Alle inzendingen over weggaan

ze glimlacht de zon door de wolken raakt sneeuwvelden zonder pijn bindt vleugels aan aarzelende voeten kleurt leven en liefde als lentebloesem weet hoe het weggaan klinkt ze is zo zeldzaam poëzie…

Tussen aankomst en weggaan Ligt een wereldzee aan tijd, Waarover ik naar hartenlust Varen kan, of aan haar diepte Ten onder kan gaan - Alles kan ik doen om Dit leven inhoud te geven, Met uiteindelijk maar een doel: Mij voor te bereiden op mijn Toekomstige afwezigheid…

Henk is meer van het weggaan dan het blijven. Bij hem wordt niet verenigd maar gesplitst. Toch zijn diverse clubs erop gespitst om zijn bejaarde aanhang in te lijven. Zijn komst is een electoraal geschenk. Het meest waarschijnlijk lijkt me Denk & Henk.…

Een wreed vel papier geen inspiratie vandaag wel hunkering te schrijven Ik staar voor me uit, twijfel zal ik weggaan of blijven mijn verkrampte vingers doen pijn door het knijpen in mijn pen de kat staart mij aan Mijn enige fan!…

Een uur voor het weggaan staan de koffers klaar gevuld met wat nodig is Wij kijken naar buiten wachten op de bestelde taxi Ons verlangen naar nooit meer vertrekken groeit en toch gaan we wanhopig weer…

ik verliet dit harde land verzengd gebrandmerkt in zijn zand gestaald beton spierwit belegerd door de zon maar groen is de olijf gelaten is zijn hout een schat van goud de oliekruik is vol de smaak van koffie ging aan thee met bergamot verloren binnenkort kom ik weer mijn dauw liet ik heimelijk tussen je lakens.…

Omdat weggaan niet bestaat ... En Jij mij met Liefde overlaadt ... Lijkt het of je hier naast me zit ... En je weet het dat ik je aanbid ... Je bent niet weg, je bent er Altijd ... Altijd Samen, maar ook Bevrijd ... Heel soms voelt ’t leeg ... Leger dan een lege kast ... Dan voel ik weer die ‘zijden’ huid ...…

ziet die de wereld nooit leert verdragen die moe gebeukt de ander verjaagt er is altijd die ene die sterven wil er is altijd die andere die wil dat die ene moet blijven altijd die andere die zich verzet er is altijd die ene die bang is om alleen te gaan er is altijd die ene die aan de andere vraagt om te blijven bij het weggaan…

Alles is tijd komen en weggaan slapen en opstaan daden en spijt Alles is tijd iets doen en iets laten beminnen en haten krijgen en kwijt Morgen is later gisteren is geweest maar vandaag wens ik jou een leven lang feest…

over het scheppen van de juiste afstand weggaan om te blijven, jezelf herkennen in wat is geweest en verlangen naar een beter onherkenbaar dubbelleven je met het andere gewone omringen getroffen worden door een détail mezelf en jou daarin tegenkomen me afvragen hoe wij zijn gegroeid…

Met je weggaan wil ik in dag van toen de paddenstoelenflora bewonderen maar dag van toen is dag van nu jij staat daar met jouw paraplu het regent niet je hebt verdriet in dag van toen dat is het niet in dag van nu is dat verlies veranderen, verschimmelen paddenstoelenflora bewonderen in dag van nu, ik mis je niet.…

is het de hond die uitkijkt wat komt of de man met zijn verre blik waar ik in kan drijven de twijfel van het wachten opstaan, weggaan niet meer zijn ik herken het geluid van de trein dat ze trouw zijn aan elkaar de verbinding losjes toch vast alsof ik hen kon vangen…

Het is niet meer zoals het was Je bent je eigen weg gaan lopen Bijna ben je uit het zicht verdwenen Opgelost alsof je nooit hebt bestaan Het is niet meer zoals het was Zó goddelijk samen in vurige passie De wereld leken we te vergeten Opgelost in gesmolten liefde Het is niet meer zoals het was Je wist de uitgang feiloos te vinden De vrijheid…

Ik wil slapen nu rust, ronken, laat mij gaan nu, slapen wieg, wieg, schapen regen Knotst KLETTerend op mijn daken bom in glASSS scherven rInkelen waarom KErft die vreemde onrust door mijn hermetische bovenkamer, gelijk door boter tegenstelling, geKRas krIIIIIIIIIpt ten einde laat mij slapen, ik wil slapen, laat mij gaan SLAPEN!…

je gaf me zo'n fijn gevoel, misschien was dat ook wel je doel, ik zal het nooit weten, je moest weggaan, het is nou eenmaal zo dat rozen verwelken en vergaan.…

Dat de dingen van 't verleden Die niet mooi waren of fijn Moge weggaan van 't heden Grote dingen en ook klein Dat het oude zal vervagen Dat het nieuwe groeien mag Dat we vreugde mogen dragen Elke dag en elke nacht…

Het leven stroomt langs ons heen Hij is een goede man toch zal ik weggaan naar een nieuw huis leeg maar licht en ruim…

Luimend in het duister Tussen de tuinstruiken Naar de buitelende meisjes Die met gespiegelde blote benen Wijsjesdraaiend in het tuimelraam Van hun zolderkamer verschenen En giechelend hoorde weggaan Om na het tussenpaadje Het nachtleven in te slaan Stond hij te biezen Want tokkelende lentekriebels Hadden de mokkels in de smiezen…

Je kan weggaan uit mijn leven en vergeten waar je me het meeste hebt geraakt, maar ik zeg je dit, en dat meen ik, jij zal nooit weggaan uit dat plekje in mijn hart, dat jij zelf hebt gemaakt!…

Dichters, ingenieurs met manieren heren en beren boeren en matrozen met chocolaatjes of rozen en soesjes uiteindelijk komt het er op neer en nog een keer telkens weer met tussenposen smullen van onze poesjes de kunst echter, ligt niet in de openingszin maar weggaan zonder goedkope smoesjes.…

Je ogen zijn leeg De glans is vervaagd Niets dan verdriet Het verlies knaagt Je ogen willen niets meer Dolen in een doelloos bestaan Niets dan leegheid Het liefst wil je hier weggaan Je ogen sluiten toe Gestreden deze ongelijke strijd Je liefste overleden aan kanker Een einde van een verloren tijd……

De jeugd kijkt veel tv, Of is bezig de computer te bezetten Om spelletjes te spelen of te chatten En als ze weggaan, gaat de gameboy mee. Maar één week lang zijn het de kinderboeken Waarin het leuk is om een boek uit te zoeken, Bij de boekenmarkt op onze school. of in de bibliotheek. Zeker deze week!…

in je handen groeit liefde tot geschenken voor hen die jou dierbaar zijn bloeit dankbaarheid in linten en kleur door het geven voor wat zij in jouw leven hebben gedaan kleine attenties een lach en een traan het zijn jouw bloemen die bij het weggaan zo liefdevol op de tafel mogen blijven staan…

Ik wil weg, ver hier vandaan, Gewoon verdwijnen, gewoon weggaan. Alles achterlaten, geen pijn, geen verdriet, Even geen problemen of ellende in het verschiet. Was het maar zo gemakkelijk, kon het maar, Het leven zoals het nu is, is zo vreselijk zwaar.…

Ik wil niet met een twijfel leven Dat is niks voor mij Zeg me waar het op staat Dat maakt het allemaal makkelijker Stop met die spelletjes En maak het echt Iedereen heeft een zwakke plek Jij bent die van mij Nooit zal die weggaan Kan het dan niet voor Een keer Een keer maar Goed gaan. Jij en Ik.. Of is dat nou echt teveel gevraagd?…

Weggaan heeft iets van blijven je weet van terugkomen en daarna opnieuw vertrek Denk aan de benenwagen niet aan auto of trein vertrouwen op eigen kracht Hoeveel kilometer loopt een mens zodra hij weet dat hij voortdurend op het lichaam bouwt De grenzen liggen bij dromen van wolken en water dat in zee samenkomt…

pijn is niet erg pijn is pijn dood is erg en onomkeerbaar dood is afscheid nemen en weggaan van alles wat je kent naakt een onbekende weg inslaan alles achterlaten uit je lichaam stappen om dood te gaan heb je vertrouwen nodig je durven overgeven aan vreemde armen de weg terug vergeten…

paar dagen drie of vier liever jaren voor je weg gaat blijf dat idee is geen idee want het is altijd weggaan zelfs in mij is er iets buiten mij dat weggaat ik kan niet helpen dat ik kijk naar de mist in de straten en over het water zoveel boten en aan de overkant de overkant altijd de overkant toch een…

Jij mag niet zomaar zonder afscheid bij me weggaan Niet zomaar stiekem stil er tussen uit Ik wil je zien als je gaat vertrekken Ik wil een blik voor jij je ogen sluit Geef mij die kans...…

Ik wil hier niet meer blijven Ik wil nu zo graag gaan Weggaan en nooit meer terugkomen Op zoek naar een nieuw bestaan Waar mensen me nog niet kennen Waar ik een vreemde ben voor iedereen Alles achter me laten en vertrekken Helemaal alleen...…