Alle inzendingen over wiebelt

De uier wiebelt: stiertje en pinkkalf drinken gulzig tezamen.…

Da`s jou een biet, een zorg, een zegen jij wiebelt door in zon en regen. ------------------------------------------------------- (Voor Huub Janssen die me dit beeldschone woord leerde)…

soms voel ik mij een kruik waar de dop van wiebelt het warme water gutst eruit als ik niet alert blijf schroef ik mijzelf te stevig vast dan koel ik af van binnen…

Het wiebelt, zwaait heen en weer, ‘Damocles’ zwaard hangt aan een zijden draad, maar ze stapt door, het beweegt, ze wandelt onverstoorbaar, in haar gang het zwaard als een schaduw achter zich aan wetend, slechts een verkeerde beweging en het dendert naar beneden. Maar vooralsnog, hangt het er het zal haar worst zijn.…

Fladderend, zingend en haar lichaam dat wiegt en wiebelt op het ritme van een hartslag. Amper drie tot de derde, maar machteloos als troosteloos en aangeslagen als de honden die met scherpe tanden het blauwgeslagen vlees van botten trekt. Zij doken in haar boezem.…

Maar ga intussen jezelf maar na, bekijk jezelf in een winkelruit - als je ervoor staat, kun je ook je duimen achter de broekriem steken en achterover staan, vooral als de ruit een beetje wiebelt door de wind. -------------------------------------- uit: Polaroid Gedichten 1955 - 1976.…

Mijn broek spant Ik voel de rand Snijden in mijn zij De stoel is warm Tegen mijn arm Ach wat verveel ik mij Mijn haar kriebelt De stoel wiebelt Mijn handen in mijn schoot Ik heb het te heet En hetgeen ik meed Ik ben nu helemaal rood Ik kijk maar rond Met een droge mond En hoe lang ik ook wacht Het maakt echt niet uit Want al…

je draait en zwaait en wringt en wiebelt je ellebogen kraken ervan maar nog altijd jeukt en kriebelt dat plekje waar je niet bijkomen kan. je draait je in kreuken en bochten en vouwen het lijkt wel of er van binnen iets knapt vandaar dat zoveel mensen trouwen dan is er tenminste iemand die krabt!…

De schaal wiebelt hypnotiserend licht en donker op en neer Tikjes van mijn nagel De rand omlaag drukken en langzaam de ronde volgen Golven weerkaatsen de zon Schommelend licht Wiebelschaal Met een stok sla ik trilstroom in het brons, de houten tafel en van mijn vinger naar mijn…

De regen wiebelt met zijn gat en strijkt als loopse duinen De hemel nog niet aangepast in diepe blauwe kruinen De kou te diep geslagen nog het hart te kil beslopen Een plensbui die er ijskoud lult van zomers in de tropen De dagen zwart de zangers stil en rook die maar blijft pluimen De wolken dicht de adem laag en hoe de uren schuiven Een tango…

Als mijn vingers door haar zijden haren glijden, rolt ze spinnend op haar rug en wiebelt. Ze snort een poezensong Tot het in mijn vingertoppen kriebelt.…

grasliggend kijkend naar het wolkenspel witte dromen glijdend langs egaal blauw rare neuzen, bokspringend clowntje, daar een schaap, lichtbel, dan… ineens bekend en vertrouwd, jouw gezicht, met blote schouder aan je volranke lijf wildbollend je borsten, kortharig vreemd.. maar wel mooi wazig je oog knipt, wiebelt met je neus, dan een hand…

Geen brandbrief gekriebeld, Geen tafel die wiebelt, Geen sleep van logees! Geen zwakte in je spieren, Geen kamers die gieren, Geen beenen voor vlees! Geen wangunst of schrafel, Geen dertien aan tafel, Geen deuk in je hoed; Geen zondag met regen. Geen kans zonder zegen, Geen waanzin voor moed!…