Alle inzendingen over wintergast

je komt en gaat bijt woorden de lucht in en ik hoor kraaien krassen zwart de vleugels op het ochtendbrood terwijl de wind de wolken doet beven ook de tijd is dood mijn ogen ooit blauw en jij zoekt roem steeds kouder en meer ik had gedroomd vannacht de vogels weg in de ondergang van het slapen gaan geïnkt waren je veren…

in hoge heesters roept een wintergast gestaag dat hij geen schuld draagt zijn voorkomen brengt veel meer dan de roep van ellende…

ik die in de zomer van mijn leven genoeg had aan de hemel wil nu het winter is geworden omringd zijn met jouw liefde en zitten voor een haardvuur…

kom bij me wees nog één keer wintergast je neus zo koud die blossen na het schaatsen op je wangen ik ruik de winter zie de honger in je ogen als ik langzaam wanten van je handen schuif kom vlakbij me zitten laat me nu opnieuw het vuur opstoken vertel me van je leven de uiteindelijke keuzes die je maakte en de vrouwen die je hebt…

hij die in de zomer van z'n leven genoeg had aan de hemel wil nu het winter is geworden omringd zijn met jouw liefde als in een huis en zitten voor het haardvuur…

je wintergasten vermaken zich best met bezielde geestdrift vederlicht balanceren vleugels in close-up zie je de vroege vogels in de schemerzone van dageraad allen komen voer halen op de voedertafel voor elk wat wils is vrijblijvend het komen en gaan in de lucht van ruimte en vrijheid…

overwinteraars door de grote diepte uitgeput de wintergasten moeten kunnen rusten ongestoord word gewandeld, gefietst tevens in het winterparadijs waar voetstappen in het sneeuw hun eerste indrukken achter laten. Overwinterend schuw waterwild heeft zich handig weggestoken en al meesterlijk vermaakt.…

voor een kale boom staat een man met zijn lap-top een zeldzame specht…

Dubbel herfst De vlinders hebben nu mijn tuin verlaten De vogels zingen minder enthousiast Het terras is leeg waar we ’s zomers zaten In de lucht meldt zich de gans als wintergast Van de takken dwarrelen nu de bladeren Als veel kleurige vlinders naar de grond Of drijven op ’t water alsof ze badderen Maar zwieren eerst nog op de wind in ’…

het was midwinter, maar warm als op een mooie dag in maart honden die anders nooit buiten kwamen of van wintergasten waren (sommigen met mutsjes op, als in een kerstreclame) speelden, geconcentreerd van snuit tot staart op het strand liep een pooier in colbert, in gezelschap van een bodyguard en een mastino napoletano, vierkant en onvervaard…

in zo’n dorp kan zo’n hond als vroeger leven overdag zijn neus na als een vagebond zonder zich te ver van huis te begeven bij etenstijd vond hij de potten op de grond ‘s nachts hield hij zijn oren scherp, zelfs in zijn slaap geen waakhond af al gebeurde er niet vaak iets dat belangrijk genoeg was voor geblaf in een dorp met enkel vaste wintergasten…

De altijd enge gast bracht zich er altijd toe anderen schrik aan te jagen vooral in de lente wanneer de mensen zich schik inprentten en ze toeleefden naar de zomers toe. Hij ging met een winterbijl op ze af en sloeg de leuke voornemens bij ze weg met wortel en al, ze bleven verwilderd staan stonden verstijfd toe te kijken, stonden paf…