Alle inzendingen over weggespoeld

Net zolang tot alle nadelen zijn weggespoeld en de positieve dingen het overnemen om het "ons" voort te laten bestaan!…

De indruk van een voet in het zand wordt weggespoeld als het water wassend glijdt over het strand. De meesterhand laat zo veel later gevoel nog gaan boven verstand onuitwisbaar: zijn indruk staat er.…

Achter die grote zonnebril Verschuilt zich een wereld vol verdriet Waar die gevoelens vandaan komen Begrijpen de meesten niet Hoe de wereld veranderde in de hel Positiviteit en negativiteit in duel Alle zekerheden die er waren Zijn weggespoeld, ver weg van haar Nu, in onzekerheid, niet meer wetend wat ze voelt Vinden anderen haar soms raar…

maar een plas Mijn liefde was ooit zuiver wit Puur en onbevlekt Zij leek voor de eeuwigheid bestemd Maar is nu weggelekt De sneeuw werd langzaamaan een bui Wat puur was dat werd drab De sporen die wij samen zetten Verdwenen, elke stap Straks getuigt geen druppel meer Van alles wat ooit was Toont niets de liefde aan Heeft tijd de sporen weggespoeld…

Maar ook al legt ze mij vaak in de luren, toch heeft ze veel frustraties weggespoeld.…

Het land is weggespoeld. Dit is een total loss. -------------------------------------------------------- Dingle is een stadje in Zuid-West Ierland op het gelijknamige schiereiland gelegen. Het ligt ten noorden van de Ring of Kerry. uit: 'Landziek', 1988.…

Als avontuur bedoeld, hebben we ons schip getuigd, werd het door angsten weggespoeld als jachtig galjoen, een vliegende Hollander overtuigd, geankerd in een nauwe wambuis, gekapseisd in ondiep water, waar het lot het zwaard in vast liet lopen, bolde winddruk de zeilen met 12 gordiaanse knopen van vaste koers verstoken, stuurloos…

Als rivieren bier en wijn mijn slechte buien hebben weggespoeld zal ik de draad weer oppakken en zal ik eens omzien, of je me nog volgt. Vergis je niet hoor, ik ben groter dan je denkt, en ik buig voor niemand, zeker voor de duivel niet.…

komen in de glans van het bestaan laat het vuur zwepen over het land giet de bliksem in een ton en laat het zinken onverwoestbaar ben je alsof je nooit was verdwenen zwijg niet want water kiest altijd de minste weerstand zul je me onthouden of zul je me vergeten het sterrenlicht spat vonken het steen is geslepen en lijkt jouw blik weggespoeld…

was ooit meer niet te vergeten dan de paar huizen die nu Dallingeweer heten achter de Punt van Reide had het dorp flink te lijden delen zijn in oude tijden weggespoeld in Dollardvloed het was niet te vermijden wie je niet vergeten moet is Jarke de profeet die al die voorspellingen deed over land dat de zee had genomen en dat land weer terug…

gesloten De body glanst met goud bespoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood zo oud Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt ‘t Bloed gekoeld waar woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte appels aan de bomen in de lanen Door de wind en zure regen weggespoeld…

’s Nachts fluit ik mijn liedje Ik kijk door het raam en volg de wind De wind die mijn liedje wegdraagt Mijn liedje over al het verdriet ’s Nachts fluit ik mijn liedje Ik sta bij het meer en kniel Ik kijk naar de rimpels in het water Naar de zorgen die worden weggespoeld. ’s Nachts fluit ik mijn liedje Ik luister naar de melodie En soms…

de dag zeurt al aan mijn hoofd nog voor ik het licht zie mijn ogen ontwaren enkel schemering maar ik tast niet in het duister de weg is mij bekend de eerste pijnlijke vraagtekens worden weggespoeld met enkele kopjes warm geurende koffie de morgen ontwaakt traag, vreemd en raadselachtig gaat bleek en peinzend naar de middag mijn gedachten…

In één woordje, door de winden Met hun adem weggespoeld, Is de hevigheid van vrinden In één oogwenk tijds verkoeld.…

Gevoelsmatig in de problemen geraakt, en uit respect liefde vermoedelijk weggespoeld, klippen onhandig omzeilt die er bleken te zijn. Geen reddingsvesten aangedaan en met hulp elkaar opgerakeld uit de gevoelsoceaan.…

In mijn weiland zit een oude waterput eenzaam zonder huis – verlaten een restje water bevat ze nog wat ooit via dakgoten in haar uit kwam stromen nu echoot en weerspiegelt ze slechts oude herinneringen en langzaam vervagende dromen dat is het enige en toch toch is dat voor wie van dromen en oude weggespoelde verhalen houdt ze wil ervaren…

Prins en prinses werden weggespoeld. Laat ik maar eindigen met de letter 'P'.…

de tijden zijn onwijs in ‘t decadent paradijs van experimenten tussen twee angsten een grijze wolk dat uitsteekt boven de torenklok in slierten mist het zand van ‘t kusten strand de schelpen van Holland weggespoeld onder ‘t woeste grijs gore schuim in de eindeloze zee boven ‘t blauw en hemel wit strak als een gezicht…

Het wereldnieuws vertelt: Colombia en Mexico zijn weggespoeld. In India liggen de lijken met hun gezicht in het slijk. In Vietnam gutst de regen ons machteloos. Afrika staat uitgemergeld te vergaan en bedelt zelfs niet meer om een stuk brood. De kleinste ramp: een vliegtuig valt, alle tweehonderd en zeventien dood.…

In mijn schoot, van gisteren en voorbij, nog verborgen al m'n zorgen door een waterval van tranen weggespoeld. Vernieuwde levensstroom gaat mij dragen naar morgen. Ik leer weer duiken in de meren van mijn hart, vindend het kostbaarste kleinood de parel van Liefde, teer, broos, breekbaar en toch in haar zachte volle Kracht!…

onze geplastificeerde maaltijden worden weggespoeld met een medicinaal sprankelend drankje onder een met benzeen gevulde walm van industriële lucht en toch laten we ons feest niet ontwijden en prevelen we een dank je onder het slaken van een toch alles beseffende diepe zucht achterkleinkinderen worden straks depressief geboren en even liegen…

gras en ander opschietend gewas dat nietsontziend de opengetrokken graven verhult de jaarringen van de verwanten zijn ongeteld weggerold achter deinende kimmen gebroken komen hun stemmen terug zwakke echo's uit verre en verloren jaren in gedaanten van alle schors ontdaan kaalgeslagen wrakhout waaruit elk verschiet op exotische glorie is weggespoeld…