte kaarsrechte ranke lijfje
gespikkeld en gestreept
en om het uiteinde van je staart
siert jou de blauwe band
en dan die doorzichtige vleugels
weefsel van flinterdunne kristallen draden
waar de zon doorheen schijnt
in een kader had ik je willen vangen
met maagdelijk witte bloempjes
zodat je onderdeel zou…
Novemberzondag
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 627 Maar in het diepst
van alle weten
knaagt stille pijn:
Hoe dun, hoe lang
hoe teer, hoe sterk
is elke draad waarvan
dit weefsel is geweven,
of zou geweven moeten zijn?
Uit: mijn dichtbundel:Die witte geur.…
SPNSLS
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 223 tooit zich met parelende druppels
als heldere diamantjes en lokt
en verleidt elk onervaren vliegje,
de kruisspin glanst en flonkert,
als een robijn, in briljant gezet,
haar fijne zilverdraden verkleven
de zwarte lijfjes, vleugels, pootjes,
met afgrijzen moet ik toezien hoe
de spin haar machteloze prooitjes
dodelijk omwindt met dicht weefsel…
De kleinste letters
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 390 zij hebben allemaal
het script gelezen
weten hoe te delen
toch is er iets fout gegaan
bij het wisselen van decor
er zijn vreemden tussen de coulissen
die vechten om voeding
zoeken naar ruimte en lucht
op hun agressieve vlucht
er is geen samen meer
zij heersen in de chaos
als een diep invoelbaar zeer
balansen zijn uit evenwicht
weefsels…
Religie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 155 Weefsels niet zonder cellen.
Er bestaan gelovige mensen,
die religie niet begrijpen.
Zij voeren een zinloze strijd
tegen vredelievende medemensen
die geloven in de werkelijkheid.
Het feit dat alle mensen
van medemensen afhankelijk zijn,
is een heilige bron van vrede.
Is een ongekende bron van troost.
Is een wapen tegen eenzaamheid.…
Een nieuw mensje
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 300 Bedenk: ‘dit kostbare weefsel
is aan jullie toevertrouwd.’
't Was onzichtbaar, teer en kostbaar.
Kwetsbaar nog als porselein.
Geweven op een plekje,
waar het veilig en vertrouwd zou zijn.
Koester het met zachte handen,
om vol liefde te beleven:
Hoe zich een nieuwe mens ontvouwt.…
Fijndraden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 zijn
is hier in de schemering
aanwezig, het geheim
nog niet te weten
hoe het verder gaat
maar wel het net in mij
te voelen samenkomen –
onzichtbare verbindingen
met de hartslagen van het leven
In woordloze taal verovert
het ademen van de pijpen
zacht golvend de ruimte
op de stilte en dan is niets
vanzelf muziek geworden –
nieuwe weefsels…
onderhuids
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 vandaag had gisteren moeten zijn
dan waren we ooit ter plekke geweest
dat krijg je als dagen zich herhalen,
zich hullen in onderkoeld weefsel
wat er mis ging?…
SCHITTEREND - ode aan Walt Whitman
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 60 in de donkergroene bundel
neuriet de held dromend
zijn legende tegemoet
schepper van een poëtisch collage
dat de ogen vasthoudt zoals
The Joy of Life of Sterrennacht
ik ben een kosmos schrijft hij
een oneindige ruimte samen
met alle materie en energie
een van de wilde jongens
halfgod van innerlijk gezang
weefsel van stemmen
ik…
Rimpeldoek
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.452 Kluwens bloedvaten
hebben zich gedraaid
in weefsels van spieren
als nesten van verzet.
Woekeringen van het lijf
eens jong en ongeschonden
maar zich nu verzoenend
met de ruwing van de dood.
Oude en nieuwe trekken
verliezen de gewone weg
ongeleid zwerven ze rond
je kenmerkende wezen.…
Litteken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 925 In de hand een grove streep
stelt
dat macht vervloeit
hoe krampachtig in haar greep
de hand het touw voelt schrijnen
waar het de handpalm schroeit
Het touw onthult
vult
zacht onderliggend weefsel
met zeer bijtende pijnen
waar eigenwaarde is ontveld
en wordt geplaagd door vlijmend kwijnen
En als de huid zich heeft hersteld
merkt
een…
gestrikt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 196 september, er is kou en vocht
met zorg de draden uitgezocht
ik weef ze tot een stevig web
waarin ik je gevangen zet
geen nood, de kou zal jou niet deren
geen reden om het hoofd te keren
ik knoop en vlecht en span het touw
in kleurig jacquard rondom jou
vermeng wat haren en wat zweet
met stukjes weefsel van mijn kleed
ik zorg…
Maangodin
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 198 omdat een droom het hoofdkussen opschudt
wat verlangen tussen de lakens schuift
en mijmeringen zachtaardig zijn
haast ze zich naar boven
geen rolluik die de kamer donker maakt
alleen een wellustige maan
die stralen schijnend naar haar lichaam hunkert
ze ademt zwoele woorden uit
ontdoet zich van het laatste weefsel
ze denkt aan zweven
zichzelf…
Erbarme dich
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 in het schelle licht drukt
het gewicht van uren
dagen en nachten
de tijd is het rotsblok
dat Sisyphus tegen de
berg duwen moet
de onbarmhartige zeis
snijdt links en rechts
in noodlottige levens
ze teistert het broze
weefsel zwaait grillig
de hemel dicht
maar dan brengt Bach
zeeën van licht voor een
rituele wedergeboorte
je…
Tussen spiegelscherven en rozenblaadjes
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 215 Haar getergde lichaam
baant zich een weg
door gesponnen weefsels
in eindeloos bestaan
daar aan de einder
staart zij gebroken gedachten
vingers omsluiten een gedroogde grashalm
roerend in een kolkende rivier
versteend met geknakte vleugels
vlijt zij zich tussen spiegelscherven
en rozenblaadjes
achter gelaten door een eenzame pianist…
Drang
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 319 Oude weefsels verteren
want hongerige vormen
dringen aan, dringen op,
dringen aan op ontplooiing...
Dan - tijdens een milde namiddag
ontstaat de knop, de beloofde welving.
IJverig breekt de bloem door haar strengen!
Dat is wat de mensen Lente noemen,
de moeder van een moeizame drang.…
de sterfelijkheid houdt aan
gedicht
3.0 met 24 stemmen 11.972 De sterfelijkheid houdt aan, deze morgen
ontwaakte er een in mijn slaap, en vanavond
vraagt het nuchtere glas om genade, men ademt
zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me
spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde
voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf
lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker
de nachten…
Vergankelijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 437 Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel.
En op je nauwelijkse lippen ligt
De oude dauwglans van je lauwe speeksel.
Je siddert en uit trillingen bestaat
Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert
Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat
En ik mijn adem in jou adem fluister.…