Alle inzendingen over wereld wakker

kom toch uit die eeuwige verdoving en leuter niet zo over oplossingen over gelijk en ongelijk in ’t verleden schreeuw jezelf en de wereld wakker we hebben jullie zo nodig om samen in vredesnaam de oorlog te overstemmen…

het meer ligt er gladgestreken bij volle maan weerspiegelt hemels ziel klinkt een uil in verte 'n vallende ster flonkert als een diamant die spoorloos verdwijnt in het niets de nacht lost langzaam op terwijl de ochtendzon bomen omarmt en met haar oranje gloed de wereld wakker kust…

een lied is in de maak het roept op tot leven met en voor de natuur een lied voor de aarde voor elke generatie iedere zoon en dochter waag niet te zwijgen daarvoor is geen tijd kijk buiten de wereld die op apegapen ligt zing de wereld wakker met verheven de stem elke stam en elke natie laat de kans niet lopen de aarde en ons kroost…

als de nacht weer aan zijn eind komt en de zon zich weer laat zien dan wordt heel de wereld wakker 't wordt een mooie dag misschien ik wrijf de slaap eerst uit mijn ogen kijk brutaal de wereld aan en denk van laat het nu maar komen ik zal vandaag mijn mannetje staan wat er nu ook gaat gebeuren ze krijgen mij vandaag niet klein…

mensen die langverwacht verlangen vervullen nu de ketende dreiging op breken staat in dageraad de wereld wakker zingen…

winden waaien over akker zon staat niet meer op haar hoogst regen tikt mijn wereld wakker na het zaaien zal ik maaien wat ik heb geoogst tere bloemen snijd ik dierbaar droog ze leg ze naast mijn bed maar van wat ik ook geplant had is een kostbaar deel geplet ruk de wortel van het onkruid niet in wilde woede weg nagels breken tranen wreken…

ik hoor ze roepen van ver het is een vreemde dag ontgoocheld en met een dubbel gevoel kleur ik de wereld wakker, kleed ik mij in mistroostige gewaden dat het licht in zichzelf doet keren, herinneringen flitsen voorbij het geestelijk firmament voorbij de horizon wacht een verlangen op mijn thuiskomst, een wereld die niet de mijne is; trekt…

Dromen kunnen niet mooier zijn Om op een wereld wakker te worden, Die morgen de hunne zal zijn.…

Ik voel me alleen in een andere wereld. Een wereld vol stress. Stress die je gek maakt, en niet vrolijk kan laten zijn. Ik voel me gelukkig met vrienden om me heen. Zo gelukkig dat ik alle verdriet vergeet. En dan word ik weer wakker. Wakker in een nachtmerrie Al de dingen komen weer terug.…

ik droomde dat de wereld streeploos was ik werd gelukkig wakker de zwaluw was verdwenen wachtte ik op zijn terugkomst?…

Vriendschap in de nacht Insomnia - altijd trouw Houdt hij weer de wacht Maar bottom line is Ik kan gewoon niet slapen Door zijn hoog bezoek Waarom in de nacht Waarom altijd wakker zijn Als de wereld slaapt De ochtend breekt aan Insomnia gaat naar huis De nacht is voorbij De vogels fluiten De wereld wordt weer wakker Eindelijk…

Ik heb je niet bewust gezien, Je aanwezigheid niet waargenomen Maar toch moet je me In het voorbijgaan Hebben aangeraakt, Want zoveel energie als nu Heb ik nog nooit van mijn leven Door mijn lichaam voelen stromen En ik weet dat die kracht Uiteindelijk alleen van jou kan komen…

Jaja, dan snurk je dus ook al als je wakker bent? ach, voor de rest is 't een prima vent...…

Eerder dan een geeuw Kondigen haar billen aan Dat zij wakker wordt. En dan haar oogwit: sneeuw In de ogen van mijn leeuwin.…

deze open ochtend veel te zacht zoals mijn bed dat ongedekt verlaten ligt, een laken tot sierlijk kleed geduwd, het leven nog maar half geweken een radio, een lied speciaal voor mij, de zanger lacht een nieuwe morgen elke dag, een waarheid uitgestreken in tranen, boeken met verhalen waar ik niet meer aan dacht maar nog van droom, zo te vroeg wakker…

De wekker hoeft niet meer te gaan maar de ogen zijn uitgerust klaar om wakker een nieuw hoofdstuk open te slaan.…

op je knieën, beval je en alles werd zwart stil verlamd de stoelpoten gebonden aan de mond van macht schaduwen, de poppen op je rug en alles werd lelijker de verste hoek binnen handbereik telkens anders de gil toen de aarde in de nachtspiegel van de kamer keek op knieën die zwegen stil de vergetelheid op het eind…

met nog wat kreukels op haar wangen van het kussen dat zo heerlijk opgerold onder haar hoofd lag wordt ze wakker juist op het moment dat de nacht zich vol overgave geeft aan de nieuwe lentemorgen de vrouw ze knippert nog slaapdronken rekt zich uit haar haren nog wat verward de poes aan het voeteneind rekt mee een grote gaap en roets…

een sigaretje een borreltje voor het slapen gaan maar wat dan als je niet meer wakker wordt dan was het niet meer eentje maar je laatste ik lig daar soms wakker van…

ik zocht jouw stilte op en vond gedonder in de holte van de nacht zwartgallig als altijd werd ik verwacht in hoeken waar ik nimmer wilde zijn een toermalijn glanst mooier maar mijn haar draagt altijd nog een zweem van goud the cloud verzamelt wel ik stop er woorden in, die nimmer willen zijn…

in het voorbij gaan streelde ik je lijf een hand zacht jij wachtte af en ik kreeg meer dan ik dacht ik geef toe ik wil je maar ook de tijd en dan verdwijnt de droom uitgeslapen word ik hard wakker…

onschuldig wakker worden met het argeloze open gemoed van een kind je hart klopt en spreekt vanzelf nu als warme voeten de koude vloer raken ruimen magische minuten het veld…

deze nacht hoor je de ransuil aanhoudend klagen Nyx godin engel van de nacht verbergt haar vleugels in duisternis de hardhandige vleugellamme landing in een cipres Dionysos laat je leven! voeten zoeken aards houvast ze moeten zich wortelen van dag tot dag Helios maant tekent streepjes licht over je gezicht…

zelfs in de diepste nacht ter wereld zijn er nog mensen wakker om jonge kabeljauw te vangen soms is het zo donker dat ze hun dobbers niet meer kunnen zien…

Van de aarde waaruit ik Vanmorgen moeizaam geboren word Ontstijg ik de aardse gebondenheid Die mij het soepele bewegen belemmert En die mij het liefst met gebogen hoofd En stramme spieren voort doet gaan Als ik verwelkomd word door Het eerste koude morgenlicht Van deze nieuwe dag waarin ook De pieren die mij omringen hoopvol Wakker…

Uit angst geboren Door schuchterheid Getogen, Door ingetogenheid Bij de hand genomen De blik altijd Naar binnen gericht - Te bang, eigenlijk, Om naar buiten te kijken Laat staan om mee te doen, en Onder zware aardse last gezwicht…

Hoofd dat niet Meer wil - Benen vastgebonden Door onzichtbare Banden uit het Verleden die mij Het voortgaan Beletten Zachtgesponnen Zilverdraden Die als een Onverbiddelijk cocon Het lichaam omspannen Met verstikkende deken, Laatste halte voor De dood…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

toen ik vanmorgen wakker werd hoopte ik tegen beter weten in dat liefde voor vrijheid en leven jou betere keuzes had gebracht dat jij niet decreten meer schrijft met de pen van haat en afschrik gedoopt in het bloed van oorlog toen ik vanochtend wakker werd in een wereld vol tranend verdriet dat voelt als een diep koud graf vond ik het tijd…

Liefdessluimering ontwaakt Haar diep verdrongen verlangen Naar toen Zichzelf herkennen in nu Eenzelfde wereld En Ontwaakt wakker Hoort zij dierbaar geschater Voelt even herleven Die gouden liefdesgloed Over haar sidderende lijf Hoog - en dan weg Mogen liefdes gouden uren Die haar zijn vergeten Wakker opnieuw herleven.…