Alle inzendingen over wonderlijk OR doden OR herinnering

Het stoppelveld herinneringen, je draagt het, leest het, het maakt je tot de mens, de kunstenaar, tot liefde, de dode levende, tot Adam die de dieren namen geeft. Wat leeft er tussen al die tekens, beelden, zinnen, hoe droomt een hart, hoe luisteren de woorden? Hoe kan je toch aan ’t wonder taal beginnen?…

Herinner je, elk mensenkind de vreugde waarmee je op deze wereld belandde de blijdschap bij het eerste zicht op jouw verschijning jouw wonderlijk gezicht; hoe uniek en enig jij bent zo heeft nooit iemand een ander gekend.…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Want hij bleef als de dood zo bang. En toen die eindelijk kwam, in 't donker… toen ging hij dood. Terwijl hij floot.…

of onverstaanbaar nu de stilte ongenaakbaar is alleen herinneringen blijven de dood heeft onze liefde samengevat in broze woorden nu de avond langzaam afbrokkelt in kalme gebaren van mijn hartslag herinneren is liefhebben liefhebben is herinneren ik hoor jouw zwijgende stem in de nacht…

Dood Herinneringen Spijt De wonde heelt Mettertijd Dood Waarom Woede Onthoud vooral Het goede Dood Vaarwel Tot ziens De dood is geen einde Mijns inziens…

voor de oorlogs-doden voedt de wrange herinnering aan wat was, wat werd begaan dat het niet meer mag ontstaan Dichten voor de oorlogs-doden doet hen herinneren aan ons dat wij mogen voortbestaan door het oorlogs-leed hen aangedaan…

Van leven naar dood. Van afbraak naar opbouw. Van dood naar leven. Alles stroomt. Van oorzaak naar gevolg. Of spontaan wonderlijk. Zwoegend zwemmend. Moeiteloos drijvend. Leven is stromen. Leven is de stroom.…

dood kronkelt dagen tot een langgerekt rouwlint vol herinnering…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Zij ging nooit dood in zijn ogen totdat ze ging toen werd ze plots een herinnering.…

Je bent mijn wonder. Mijn lieve wonder. Ik hou van je. Heel veel.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Triest decemberweer; boerenwormkruid wiegt geurend als in de zomer. De vrouw krijgt weeën: kadetjes kauwen doet haar plezierig lijden. Het meer brult, schuimt woest: zeilen, wimpel en vlag slaan één trillende maat. Voor het zwarte raam staat een elektrische kaars, gloeit sierlijk schokkend. In de winterwei liggen schapen knus bijeen…

let op Silverbeck de pronte uit Kluisbeke die wars van lust en gebrek de aarde proeft en nietsontziend opbouw,koppeling en onderdanigheid verwoest Kende je Silverbeck die eens het boek las over dingen die voor de dood uit maar blijven groeien en zij daar een van was de woekering, het ongeremde dat plots verstomde En nu, voorbij geen…

maar voor jou stond alles stil ik kan de woorden niet vinden hoe graag ik het ook wil ze was als een bloem in de knop en nog lang niet ontloken jullie bleven samen achter ontsteld, verloren, gebroken luister naar het fluisteren van de wind die haar naam noemt, elke dag zodat je weet dat ze bij je is ik hoop dat je dat ervaren mag herinner…

Ik zag haar groene mantelpakje hangen in de kast zag haar bijpassende schoenen met natuurlijk een klein hakje dat was haar hele leven geen foto, dat wilde ze nooit ik voelde me toch wat berooid alleen met wat kleding die ze had gedragen we hebben haar niet uitgestrooid ik mag niet klagen zou ik ook nooit doen ik heb haar urn in de…

Als mijn vader zijn Droomland zong kreeg mijn moeder een brok in haar keel het was een lied dat iedereen tot natte ogen dwong en het werd vaak een ieder te veel een mooie herinnering altijd een mooi moment in het leven van een pracht vent en hij staat naast me als ik mijn Droomland zing.…

het raam verdeelt de jaren in uitzicht en kamer ondertussen speelt alles zich af in de schaduw van de plant haar licht soms op de voorgrond en zelden afwezig blinken sterren nog steeds in hun uithoeken al fluistert men dat de tijd zich verwijdert staat op elk moment een woordenboek klaar om de bladeren in de tuin te achterhalen die lagen…

Herdenken doen wij één keer per jaar op vier mei de doden dankbaar. Velen hoopten op het wonder dat hun vrijheid zou wederkeren. Nu zoveel jaren na het grote oorlogsleed eerbied voor elkaar. Om acht uur stilte bij de vlag in rouw halfstok om de doden te eren.…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

Hierom, opdat ik zou mogen Hoeden mij voor doods gevaar, Zoek ik stadig naar deze ogen, Om gewond te zijn van haar. Zoete wonden, zonder sterven! Lieflijk sterven, zonder dood! Aardig stelen, zonder derven! Wonder derven, zonder nood!!…

wonderlijk zoals ik reis: met veel moeite stuur ik mijn gedachten langs pas bewandelde wegen, en naar personen hier vlak achter me, en vertel hun mijn herinneringen, die al grotendeels zijn weggevaagd door slechts enkele levensjaren; wonderlijk zoals ik reis.…

Ik kijk je aan, je maakt me stil Ik had nog zoveel willen zeggen Maar ik zwijg het kan niet meer Nu is het te laat Maar je bent niet dood echt dood bent je nog niet voor mij je bent er nog steeds je zit in mijn herinneringen en je leeft voort in mijn gedachten Dood ben je pas echt als iedereen je vergeten is!…

Zo lang, hoopte men op een wonder, zo lang dacht men, ’t wordt beter, zo lang dacht ook hij, ze redt het wel. Men zegt: zo lang er leven is, is er hoop, die hoop is vervlogen, want daar ligt ze nu, opgebaard in haar gewone kloffie, dood, hartstikke dood.…

mijn winterkapstok hangt hier vol van beelden uit een lang verleden als mantels van een warm geluk in deze wonderlijke wereld verdwijnen zelfs de diepe sporen van liefdes koud als ijs hoe snel verandert nu in het geheugen de kleur van de herinnering zoals de parel doet met wat ik draag zo kleurt de bedding iedere stroom van wat er was…