Alle inzendingen over wever OR bloeddrop OR onbegrepen

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

opgehemeld onbegrepen greep hij niet en vergiste zich?…

De kosmos leeft hier in dit stadion essentie en perfectie tikken tiktak ineens een aanloop en dan na een flikflak volmaakt rechtop als een acrostichon onmiddellijk de weverspirouette roemrucht gemaakt door excellente Sanne illusie van gemak, een radslagspanne gevolgd door overslag, de loftrompetten eerbiedigen het bovenaardse draaien vrijmoedig…

Kunt gij of timmerman of wever niet vergeven Een deuntje uit de borst bij ’t schaven of bij ’t weven?…

Het onzichtbare juk, waaronder mensen bukken moeten. Moeten! De oplopende druk, waaronder we gespannen leven. Leven! Onze ontelbare druppels, die onze emmers vullen wilen. Willen! Wanneer goed niet genoeg meer is. Goed, dat om beter worden vraagt. Wanneer de lat steeds hoger moet. Wanneer we veel meer geven willen, dan medemensen van…

bloem van de liefde in de kleur van de haat, -zo onbegrepen mooi…

bloem van de liefde in de kleur van de haat, -zo onbegrepen mooi…

Vol kinderlijk enthousiasme geboren in het reeds volwassen huis met alleen grote broers en zussen met afstand de benjamin thuis Velen zagen haar als ‘het zonnetje’ alleen zíj zag die zonneschijn niet want aan de binnenkant van die stralen voelde ze best vaak veel verdriet Vooral door het grote verschil in jaren groeiden ze ongemerkt uit…

Toon ik mijn belangstelling voor leed ziet men mij als een echte ramptoerist Als ik echter een hoge functie bekleed, acht men ’t lomp als ik dat heb gemist Help ik, met er te zijn, een zielig mens dan ben ik warempel een ramptoerist Maar de hoge oom met zijn volle pens is al dadelijk als hij komt, een idealist Geef ik interesse aan de lijdende…

Honden doorzoeken het gras in verpauperd habijt, Erven zijn leeg, Leeg ook de huizen van wevers, Verbrand en gebeten. Zeker, het zuiden is leeg Als een schede en rood. En domini canes snuiven met wellust Het adembenemend parfum van hun pij.…

Het onbegrepen zijn door anderen kan leiden tot de dood.…

Ik meen je te ontwaren op de weg van emerald Jij die ik mij eeuwig zoet herinnerde Verborgen in de stille koralen van mijn dromenspel Ik verdwaal zonder spijt in je zilveren labyrint, in de kristallen van je tijdloos licht Wever van visioenen, met je dwaalspinsels van amarant, je ijle bloemenzeeën, smachtend naar de koelte van levend…

Zo alleen Zo onbegrepen, 16 jaar geworden 1994, het leven gegeven Anders ja, maar een bijzonder mens Rechte lijnen, structuur Geen compromissen Humor, absurdisme Hand in hand Niets moet zoeter zijn dan de kinderjaren Toen alles nog mocht En niets moest Voorbij, altoos voorbij Niets is meer zoals het was Zo alleen Zo onbegrepen…

ongehoord ongezien onbegrepen onverzacht onmacht onbegrip Ongestoord Ontkracht begrijpelijk…

zij droeg haar haat als een tiara van klatergoud op loodzwaar lood in onbegrepen ongewilde eenzaamheid…

Doch Gij zijt als zwakke en arbeidzame wevers, Neen, wevertjes, die in uw moeizaam trachten Naar grootheids roem van uw verdoemlijke ikjes Verspilt, wat gij nog hebben mocht aan krachten Van waarlijk mens-zijn, doch die slechts met prikjes En likjes haspelen in haatlijk Beurs-doen, Dat, wat echt' mensen met veel min gezeurs doen.…

TOT SPIEGELAAR De wolken zijn nomaden Gaand boven land en zee Ik reis nu met ze mee Begrijp waarom ze baden En hielden hun tiraden Mijn ouders, dominee Zo boven, zo benee Geen wraak, enkel genade Ik kan Karina zien Ze tuurt over het water Leeft tussen toen en later Ik zie de kleinste kever Ik ben de grootste wever Van voorgedrukt…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

onbeschreven blad bedwelmd maar immer wat ik had kom ik nimmer overstegen onbegrepen en niet gewenst aanwezig het bestaat !…

Bewijs van onbegrepen leven.…

onbegrepen kou leeft binnen haar verstarring een warmer hart beeft de kleuren van dit leven bekleden mijn buitenkant…

Zwaar onbegrepen en uitgeknepen trokken ze hun kleren dus weer aan.…

Het kwetterende krijsen Van Wevers en Sijzen Frenetiek in de struikgewassen Doet hem van zijn autowassen Opkijkend over de rand Langs de leistenen stutwand Met de schildpadachtige ruiten Voorovergebogen stuiten Op een rondsluipende slang Waarbij de schotelvormige hals En de nachtzwarte schubben onvervalst Schitteren in het ochtendlicht…

Zo diep geraakt Zo intens onbegrepen Zo verloren een vriendin Reis met me mee droom Neem me bij de hand Zo verloren gevonden…