Alle inzendingen over woorden zwijgen

Soms probeer ik uren het zwijgen na te bootsen Geef ik het denken terug aan mijn verrast verstand Soms probeer ik woorden uit mijn zwijgen te loodsen Voel ik me in het schrijven met de dichters verwant Van poëzie - zo zeggen ze - heb ik niet veel verstand Zo ben ik dan weer terug bij het zwijgen aanbeland…

't is zo stil onmenselijk stil wanneer alles lijkt te zwijgen zelfs de wind waait niet meer en het fluisterende woord wordt gezwegen uit hun monden het is stil ,te stil als de aarde zwijgen zal…

Zo graag zou ik wat ware woorden vinden, wat woorden die gaan troosten wie er schreit, maar ach, die woorden willen maar niet komen dus zwijg ik nu al maar een hele tijd.…

als jouw zwijgen tot een stilte uitgroeit dan zal een woord van jou mij verstommen……

zwijg géén woord hou je mond ik hoef hem niet stilte…

Gebroken is het woord dat tranen laat verdwijnen met gedachten die wegglijden als onze stilte niets meer deelt, het verdriet in elke herinnering dankbaar meekijkt en ik zwijg zolang zwijgen niets verandert.…

stiller dan zwijg ik de dag stil ben ik stiller dan je woorden tot mij vandaag vaag ik weg ben ik stil stiller dan je woorden me zeggen…

Na alle woorden zie ik jou in stilte weer en ik zwijg voortaan.…

Als woorden te kort schieten, zeg dan niks, wanneer woorden teveel zijn, houdt dan stil als woorden gewenst zijn, open dan je mond, maar zwijg, als de ander spreken wil!…

uit niets woorden zonder iets te zeggen waarom daarom zwijgen mijn gedachten draait de wereld andersom…

stilstaan stilt mij mijn woorden in de stilte van mijn hart zwijgen mijn ziel stil stil is alles wat ik ben…

Oma zei vroeger altijd " klagers geen nood" Nooit gedacht, dat die Uitspraak me nog overvallen zou. 'k ben zo duf als een konijn, Zo suf als een wezel Zo traag als een slak Kortom: vandaag overvalt Oma me met " klagers geen nood" Want het kan altijd erger.…

Ik mag niet van je houden het zwijgen is me opgelegd De liefde die ik voel in mijn hart is oprecht Ik mag niet van je houden hoe graag ik het ook wil Mijn verlangens kan ik niet meer bedwingen Is dit wat de liefde wil! Voor altijd zal ik zwijgen mijn hart draagt een geheim De woorden in mij herhalen zich keer op keer Een refrein…

Waarom nog één woord vuil maken als schoonheid ligt besloten in de kalmte van het zwijgen maar zelfs zwijgen verdacht is in tijd? Je schildert verlangen met de illusie van een droombeeld nu de stilte op het doek valt Je schildert verlangen.…

zwijg zeg ze niet de woorden die ik niet wil horen ze klonken al wel duizend maal in mijn hoofd zwijg laat me even de lucht bespelen de wolken witblazen om de verte te lezen klanken verbannen vergeten spreek nu maar doe het zachtjes met tedere woorden fluister iets liefs dat ik wil horen reik me je zinnen bakens voor nieuwe…

stilte blijft hangen het zwijgen gehoord woorden die kwetsen gefluister in troost alles zegt iets verdriet vaak alles tranen door woorden in stilte gehoord…

je woorden als harde klappen geen blauw, geen rood de pijn versteend je raakt niet meer ik zwijg je dood…

Steeds opnieuw moet ik mildheid leren, voor mezelf en anderen; de stekeligheid vermijden, de harde woorden of het stoere zwijgen, herkennen wat het diepste is in de anderen en in mezelf: het steeds weer proberen de menselijkheid te winnen op de stekeligheid, het stoere zwijgen.…

Steeds opnieuw moet ik mildheid leren, voor mezelf en anderen; de stekeligheid vermijden, de harde woorden of het stoere zwijgen, herkennen wat het diepste is in de anderen en in mezelf: het steeds weer proberen de menselijkheid te winnen op de stekeligheid, het stoere zwijgen.…

Hij wilde nog één keer zeggen pap, ik hou van jou maar wist niet zeker of hij die woorden begrijpen zou Dus bleef hij stil Zijn zwijgen oprecht en had hij het zonder woorden toch nog gezegd…

Van oude liefdes moet men zwijgen, wat eens zo brandde, is nu as. En of men toen gelukkig was of wat gewenst werd niet kon krijgen, blijf woorden niet tot zinnen rijgen het is banaal en geeft geen pas: van oude liefdes moet men zwijgen wat eens zo brandde, is nu as.…

zwijgen is te weinig, woorden gauw te veel ik wil hem troosten, geef een aai over zijn bol sla een arm om hem heen, mijn hart loopt vol en fluister, dat ik van hem houd, héél veel…

ik zoek naar woorden maar vind de vragen waarop ik geen antwoord weet zal ik zwijgen of het wagen mij te verweren met een kreet…

hoor ik het zwijgen door de bladeren ritselen voetstappen breken woorden die kabbelend in golven verloren gaan…

Tussen regels Met woorden die Ik na langdurig Zoeken vond Ga ik op zoek Naar wat ik Te zeggen heb, En ontdek dat De juiste woorden Mij ontbreken, Dat ik zelfs In mijn diepste Verlangens alleen Maar zwijgen kan…

Zuinig met woorden moet je zijn, zeggen de leermeesters van de taal, mijn moedertaal, Spreken is zilver en zo, je weet het wel, de aloude kunst van het zwijgen - Maar ik hou van woorden, Om uit te spreken, om te proeven, om op te eten - Ik die niets weglaat zonder één woord te veel te gebruiken.…

mijn handen kunnen beter zien dan mijn ogen mijn vingers voelen meer dan mijn oren kunnen horen mijn zwijgen zegt meer dan al mijn woorden hendrik…

De winter komt nu snel mijn woorden bevriezen in mijn mond. Ik kan niets eens iets liefs uitspreken die woorden lijken voor de leken hiervoor in de plaats komt de kilte, de kou. wat over blijft is het winters zwijgen.…

We flappen er vaak zoveel zinloze woorden uit. Soms is het beter te zwijgen en is gewoon 'stilte' nog het mooiste geluid...…

Ik dank je voor dat en zoveel meer wat gevangen wordt in zwijgen heeft geen woorden nodig ik dank je voor dat en zoveel meer ik weet nu dat echte vriendschap geen leeftijd kent ...…