Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.184):

Sneeuw

De sneeuw valt zacht, op heg en struik,
de takken als met witte bloesem overdekkend.
Met glinsteringen in het witte winterlicht.
Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht.

Elk geluid klinkt nu gedempt.
Het ligt daar stil en koud te zijn.
Als met een zachte deken toegedekt,
in zoete rust, nog ongerept en rein.

Een poes waagt zich naar buiten,
gekleed in bonte lapjes.
Toch trots en arrogant,
met aarzelende stapjes.

Haar staart steekt recht omhoog.
ze vindt geen reden om te spinnen,
ze moet er uit, maar anders...
Bleef ze liever binnen.

De rust wordt wreed verstoord,
de mensen zijn nu uitgeslapen.
Ruimen meteen die rommel op,
druk in de weer met bezem en met schop.

Het straatje moet weer schoon,
zo wordt het hier verwacht,
Wat zullen de buren anders denken.
Hier is geen tijd voor winterpracht.