Alle inzendingen over zeeen

Al is het maar voor even En de herinnering niet zoet Verdwaal in mij Struin rond in mijn labyrint Ontdek mijn vele geheimen Verdwaal in mij Wandel door de tuin van bloemen Zwem door mijn zeven zeeën Verwaal in mij Jij Een placebo tegen de pijn Verdwaal in mij…

Ik zoek en zoek maar het wil niet komen maar ik heb zeeën van tijd dus wacht ik gedwee op een antwoord op mijn vraag waarom het niet wil komen vandaag en ik plof ineens uiteen als de golven van de zee dan stromen woorden achtereen laag na laag.…

Odysseus, meester van ideeën Trok het ruime zeegat in Van eilandnimf tot een meermin Een zwerver over zeven zeeën Hun stem, hun lach, hun flux de bouche Ze zongen gonzend in zijn oor Geluiden klonken galmend door Een zoete stroom, een warme douche Met in zijn lijf een tinteling Zijn lokken, waar de geur in hing Van hun parfum, betovering…

Uitgestoken hand zeeen van tijd Ledig land wachten op eeuwigheid. Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

dwangmatig handelend werk ik seconden weg plan ik 90 minuten in een uur mijn coconerende ideeën zoeken worstelend een uitweg om vervolgens in één slag te verliegen nu deint mijn uitgeholde geest op zeeën van tijd…

Uitgestoken hand zeeën van tijd Ledig land wachten op eeuwigheid. Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

Ik adem haar afwezigheid in slapeloze zeeën. Mijn ongeduld zwemt machteloos in verloren blauw. In de stilte van mijn verlaten fort droom ik een verrassingsaanval. Zinnen die overwinnen.…

wat als niemand hoort tranen verdwijnen in de ruimte alsof ze niet zijn geweest wat als niemand luistert tere sterren fluistert in je oor wat als tranen verder gaan dan de pijn verder dan de zeeën als liefde stilte rust ooit de waarheid zijn…

Klim over bergen vaar over zeeën trek van land tot land kijk naar bloemen kijk naar bomen luister naar vogels geniet van vissen groei met seizoenen mee bezoek de mensen leef in geluk met dromen.…

Soms, geloof ik, geloof ik in mijn eigen leven, in die schone wereld met alles erop en eraan bloemen, bomen gras en vogels zeeën, en meren herinner ik me toch ook vooral al die keren dat onze dromen uitkwamen en wij samen waren.…

O, zeeën van liefde met tranen gevuld de velden zijn al gezaaid met kleuren die komen. Verdriet, is als water ontkomen nieuw leven ontspringt uit de jaren van leed. Wat slecht en niet goed was het loopt al teneinde de tranen gewist.…

bonzend hard sloeg witte hand het land bloot raasde gulzig diep tot het hart en at en at land werd zee bergen eilanden tot wolken zeeën bevolkten witte schapenkopjes op kolkend gras…

ze schreed haar nachten als spiralen in een ivoren stilte vibrerend in een ruimte die ze droeg als kleed in nachtelijke malen woelende kilte als onwezenlijk spugende zeeën vol scherven tot suizende namen kervend in haar oren in holle huizen…

zoals wulpse schelpspiralen zich lenig en conisch door kolkende zeeën wentelen zo wentelt zij zich bevallig en prachtig door kleurrijk leven van indigo blauw naar mysterie van wonderlijk naar warm zo telkens weer verschijnend en verdwijnend is liefde haar as…

1 paar twinkelingen 2 roze wangen 3 ons glimlach 4 warme handen 5 heerlijke knuffels 6 mooie ogenblikken 7 zeeën van tijd 'n goed begin van deze maandag…

zo zin je te aaien en te knuffelen minnekozend aan je hele lijf te snuffelen je handen plat te knijpen je lippen zwoel te verwennen ik ben niet meer te temmen zou alle zeeën doorzwemmen en heel, heel ver rennen voor één kus van jou…

Deze drie Latijnse woorden die krachtig vol eenvoud zingen geef ons vrede mogen galmen over aardbol door zeeën en wolken om hun boodschap te brengen aan oorlogszuchtige mensen en twistende regeerders in alle werkkringen huiskamers en gezinnen…

lied van de wind ontroer hun zwijgen want stilte huilt de eenzaamheid waar zeeën van wit als bloementroost het rijk der schimmen even verblijden zal het zonlicht ten dans de kilte verdrijven ons hart zingt een lied het lied van de wind…

Als ooit de vogels niet meer vliegen En wind de bomen niet meer doet wiegen Als ooit moeder aarde zal verdwijnen En de zon niet meer wil schijnen Als ooit de zeeën verdrogen tot woestijn En er geheel geen liefde meer zal zijn Dan pas, lieverd, moet je weten Dan pas zal ik jou kunnen vergeten…

Dansen in de zonneschijn Huilen in de maneschijn Zingen voor jou Lachen voor mij Geven aan jou Nemen van mij Lief hebben is de gratie De gratie die je amper ziet Dromen over zeeën Varen over wolken Nooit zal dit gebeuren Maar een hart met plaats Leeft verder...…

ik lust ze best bij dageraad mijn hoofd vol zand met nevel toegedekt een vogel vliedt naar weeë zeeën stinkt uit zijn bek landt op de rand van een oorlel ik grijp hem bij de keel hef het lied der minnen aan en plant hem in een verzopen maan…

In wind en wolken door azuren blauw over zeeën en bergen ongeduldig, willoos. Ligt ginds geluk wat ik vinden zal waarheen ik word gedreven tot einde van mijn leven?…

De oceanen liggen vol met troep En microdeeltjes drijven in hun maag Het leven wordt verdrongen, laag na laag Wij maken van de zeeën plastic soep Ons kunststof-dna vervormt de cellen Straks zwemmen er slechts plastic schaalmodellen…

op de vleugels van Morpheus zweven naar de overkant van zeeën en van bergen van dagen en van nachten landen in het ledikant waar het lot reeds ligt te wachten om samen te vrijen de kleine en de grote dood herenigd in de fijne dood la mort fine…

Als de zon zo helder als de zeeën zo groot als een storm zo heftig als kleurig avondrood Als sterren die stralen als de maan in de nacht als rustgevende muziek als zwoele wind zo zacht Als de mooiste rivieren als glinstering van dauw als de toppen van de bergen zo groot is mijn liefde voor jou…

Luister niet naar de wind, hij brengt onrust en verdriet, luister niet naar de stormen die zeeën doen verwaaien. Let niet op stemmen die uit wolken klinken, Het is niet waar. Laat de warme windvlaag je niet omarmen. Verwaaide gedachten wervelen om me heen. Laat gaan, laat gaan.…

Schreeuw naar de vissen opzij ik zwem hier de zeeën zijn van mij schiet op de vogels bloed in de lucht de hemel dat ben ik haat zaait de mens zwart op alle kleuren het licht donkert één waarheid slechts gewenst nuances ze verteren in de stank van haat…

ik ben een drijvende wolk zonder vorm zonder rust ik ga altijd mee met de wind waarheen hij wil soms druppel ik schreiend uit andere keren vlok ik wit over de huizen over de weiden over de zeeën overal ga ik heen nergens kom ik aan haastig of rustig ik ben steeds onderweg…

En jij… Jij draagt de waanzin gegijzeld door het lot en witte woedevuisten slaan ravijnen in je hart en muren steeds kapot En ik… Ik sterf de doodsangst gegeseld met het leed en rood omrande ogen huilen zeeën in mijn hoofd waar ik geen kust voor weet…

Over groene velden, blauwe meren zo ver het oog aanschouwen kan, waait de wind er door je haren maakt de rust stress vleugellam Daar is water, zeeën ruimte ondanks dat de Zuiderzee is ingedamd vind ik er vrijheid en Van Ruysdael luchten in het schone Friese land.…