Wieg me lief,
Laat zo de nacht voorbij gaan,
Tot we zeeziek opstaan.
Laat dan de dag maar komen,
Omdat de dag toch komen moet.
Laat de avond vallen,
Wat anders kan de avond doen?
En wieg me dan weer.
Wieg me, lief,
En laat de nacht voorbij gaan
Tot we zeeziek opstaan.
Ik weet wel dat het niet voor eeuwig
duren kan. Maar laat…
Tot nader order geen gebed noch een wiegenlied
dat uit moeder tepels lekt. Langzaam langsheen
de stilte sijpelt het krijsen van een kraai, de verte over
het land dat leegte enterde, het lijf van Groot Gelijk.…
vleugels
het licht van vrede nog overal
voel de liefde van je moeder
eens word je wakker geschud
ga je de mensen leren kennen
zij zullen je kronen met doornen
maar bloedrode rozen gaan geuren
met de zuiverheid van witte lelies
aroma en kleuren van goddelijke liefde
dan zweef je met duizenden engelen
weg van deze nieuwe wereld
schubert, wiegenlied…
rond die bomen zong haar huid een wiegenlied
zacht gerimpeld tot een plas, waar spiegels helder leken
kinderwensen dreven stil vanuit de glans
dat zonlicht immer achterliet
als sterren, dieper, tot de oorsprong van de dag
en schrijvers dansen letters
ongedwongen langs de avond, zuiver in het oogpunt
van een kleine blonde dood
als…
onder de hemelbogen
van maanlicht en luchten
vol met geheimenissen
verzet je bakens
als een wiegenlied
de nacht kent
ontelbare vertakkingen
benadert de mens
via het klimaat van het hart
droom je dromen
afstanden worden kleiner
wordt het gefilterd
als glashelder water
stilte zocht zich niet in zwijgen
in momenten van
verlatenheid…