34224 resultaten.
Knoppen en koppen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 59 je lach ging
als een zucht
door het woud
van gedachten
lieflijk geneuzel
onder gepeuzel
aan de info
van alledag
zij openen
hun bladeren om
knoppen en koppen
te proportioneren
zij schudden
nog geen nieuws
uit bomen die in
het zomerse dromen
maar onder het
bladerdek driften
gekleurde sappen
hun al heerlijke oogst
waar…
Wat is bovenal zonder volledig
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 152 Woud der gedachten spreek, verhelder mijmer ik.
Ik kan zoveel brieven ontcijferen,overtuiging lezen
mijn hoofd voelt als een hemelgewelf,een postkantoor
als glazen stenen bewaren ze de verrijzenis van toen.
Tijd voelt als niet bedrogen
door de dood neergezonken sneeuw.
Dit lichaam wat ik zie
staat tegen het zwart te pronken en het mag.…
't Is nu de kentertijd
poëzie
4.0 met 2 stemmen 780 't Is nu de kentertijd
dat de vrouw naar nieuw levenswater glijdt;
diep water, waarin bare' als Bergen klimmen;
wijd water, en ver aan de verre kimmen
verwaast vredes zacht-bloeiende kust.
0 Maatschappij, gij zee, die kent geen rust,
uit de luwe kreken van het verleden
zwemt de vrouw naar uw ruwe machtigheden.
Het is nu ook de tijd…
Ik die had kameraadschap uitgegeven
poëzie
4.0 met 2 stemmen 949 Ik die had kameraadschap uitgegeven
tot levenswachtwoord in mijn jong getij,
ik word nu door de makkers uitgedreven
en kan geen schred meer houden met hun rij.
Er is geen plaats in het broederlijk leven,
bij 't volk der makkers is geen plaats voor mij:
nu moet ik mij in d'eenzaamheid begeven
en hullen in herin'rings grauwe pij.…
echte liefde
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 125 dood hout in het woud
een onderhoud van de natuur
de passie stijgt en laait het kampvuur
genegenheid ontstaan door brandhout
dan weet je…
echte liefde wordt nimmer… koud!…
Standbeelden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 124 Er zijn soldaten
die voor de eerste kogel
de vlucht opslaan.
Er zijn er
die ook dood
nog rechtop blijven staan...…
Middelmatigheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 266 Confronterend de dag
Waarop ik ontdek
Thuis te lijken op elke plek
En niemand iets zag
Als overtreffend
Of buitengewoon
Alles wat ik beding
Altijd de stoel maar nooit de troon
Nooit boven het maaiveld
Altijd in de middenmoot
Nimmer de held
Nimmer iets groots
Er is er één
In iedere plaats of tijd
Nooit iets gewonnen
Nooit iets kwijt…
waar
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 414 wanneer
de avondvogel
zwijgt
de hemel
hoge sterren
krijgt
en al
het leven
rust
dan zweven
geuren
door het woud
waar rood
het zoete wit
ontvouwt
als nacht
haar kelken
kust…
wie is nog hier
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 105 aan de rand van de dag
ligt stil gesloten en
ingekeerd een glanzende
scherf op bruine aarde
zij spreekt een taal
vogelstemmen in hoge
bomen verstommen
iemand loopt voorzichtig
door het woud wie is
nog hier en wie is al weg…
Aankomst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 116 Zo vaak al
Verdwaald in het
Oerwoud van mijn
Gedachten - ondoordringbaar
Woud soms, dan weer vol
Pijnlijk lege gaten -
Heeft het licht mij
Goddank nooit verlaten
En ben ik door
De dood heen
Veilig aangekomen
Zo wordt mij verteld
En is mijn aankomst
Veilig gesteld
Met veel dank aan het Universitair Centrum Psychiatrie…
Dit mág toch niet
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 574 de boom is hoog en dik
al menig jaar oud
een prachtig stukje hout
kappen dus
de botte bijl gaat erin
scherp als een mes
het woud huilt in bes
een geldklus
na ons de zondvloed
zo wordt er gedacht
verloren gaat de pracht
onder een stille zucht
kale plekken in het woud
bomen met wonden
macht is niet gebonden
ze stelen onze lucht…
Mijn dromen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 67 Als de wolken
zweven mijn gedachten
langs Pruisisch blauw
boven velden en wouden
naar landen van fantasie.
Over eindeloze zeeën
blanke palmenstranden
hoge bergen
diepe dalen
en kusten met ruige rotsen.
Ik zie meanderende rivieren
die stromen tot een waterval
doorkruisen wouden
en landerijen
en vullen zeeën van kust tot kust.…
Mijn dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 28 Als de wolken
zweven mijn gedachten
langs pruisisch blauw
boven velden en wouden
naar landen van fantasie.
Over eindeloze zeëen
blanke palmenstranden
hoge bergen
diepe dalen
en kusten met ruige rotsen.
Ik zie meanderende rivieren
die stromen tot een waterval
doorkruisen wouden
en landerijen
en vullen zeëen van kust tot ust.…
donker woud
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 133 De man en de angstige jongen verdwalen
gescheiden door tijden en dromen en dalen
van hoge, verdorde, bevroren gedachten
naar donkere wouden van telkens verwachten.
Wie zag in flitsen het verleden verschijnen
en dan de verwarde, gewonde verdwijnen?…
Opzoek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 96 verdwaald in de armen
in de armen van het woud
loop ik zolang mijn voeten
mij dragen kunnen
opzoek naar een punt
een punt van herkenning
om mijn gedachten
te ordenen
vraag ik de wind
wind neem mij mee
wijs mij de weg naar het licht
dat liefdevol op mij wacht…
Het woud
poëzie
2.0 met 3 stemmen 910 Donkre bomen uit mijn kostbaar woud,
Geboren naar de hemel op te schieten,
En uit uw waaiend koepel-dak te gieten
Koelte, waarvan de grijze aarde houdt,
Zoals een orgel zijt gij opgebouwd:
Pijpen van klank en fijne hoge sprieten,
Die uit hun steigering stemmen loslieten, —
Te roepen staat gij, klankenwachtend hout.…
Het Woud
poëzie
3.0 met 5 stemmen 654 Gij leeft, arme Woud,
Lijdt ende klaagt — daar ge leeft.…
Woud
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 439 In de verte ligt een uitgestrekt woud,
heel donker en oud
Daarin zingt een fluistering,
indringend en niet te verstaan
Als de maan die tussen de bomen door,
licht schijnt op de verduistering,
Waar de stemmen over gaan
Is gekerfd in het zwarte hout
Deze bomen met hun tekens eeuwenoud
Door maanlicht als van goud
Zijn onzichtbaar en eeuwig…
Woud
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 95 In dit woud onder het zachte
ruisen van oude bomen
rust ik stil als een vlinder
zo sterfelijk dat we
nauwelijks leven
Hoewel ik ook rouw
verheugt mij dit bos
van mos, stammen, takken
van nu en eeuwen her
Ik dacht dat ik eeuwig
wilde leven
maar ik heb me verzoend
En ik voel alleen aan de
dingen die hier blijven:
het zachte groene mos…
Woud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Monumentaal – beuk
in grootmoeder’s tijd
geborgen worden.
Evenzeer een eik,
erfgenaam in vader’s lijn
verbonden zilver.
Heelal biedt ruimte
om te kiezen - langs maansknoop
in eigen leven:
vast te houden aan
het oude web dat nu werkt
en te blijven zijn
óf
een berk te worden
en nieuwe werelden in
zelf op te bouwen…
KOEKOEKSWALS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 62 Bij deze tere, toch besliste wijs,
zit de vogel, schalks of waardig bezongen
door lovende, kunstminnende tongen,
op zijn sterke tak, verlangt naar de reis.
Luid roepend en luchtig zwartgrijs
zweeft in lange lijnen, wijde wrongen
over boomtoppen, spits, opeengedrongen,
van het bergwoud, zoekt geduldig en wijs.
Het rond vliegende dier geeft…
Goddelijke intuïtie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 189 Iets of iemand spreekt in mij,
vaak wisselen we van gedachten,
maar niemand spreekt of sprak.
Steeds vaker neem ik besluiten,
die ik onmogelijk zelf kan nemen,
alsof een stille stem me leidt.
Altijd voel ik een aanwezigheid,
wanneer mijn gedachten zwijgen.
Geleerden noemen het intuïtie.
Gelovigen geloven in God.…
VERLANGEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 77 HEIMWEE
eindelijk weer thuis
dan besef je heimwee is
een kleine leugen
VERLANGEN
als het verlangen
is bevredigd dan mis je
het meest verlangen
HET WOUD
weer in de Wouden
waar mijn hart heen wou mis ik
het missen van woud…
Godina
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 104 Zij praten met de dieren, bidden tot de Logos van het Woud *
en blaadjes in ontbinding als maaltijd laat hèn niet koud.
Alleen trollen schieten met hun ondeugd altijd raak.
"De sluiers worden dunner. Kom met deva's in het reine!
Nu al kun je ons, zo rond zonsopgang, zien verschijnen".…
Chichén Itzá
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.219 Verhalen vallen
als dichte sneeuw
uit de lucht
ze bedekken
wat is
geweest
dan waait de lucht bleek
door de wolken
uiteen gescheurd
tegen de stroom
naar diepe wateren
in peilloze diepten
de verbinding verbroken
in het woud
van mijn gedachten
aan de rand van de bron
staat de tovenaar
van het water
ik spin een web
van zon…
Sikkel
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 432 Door het woud klinkt de roep
van een uil en ergens breken twijgen.
Het fladderen van gedachten
- motten op het vale licht -
klinkt luider dan
het beuken in mijn borst!
De nacht breekt uit
het kreupelhout en aan mijn
mond ontsnapt een hese kreet
terwijl ik ren.…
Lichaam te zijn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 in die brij
Van totaal onzinnige gedachtevallen
Die mij zo verraderlijk
Mijn vrije gedachten ontnemen…
verdwalen
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 363 Schaduwen stromen voorbij
door de takken bladeren
Alsof ze op de aarde vergaderen
bruin rood op natte klei
Nevels hangen in de lucht
de herfst in al haar geuren
Takjes die langzaam verkleuren
breken in een zachte zucht
En mijn voeten nat en koud
laten me steeds verder verdwalen
Gedachten worden mooie verhalen
in dat wonderlijke woud…
Vaarwel aan 't woud
poëzie
2.0 met 22 stemmen 2.408 Mijn lievlings-plekje in 't woud, waar 't groene dak
Een blauwer schoort, en schemer-schijn doet dalen
Op levend loof en vol-getroste tak,
En zonnegoud langs blader-goud laat dwalen -
Vaarwel, vertrouwde stilte! waar ik sprak
Wat nooit mijn hart tot mensen kan herhalen....…
Woud van twijfel?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 50 In het woud van twijfel rijgt
onzekerheid zich aaneen in het collectieve
zwijgen, brengt stilte onder twijgen
die zich nederig buigen
in het lover, zilveren nerven
die de werkelijkheid kleuren
waarin de wereld zich herkent,
synthese als een levende bewijs
dat het weefsel slechts materie is,
een handvol gedachten maskeert
de wereld…