Alle inzendingen over wijsjes

Hoe ouder je wordt, hoe briljanter je ze vindt: die oude wijsjes. Die wijze oudjes.…

Uw kusjes hippen en springen als vogeltjes op mijn lippen: ik hoor ze er hun wijsjes zingen, ik laat ze er zich laven en nippen.…

Kinderogen stralend-helder heel verwonderd als de vogels die hun wijsjes fluiten gaan en die niet zoals zovelen op hun strepen staan.…

Vogels weten het al en lokken de mensen uit bed met iets van vrolijkheid en wijsjes die natuurlijk een ander doel hebben maar...durf te geloven dat het alléén voor jou is. Adem diep en duidelijk tot er ruimte is voor vriendelijkheid en levensmoed, voor lente en glimlach.…

Verlegen is hij de straat ziet hem noch staan noch zitten Naar hem trekken ze de gekste bekken Hij speelt bekende en onbekende wijsjes wind bladert door z'n bladmuziek Weg kijkt hij van de mooie meisjes die ronddansen in een driekwartsmaat Hij is verlegen raakt met geen mens ooit aan de praat Met zijn mondharmonica alleen…

buiten fluit een verborgen vogeltje wel tien verschillende wijsjes door elkaar zodra ik regelmaat ontdek begint het weer in een andere volgorde naar willekeur even laat het zich zien zo klein te kort om uitgebreid waar te nemen te classificeren, vogelgids in de hand onzichtbaar zingt het rollertjes voort…

door een waaier van spinrag ontvouwen zich ragfijne draden in het gouden zonlicht zilverachtige dauwdruppels spiegelen als diamantjes daar midden tussenin uit de verte komen mooie vogelklanken ze fluiten blijde melodieën op hun eigen wijsjes schetst over al het aardse leven pure poëzie in beeld en klank op verschillende tijden…

Ze is lichtvoetig een windstreling zo wuift ze weg en plukt sterren op het gazon het gras kietelt blote voetjes is het daarom dat ze lacht en rent van bloem naar bloem het gezoem van bijen op de achtergrond een lauwe zomer in een groot blauwtje is het daarom dat ze humt en zingt kleine wijsjes met een zoen van moeder in…

De oudste taal ter wereld Klinkt sinds mensenheugenis Met pasen noch met kerstmis Wat op zich geen leugen is Het gemis aan kerklatijn Doet velen terugverlangen Naar pracht en praal der kanseltaal Gregoriaanse zangen Het zijn de opgezette kelen Die zoetgevooisde klanken kwelen Van blauwborst nachtegaal en merel Wijsjes die geen mens vervelen…

Dit riet had oók zijn tijd Van wenen over waatren, Nu zij 't aaneengerijd, Dat wíjsjes daaruit klaatren. Vrees niet met juichgefluit Uw zwijgend leed te ontwijden; Het valt tóch eens ten buit Aan ’t alverwinnend blijde.…

De geur van september en gras vers gemaaid, een helder herdenken van mensen en doen: met weemoed vermengd en met wijsjes van toen we nog kinderen waren, en dromen gezaaid.…

Klein kindje heeft verdriet, maar moeder laat Voor hem een mooi geel balletje in een kring Ronddraaien - en het schijnt een gouden ring - Aan een onzichtbare, elastieken draad; Dan met een hamertje op een gam'lang slaat Ze wijsjes, uit heel verre herinnering; En 't draaiend balletje en 't metaal-geting Leidt-af het kindje, en 't zingt en…

geef dan de hoop niet helemaal op, kom maar bij mij, bij, dan leef je weer op 'k dep je wondjes met duizendblad, masseer je sprietjes met wat rozennat 'k vul je kussen met potpourri, zing zoete wijsjes met jou op m'n knie 'k geef je drankjes van kamille en zorg voor je was en was je billen 'k poets je korf, neem bloemetjes…

Ik zat vaak bewust achter in de klas met het oog op mooie meisjes, die ik vooral in hun zomerkleren bewonderde, mijn hart en denken waren van glas en in de hete zon hoorde ik wijsjes, die mij lieten dwalen naar de pastorie, waar mijn konijnen mij verblijdden.…

Schep wijsjes in fleurige kwinten! 'Comme de long échos qui de loin se confondent, les parfums, les couleurs et les sons se respondent'…

glinstering vind je in de ogen van hen die verloren raakten in elkaar, terwijl de kat speelt met een bolletje wollen draad die hopeloos met zichzelf in de war raakt Hoe zou het zijn waar jij bent, schijnt de zon precies goed op jouw zachte huid, ruik je nog heerlijk met je eigen geur, ik hoor zo graag het kloppen van je hart dicht tegen me aan de wijsjes…

Plakkende ijsjes, zomerse wijsjes, zandkasteel en een schep. Broeierig warm, weinig wind, op mijn hoofd een zonneklep. Vrolijke gezichten, schelpjes in mijn hand, zo maar een paar van die dingen. 's Avonds rozig van een hele dag strand, vogels die laat nog zingen. Stil in de straten, geen file’s meer. De uittocht is begonnen.…

(Het lied van een zieltje dat wijsjes zong, tot het de liefde leerde.) Daar was een rozentuintje, Zo fris en morgen-jong, De Meiwind roerde elk kruintje En 't wufte bijtje zong. De Meizon vleide een kleurtje Om àl de roosjes heen, Waar menig teder geurtje Uit wolkte en stil verdween.…

Wat doen we hier eigenlijk, vragen we ons niet af zolang het huppelen van wijsjes uit de luidsprekerboxen voortgaat, in de bomen hangen ze onzichtbaar, en wij maar denken dat het vogels zijn die kwinkeleren – wat doen we hier?…