Alle inzendingen over zee OR strand OR meeuw

nazomer alles plast verwaaide terrassen groene tafelpoten stuifzand op hopen golfbrekers palen meeuwen hangen in winden mensen dralen wel of niet afdalen aan het strand buldert de zee bij strandpaal zeven-honderd-zeven kwam er het besef van zijn geloof de aarde was niet rond maar plat hij kon er van af kukelen…

Als bloesem in het voorjaar als dauw op een blad de maan in je ogen het leven als schat de glimlach op je lippen de glans van je haar een blik uit jouw ogen die ik zo bewaar de zee die wij horen een meeuw in het zicht ik schilder de plaatjes met mijn ogen dicht jouw hand in de mijne hier aan het strand een liefde voor leven doen wij…

het duinenkind blijft houden van de zee de opdringerige meeuwen vindt parelschelpen op een verlaten strand hoort de wind de vliegende storm vangt op haar hand het stuivende zand het duinenkind danst op de levenslucht de schenking van het tij zonder hersenspinnerij is enkel blij - och kon ik haar weer zijn een golvende…

Als de stalling dicht, de Zeester weg en het strand weer is van wie het is, van de kwallen, compact en groenblauw van de kou, van meeuwen, van jou - prijs, total loss, op natte gympen, dan die wolken, lucht en winden wijst hun baan.…

" en met een reuzeklap zit je ineens weer op het strand…

Nieuwe nacht is gevallen, het zilveren licht gloeit op jou Hoe onbeschrijfelijk en onvoorstelbaar mijn liefde voor jou wel is daar mijn verlangens diep en hoog zijn, blijf ik steeds vliegen en zweven Zo vrij om als een meeuw te zijn, een parel grijswit tussen open hemel en open zee.…

zee die met lange golven alles wist…

zwijgend rijgt ze oude woorden aan elkaar onstilbaar verlangen van toen en daar verankerd in de ziel de zee bracht golven aarzelend naar het strand nam ze dan weer mee het water was laag ze hoort de meeuwen zoekt veren en schelpen zo stil, zo dichtbij vindt ze haar dieptste zelf zacht ademt ze het verleden uit de vloed zit haar…

boven de zee in de zilte lucht meeuwen in hun zijlende vlucht duikend met veel geschreeuw brullend als een zeeleeuw de zandplaat is droog gevallen met vele aangespoelde kwallen zeehonden aan het zonnebaden op de nieuwe wadden kade strand in grillig wadden water tijdelijk eiland met veel gesnater de natte vloedlijn vol voedsel voor…

Wij zijn als het strand en de zee: jij gaat nooit weg – en ik kom terug.…

Zon zee en golven meeuwen vliegen boven zee naar de horizon.…

Een late bader op het strand De zee herademt na de zomerdrukte en rolt haar natte loper uit steeds weer, steeds weer... Getijdenmoe, maar nooit aflatend geeft zij gehoor aan eb en vloed onstuimig op het ritme van een eerste najaarsstorm. Een verloren meeuw krijst zich moeizaam een weg naar het ruime sop.…

Toen het water stil werd en hij langzaam een verleden kreeg zoals de stervende meeuw op het strand probeerde hij nog de vloed tegen te houden. En daarna het aflopen van het water. Hij besefte dat zelfs met al het vocht in zijn ogen hij nooit sterk genoeg zou zijn om zee te worden. Ik waaide verder met een roos.…

woelige zee het strand, het land hervindt…

er was niets anders dan het strand de lucht en zon in zee zij spiegelde en nam de meeuwen scherend over lage golven mee wij zochten lange schelpen in de branding legden elkaars naam een ronde steen omcirkelde in zand wat god gescheiden had met een groot hart er was niets anders dan je ogen hand en mond in een eindeloze kus die…

Nu lig ik op het strand. Meeuwen om mij heen. Straks word ik open gesneden en ontleed.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

ik kijk je weg in golven donder je zout water krachteloos tot slierten wit je trekt het zand onder me uit ziedend wenk je fluistert overgave ik groet de wind het kale zand een vage duinenrij met meeuwen op het strand was een voetstap die door vloed werd afgeschuimd mijn sporen ben ik kwijt je overweldigt me met zee verwatert…

Strand 1 De zee zo wijd, zoals water zich maar verspreidt het zachte zand zo licht dat 't stuift, verwaait een sjokken slechts en op het harde zand, is het lopen licht, schelpen, mesjes onschuld kraken onder schoenen, strandlopers rennen vóór een golf en keren vlug weer voor een worm terug meeuwen als vrouwen krijsen in de lucht,…

Noch strand, noch zee, noch lucht Noch wolken, wind of regen Enkel mijn diepe zucht, Noch tijd is hier gelegen. Op blote voeten ben ik in niemandsland gekomen Ik hoor een schreeuw, de echo van een meeuw Is dit het land waar ik van lig te dromen? Geribbeld zand, ’t ligt hier eeuw na eeuw.…

Stil is mooi als je fluistert, in lange halen, in wind over snaren, als je fluistert dat je mij graag en de meeuw op het strand en dat je wacht. Stil is mooi.…

wat ik jou vragen wilde deed de wind verlengen, op ieder ogenblik van omgrenzing met om ons heen het strand en de verwarring uit zee kon je mij verstaan en verder terwijl je bewoog op vrijheid, het ritme dat jouw stem voedde mijn gefluister als een eiland insloot, dat daar moest sterven, smal en wit meeuwen legden een licht op die…

Rust gegeven Je voelt het aan het strand Hand in hand De beleving Vrij Als een meeuw in de lucht Overzicht in een kalme vlucht Ieder golf die er gedijt Kalm In oneindige blikken Samen, hand in hand, kicken Zonlicht zorgt dat de zeespiegel walmt De zee Kalmerend kabbelen golven Tien tenen door strandzand bedolven Je bent er met…

Mijn ruimte is niet rond en er ontbreken hoeken er zijn geen levende wezens die iets achter mijn woorden zoeken meeuw van de zee mag ik jouw nieuwste ruimte zijn ongenaakbaar voor mijn eilanddroom geef mij maar wolken zonder zorgen misschien komt er een luchtbrug voor jou meeuw van de zee om te vliegen in herziene werkelijkheid je raakt…

in de lente gaan de meeuwen terug naar zee waar zijn ze nu toch…

Deinende golven op het ritme van de zee dansende meeuwen…

licht een lelieblad en een beetje niet meer willen missen kus me en laat het de meeuwen zijn…

ik ben naar zee gerend alles achter me gelaten de sporen in het zand zijn niet voor mij bestemd we waren bang om op het strand te lopen als de vloed zich teruggetrokken had en iedere voetstap zichtbaar was in de kaalheid van nieuw land geen hand om ze te wissen de hemel duikt de verte al voorbij, een pier met meeuwen op een rij…

[zomerse haiku] strand bergen schelpen aan zee zand strand lopen zee…

muren kaatsten het zinloos gesprek echo’s dolden in holle frasen ramen donkerden in de zee van misverstanden die zich ontrolde op stranden vol onbegrip de discussie met een spervuur van woorden emoties vlamden in gesticulerende handen een krijsende meeuw klaarde de lucht nam stilte mee in het koninklijk landen wij lachten…