Netgedichten

netgedicht (nr. 8.282):

De geur van september

De geur van september en gras vers gemaaid,
een helder herdenken van mensen en doen:
met weemoed vermengd en met wijsjes van toen
we nog kinderen waren, en dromen gezaaid.

Maar snel valt de avond en 't licht zal vergaan,
we voelen de nacht al, de heldere maan,
en weten: straks zullen de sterren ook staan,
verlichten de lange, eentonige laan.

Er huivert dan iets in het hart en de ziel:
we weteen dit leven zo kort en zo broos,
waarom dan zo angstig zijn, bazig of boos
terwijl alles zegt: vertrouw maar en kniel.