voor de gebrokenen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 
88
88de zon schijnt
op ontbladerde bomen
takken gehuld in donkere herinneringen
stof in de zwervende wind
de trein raast in sporen
voorbij dierlijke klanken
achter gelaten in nevels
af en toe trekt een wolksluier op
haar nauwelijks
hoorbare snikken
ze zeggen dat ze lacht
een vrouw in foetushouding
weerspiegelt in stilstaand water…
Bezig met laden