Alle inzendingen over winter OR volkstuin OR volharden

Sla, jonge sla Kopland zou janken mocht hij -naast mij- kijken naar de lege bedjes in de moestuin van mijn pa sla, jonge sla uit de volkstuin van mijn pa werd een kropje kleiner gemaakt door de uitspraak van het Hof alleen Zaad met een Europees certificaat of een torenhoge boete wanneer u zelf aan ’t kweken slaat lust u nog peultjes…

Hij bleef gesloten als een rots, volhardend in zijn volharding, buitenkant met alleen buitenkant. Hij was een slot dat niet meegaf. Een buitenstaander voor het raam. Een man in de vorm van een man.…

bedankt voor je woorden je kracht, je volharding je wijsheid, je oneindigheid gewoon dat, lieve schat moest ik even kwijt jij bent er altijd…

De sneeuw valt zacht, op heg en struik, de takken als met witte bloesem overdekkend. Met glinsteringen in het witte winterlicht. Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht. Elk geluid klinkt nu gedempt. Het ligt daar stil en koud te zijn. Als met een zachte deken toegedekt, in zoete rust, nog ongerept en rein. Een poes waagt zich naar buiten…

Onderdanen vast in 't Midden-Oosten Ergens tussen Eufraat en Tigris in een Land, zo groot als een reus De Blair-regering krijgt 't voor z'n kiezen Volharden of Zwichten? Troepen terugtrekken of Onderdaan onthoofd? 'n Duivels Dilemma; nooit De Juiste Keus…

Vertel mij niet waar jaren zijn gebleven Vertel mij niet hoeveel het zijn Allen passeerden ze in mijn leven Ze kwamen lopend en gingen met de trein Ik hoef niet onthouden wat ze brachten Niet dagelijks leven met hun pijn Sommigen waren als duistere nachten Anderen waren volop zonneschijn Onthoud de dagen dat we lachten Dansend door het…

Beschutting is goed, ik weet het, ik moet opstaan – en een boom planten.…

Slecht poppenkind gespeend op droge klei. Schept met de botte spa een worm doormidden. Hoge staken harken in de schuur ontnemen zonder animo voor bloemenzaad het zicht. Los gezaaide ledematen oogsten het geheim van het schuurtje. De sloot ruikt naar de trein die flessen telt waarin verlopen staken zich zien waggelen in…

zoetelief ziekebloed strelende koorts opvlammend pelsdier geplunderde moord brute volharding tot brakens plezier drachtig gefluister genadig ontspoord…

Volhardend in de strijd Heeft ze uiteindelijk gewonnen En de weg naar haar Herinneringen teruggevonden.…

het geven van regen ik hecht me aan jouw wortels om de kracht waarmee je strijd tegen tijd en onrechtvaardigheid is jouw dikke stam opgewassen zolang je blijft volharden in jouw groei hoef ik niet te snoeien in mijn bestaan bespaar ik energie voor jouw stille kroon die zwijgzaam naar de hemel schildert.…

Gedenk het opstaan na het vallen Het zweet van falen en de traan Vergeet ook niet al die gevallen Waarbij het niet zo goed zal gaan Gedenk de dagen en de nachten Die met haat-liefde zijn gevuld Omdat de kiem van de gedachten Slechts kan gedijen met geduld Het zijn de data en de modellen Waarmee het wordt aangetoond Om het oordeel daarna…

ik weet het allesomvattend is het maar weet je het gaat voorbij als wij volhouden om niet te vergeten dat wij er zijn om elkaar te steunen ik kijk ernaar uit weer vrij te zijn in het gaan en staan de ontdekking koesterend van werkelijke waarde die wij vergeten leken omdat zij niet vanzelf voor zichzelf spreekt ik vertrouw morgen…

Wedden dat je door het oplichten van het vuur zelf oplicht en met een opgelucht gevoel gaat werken aan jouw tuin jouw siertuin jouw volkstuin of jouw natuurtuin jouw levenstuin jouw rozentuin!…

Er zijn uren Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar. Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen Zonder jou. Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken, greppels. Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare. Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid. En er gaat geen uur voorbij, Er is nog geen uur voorbijgegaan…

Nu op deze wintermorgen voetstappen krakend sporen achterlaten in de sneeuw blaas ik mijn verdriet als adem weg in de kou waar het door de wind zal worden gevangen om in bevroren takken van bomen te schuilen tot de zon mijn tranen omtovert in kleine parels.…

Laat toch vallen wat schier onmogelijk wordt te dragen; vat de moed veeleisende moed te dragen wat gedragen moet en vrieskou- koude volharding eist met twee voeten in de aarde.…

Volhardend in dit teder vallen, niet kwetsend, maar vol erbarmen. Als een tedere ademhaling de sneeuwklokjes groetend en beschermend.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…

Met een glimlach doorsta ik de beproeving, fiers en volhardend toon ik mij. De werkelijkheid wil ik niet zien, ik ben kapot, een geknapte eik. Van de ooit trotse eik rest slechts nog brandhout, de laatste storm werd hem te veel.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…

Maar ook al spreken duizend wijze mannen, Een domoor blijft volharden in zijn plannen.…

Maria bleef volharden 'ik ben maagd, die deugd is mij door niemand ooit ontnomen' 'maar hoe in Godsnaam kon dat kind dan komen' heeft Jozef zich vertwijfeld afgevraagd hij bad de hemel 'noem mij toch de dader' maar kon het niet geloven: 'God de Vader?'…

innerlijke schoonheid is de echte schoonheid verborgen in volharding komt zo moeilijk naar buiten overal staan ruiten spiegelen zich ijdeltuiten zij is toereikend schept zichzelf wijkend en nooit achterom kijkend…