Alle inzendingen over witte roos OR asfalt OR landschap

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Een bron onuitputtelijk rijk aan belangloos geven zo hoor jij te zijn witte roos van mij niet bruingerand blaadjes één voor één loslatend je hoofdje naar beneden.…

niets zal sterven hier of in het ongekende land geen vers eindigt er noch de roos gevouwen tot engel in een witte nacht van wolken die met broze handen het leven waar dan ook ogen geeft als een voelbare, glanzende verbinding…

de witte roos buigt naar mij ben ik licht waarnaar zij hoopvol uitziet of de witte roos buigt naar mij ben ik het licht waarop zij richt…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

wil jij mij treffen als mijn dorp aan jou voorbij schuift zie je dan mijn arm die haast schuw naar jouw ijzeren ros wuift of is de blik enkel voorwaarts gericht tussen wanden van geluid waartussen witte strepen voorwaarts flitsen en asfalt de toekomst duidt wil jij me treffen en de stoet van wielen voor even verlaten of eist de…

Tekenen met woorden, witte roos met woorden, arend met woorden. Oorden wit tekenen die arend worden. Een roos tekenen met witte woorden is als een vliegende arend boven het wiegende kroos in een kleine witruimte. Ontwarend broos. - zichtbaar. -…

ik zag een landschap en schreef het zwart op wit nu heb ik een landschap maar het is er niet ik zag een doek vol eenvoud en oorsprong over de seizoenen een landschap vertellen over de onmacht van een dichter…

de wurggreep van beton snoert het groen verdriet alom de mond het snikken van de wilgen benadert de fatale hik van terminale meanders de nog glasloze skeletten staren als binnenin reeds lang voordien dit overspel vensterkoel is gesmeed de toevoerweg naar het geraamte wordt met fluisterasfalt tot een complot gesmeerd.…

steeds nieuw bloed druppelt ongezien maar kleurvast op asfalt bloedverf geschilderd op open zwart je ruikt het nog als zij remmen…

Witte aangelijnde vlokken Doorkruisen verre blauw Traag wijkende naar verder Zulk een gebaar Maakt dat ik mijn gang aanschouw Soms denk ik, ik ben klaar Reeds moe van de dagen Als ik vooruit in de verte staar Ik vergeet ook het prille landschap Dat vervaagt in een verleden gebaar Witte aangelijnde vlokken Verwarren in…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Kom, pak de arrenslee Wat een prachtig witte Kerstmis Er is nu geen mens meer boos We rijden met de arrenslee Er ligt een dik pak roos Wat een prachtig witte Kerst dit jaar Ik heb nogal last van roos.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

appelbloesem rose wit wordt na een warme zomer Jonathan met pit.…

op het natte asfalt een foto in zakformaat de vrouw houdt het kind vast achter haar de man met een jongen aan zijn hand gestolde ernst in een zwart-wit ogenblik handreiking aan een verwaterd verleden…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

de hele wereld helemaal zwart wit er is een rode roos die staat voor liefde hoop en geluk maar er is meer hoop meer liefde en meer geluk dan een mooie rode roos er is een wonder in elke roos en wie dat wonder echt niet ziet snapt dit hele versje niet…

Het asfaltpad gebroken, Diepe kloven, Scheuren als micromaanravijnen, Verwrongen asfalt door zware lasten, Door zon vervloeide, Uiteen gereden geteerde kiezelstenen, Nu groen, paardenbloem, weegbree en varkensgras, Het zwart tot leven gekomen, Daar waar het brak Door on-weer en worteldruk. Asfalt, getekend door het leven.…

vertel me niet hoe de leeuwerik kwinkeleert ik zal je niet begrijpen mijn moeder droogde mij met het zand van de straat bloed sijpelde in de goot haar borsten smaakten naar teer, versleten banden ruwe mannenhanden die ik likte als een kitten het licht ging uit en aan geen zon omtrent geen wind verdreef de luchten ik dronk haar jonge…

Ik houd van asfalt het beperkt de opties en verschaft duidelijkheid hier gaat niets groeien - wel het aantal gebruikers ze glijden over jouw rug in elke denkbare toestand als uitgerolde veterdrop zijn hier geëffende paden ik houd van het contrast tussen het zwart, wit en groen waar langs jouw flanken onkruid groeit en waar een roofvogel…

over een landschap van witte bloemen ik heb je helemaal voor mijzelf...…

het beeld uit mijn dromen een witte roos diepheerlijk verlangen breekbaar en broos met liefde doorweven blaadjes satijn eens mij gegeven wonderlijk fijn eeuwige roos gehuld in liefde wit is je kleur werd mijn verlangen open vol pracht breek uit die nacht beheers mijn dromen leef door mij…

De ober dekt een tafel voor twee aan het raam met uitzicht op zee Een oudere heer schuift stilletjes bij legt een witte roos op het bord aan de overzij Hij heft het glas alsof hij wil klinken en leegt zijn hoofd door dubbel te drinken Telkens weer reikt zijn getaande hand naar de witte roos aan de overkant…