Alle inzendingen over wolken OR water OR hart

Kijkend naar de lucht zie ik de wolken drijven Plotseling zie ik een hart verschijnen. Dat is een wonder! Vind het heel bijzonder. Of het zo wezen moet. Onze liefde bestaat nog steeds. het is nooit anders geweest. Het is een teken van onze trouw, want ik houd nog steeds van jou.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De wolken en het water gaan voorbij; oorlogen en gerichten, vluchtige bloesems en oude sterrebeelden, zij worden alle spoorloos weggewist. en wat, mijn hart, rest er van u en mij?…

boven het wassende water de voortvluchtige vogels een verloren verlangen welt op in zijn verweerde hart de kruiende wolken boven leigrijze golven langs de vloedlijn stapt hij over een verdronken kasteel zijn kromme vingers volgen het verzonken blauw in de verweerde atlas van overzee…

De wind van zee De zoute lucht De zon schijnt Water verdampt Een wolk verschijnt De wolk raakt vol Regen valt de natuur bloeit Door water val De zon gaat schijnen De wolk verdwijnt De wolk verdampt De maan komt op De zon verdwijnt Het is nacht De wereld rust De wereld slaapt Tot de zon weer schijnt En hij ontwaakt De wereld…

Vervuld van warmte een gelukszalig gevoel Je geur geeft me rust zo veilig en zo zwoel Benevelt door passie blijf ik maar zweven Jij bent mijn roze wolk Door liefde gedreven Bij jou zijn is heerlijk wil niets anders meer Steeds samen met jou in extase keer op keer Mijn hart is jouw hart sprankelend als water Intens liefdevol trouw…

Warm en teder ontwaakt het zonlicht achter de wolken, ik zit aan de waterkant mijn schaduw is in het water Overal mensen, wat niet ziel tot ziel kon spreken waait in het bedauwde gras Kinderen spelen hun spel rondom een groet van kleuren hoor ik het gebons der harten van God in elk van ons…

Het water lacht en groet me, hoe vredig zou het voelen als ze zich rimpelloos sloot boven mijn hoofd en boven mijn hart. Ik zou drijven in de wolken, onzichtbaar en hoefde je nooit meer te roepen, alles zou voorbij zijn. De pijn in mijn hart, het zinloos verlangen naar jou, alles vergeten, alles voorbij.…

verwoed zochten ze naar de wolken. niet wetend dat als ze eenmaal zo hoog waren, zo vreselijk hoog, de lucht niet blauw meer was, en de wolken alleen maar gevangen water.…

Met mijn vingertop vaar ik diep onder water – door verre wolken.…

terugstromend tussen zanderige schelpen vervormt het zonlicht op het water donkere beelden tot gouden gedachten in wolken die telkens weer mijn droom verzachten als ik jouw vingers jouw handen mijn naam voel schrijven in mijn hart en letters zonder geluid onze woorden vormen op mijn huid…

wolken lagen in het water wolk te wezen in mijn ogen die de lucht bezaten gaf ik mezelf aan jou die verstrengeld mijn wezen las ik die brandde een toorts van was smolt in jouw handen als dompelaar die zelfs de donkerste wolken warmt…

Ik adem vleugels in de wind en fluister diepe wensen Ze verwaaien in een stemmenzee gedragen vrij van grenzen Door wolken wit en water blauw door stralen licht en ochtenddauw De getijden rond waar eb en vloed belangeloos ontspringen En in mijn hart verschijnen waar ik ze weer hoor zingen…

Als ik kon zou ik praten met de boom Als ik kon zou ik praten met de wolk Als ik kon zou ik stromen met de rivier Naar ik weet niet waar Dromen van ons samen Voor eeuwig en altijd Tussen bomen en wolken Maar ik zwijg tegen de boom En ik zwijg tegen de wolk En blijf waar ik blijf In stilstaand water…

verscheurde wolken zon kust het zwarte water nog slapen golven…

Zoals wolken ontstaan en weer oplossen in de lucht. Zo leven golven in oceanen. Water is het dat verandert en blijft voortbestaan. Mensen worden klein geboren en groeien groot. Ze komen uit en verdwijnen weer in het zogenaamde niets. Wolken en golven verdwijnen niet. Water sterft niet. Hemels en oceanen blijven.…

Wanneer je niet gehaast maar vol aandacht naar de luchten kijkt die uit de verte lijken op het blauwe water of de bergen die je ooit zag in Zwitserland of Oostenrijk dan weet je dat dit eindeloze heelal niet eenzaam is maar gekend en bemind; dat de mensen die luisteren naar een symfonie van Beethoven en dit doen met overgave, gelovig kunnen…

oneindigheid verdwijnt bedenken hoe lang eeuwig duurt waar ‘t verdwijnpunt weer verschijnt als je nauwkeurig in het uitzicht tuurt eindeloos lang wil ik met je lopen om te genieten van ‘t moment in de mist met beide ogen open overnachten in de hemeltent ontdekken waar de tijd toch blijft onzichtbaar is aan ‘t firmament met ons tussen de wolken…

als de wolk minder moment maar meer tijd verglijdt tot zoete geuren gevaren zijn voor de held zonder held geen gevaar zo zei hij in het ware spreek mee om het tegen voor te zijn de leugen is de drup die nooit valt zonder val geen water zo zei hij woorden van water dat, doet suiker smelten zo zei hij ook in…

eiland gestolde lava door wolken omhelst brengt een kostbaar goed water…

De wolken zweven weerspiegeld door oceanen ik zweef ertussen ik waad door water geblust door golven rust ik op riffen van zand bewustzijn lost op een geheel met de wolken gesust door de hemel…

Als de twijfel een lijf heeft van botten spieren en nieren een tweede wezen in je hoofd dat gedachten kapot denkt van zal ik kan ik en hoe zal die ander (die vermaledijde ander) als longen vaker aarzelen het hart een slag wacht de ingewanden weifelen de lever niet vergeten kan en zelfs de blaas het verleden niet loslaten wil –het lijf kortom…

het uitzicht is hier ruim genoeg voor harts beheerst gehamer.…

naar de wolken dit is mijn plaats dit is mijn besluit de zon verdwijnt het water wordt zwart de wolken onthullen de nacht kille wind zo scherp als dolken grote natte druppels vallen op mijn lijf het is koud guur en fris maar de plek verliest niet zijn kracht ik haal mijn voeten uit het zwarte water mijn handen van het kriebelende gras…

Het is of we het ruiken de stilte van de dood twee minuten zwijgen we terwijl harten schreeuwen Zelfs de bomen buigen het hoofd en vogels zingen niet het water is zonder golven ook wolken hangen stil En met gebogen hoofden gedenken we de doden horen het beieren van de klokken slechts twee minuten zwijgen we.…

Woorden zo zuiver als water stromen over mijn lippen en vallen op donzige wolken die naar jou zweven…

De wolken zongen liever hun lied en lieten het water gieten. Het vuur wakkerde steeds een hogere vlam aan Ik kon er mij knus aan verwarmen. Helaas het doofde uit liet mij in kilte achter. Had ik maar geweten wat ik nu weet Dan was mijn hart nog ongeschonden. Het heeft nu diepe wonden, Nooit kunnen zij nog worden afgebonden.…

De wolken zongen liever hun lied en lieten het water gieten. Het vuur wakkerde steeds een hogere vlam aan Ik kon er mij knus aan verwarmen. Helaas het doofde uit liet mij in kilte achter. Had ik maar geweten wat ik nu weet dan was mijn hart nog ongeschonden. Het heeft nu diepe wonden, nooit kunnen zij nog worden afgebonden.…

En het doet me zoveel pijn Maar vanaf die eerste ontmoeting Was alles zo onbeschrijfelijk fijn……… Zweef nu al tijden in de wolken Maar ben door jouw onweer omgeven Vol verdriet en eenzaamheid gevuld Nu jij je hart aan een ander hebt gegeven..... Ik ben zinloos verliefd...…