Alle inzendingen over zeeen

door bruine waterlopen drijft plastiek met hopen alles komt terecht in zee blikken, bussen, flessen thee olie, smetten, allerhande vetten spannen synthetische netten vissen sterven onnatuurlijk zeeën voelen onaanvaardbaarheid maar mensen blijven instinctief herhalen stomme dingen positief ik blijf hopen en ga opzij de verloedering...…

nooit eens wat anders hier dankzij die meesterhand zeëen van dagen verstreken sindsdien misselijkmakend, die melkschenkerijpose feitelijk kan ik geen melkdrop meer zien!…

wereld vol haat, vol pijn, vol verdriet, zeeën vol tranen die de mensheid vergiet, hoofd vol herinneringen, ziel vol zorgen, geef me je hand, ik leid je naar morgen, naar een wereld vol vreugde, vol liefde, vol geluk, zeeën vol champagne, proostend aan een stuk, tot de bubbels je doen stijgen en je wazig ziet, het geluk was maar voor even.…

Onder water, zeeen van tijd zeeen van ruimte Onder water, geen bekenden, geen vreemden. Onder water, weer boven... mijn oren suizen...…

geen vlees en geen vis verbeelding stilt honger naar zeeën vol geluk volle manden brood en vrees haar liefde te verliezen…

Over eindeloze zeeën blanke palmenstranden hoge bergen diepe dalen en kusten met ruige rotsen. Ik zie meanderende rivieren die stromen tot een waterval doorkruisen wouden en landerijen en vullen zeeën van kust tot kust.…

Over eindeloze zeëen blanke palmenstranden hoge bergen diepe dalen en kusten met ruige rotsen. Ik zie meanderende rivieren die stromen tot een waterval doorkruisen wouden en landerijen en vullen zeëen van kust tot ust.…

Een rift rukt op tussen twee zeeën en verscheurt Afrika in tweeën. Laat Mozes van toen zijn truuk overdoen en droogvoets vluchten met zijn Hebreeën.…

in vertrouwen laat ik je toe tot in het diepste van mijn zeeën waar jij mag duiken tot op de bodem om mijn diepere gronden boven water te krijgen…

De zeeën van bloed stromen over Irak Zelfs de veiligheid wordt gevaarlijk De kleuren van mij hart zwellen langzaam weg tot de diepste kleuren van mijn hart en van mijn ziel.…

Kleine boze tong vol wassen zeeën schande.. het fatsoen regeert vanaf de Tower brullen mannen woest 'brexit' over Londen uit.…

De aarde trilt en zeeën beven - hoe wonderschoon is de natuur. Een vloedgolf overspoelt het leven - hoe heilzaam is het godsbestuur. Dominees, imams en prelaten hebben weer heel wat goed te praten.…

Ooh edele zeeën, en rivieren zo zoet Ooh Koning Aarde, ik breng u mijn groet.…

koperen piekjes zeeën van honing en gesmolten chocola een toet vol koek en een beetje zand en in je oor dat ene woord waarin zijn hele wereld besloten ligt…

De zeeën met hun donderend gebrul! De dieren die leven in de bossen. De mens: laat hij het niet vernietigen!…

Voorbij ---- de reis van landschappen ---- gedachten van zeeën ---- denken van bergen ---- verwerken naar het diepe ---- van oceanen Reis je nog verder ---- dieper ---- naar het hart en verder ---- dieper naar binnen naar de Ziel daar ben je Thuis…

Maar je bent niet meer mijn naaste Zoveel zeeen ver van hier Dus ik troost me met het vouwen van stapels werk en scheepjes van papier.…

In vele golven gaan mijn gedachten door zeeën van verloren tijd waarin zowel goede als verkeerde ideeën leegtes vulden die wijds verhulden wat verwachtingen brachten.…

Balonnen op het spoor als een keu door het laken Omzeil de zeven zeeën en stel de beslissing uit Zelfs Koning Eenoog snakt naar twee De dovemansoren zijn aan haar niet besteed De kapitein wenst me een behouden vaart…

Ik kan er niet meer tegen Grote mannen met lang blond haar Wat doen jullie met mij Ooit kwamen de Vikingen De zeeën afgevaren Om ons te veroveren Doe geen moeite Alleen de aanblik al Van jullie nazaten Volstaat Om mij uit het veld te slaan…

Maar een ding is zeker, als alle tijd op is, heeft iedereen zeeën!…

Bergen zal ik niet meer beklimmen dichte oerwouden niet doordringen over oceanen vaar ik niet meer zeeën kan ik niet meer beteugelen. Over werelden kan ik niet vliegen landen bezoeken gaat niet meer stil kan ik nog zitten mijmeren genietend van landschap en winterweer.…

ik tel je haren één voor één leg er wat opzij voor wanneer de nood aan de man is al laat ik dat nooit gebeuren gelijk een leeuwin bevecht ik alle zeeën waarin de monsters zich bevinden…

wandelen met droge voeten eerder overspoeld door golfslag en gemoed zout en nat geuit het trekt zich terug zeeën van tijd modderzand, het wordt vloed ik wil vooruit mijn schoenen lopen vol…

er was geen begin in het licht dat je geboorte krijste je verzoop in zeeën van herinnering nooit heb je de kust kunnen bereiken waarop jouw leven zich kon ijken het palmenstrand rotsen aan je rechterhand je standbeeldde een vorig leven…

Dit is een oproep aan de mens laat ons niet sterven, laat je kind geen dode zeeën erven, er is geen weg terug.…

bergen beroering in een helderblauwe hemel ontstijgen het hart van de aarde zuivere ruimte adembenemend uitzicht stenige bodem doorsneden met riviertjes leven omgeven door zeeën rust ik visualiseer de schoonheid…

gedroomde reis het gewicht van de taal verdween toen ik net als de zwaluwen in het wolkendek oploste een laatste blik op aarde liet me de zeeën zien op de bodem van een verlaten bootje schitterde een schelp in de zon…

tussen het vuur van de sterren daar gebeurt het waar land land zich uitstrekt over eindeloze zeeën waar schikgodinnen geschiedenis breien de draden van leven verweven in kunstige taferelen en anderen weer uiteenrafelen…

Eensluidende woorden doen een te redden luik open gaan voor die ander in een rituele gang zonder zeeën van tijd; die diepte veranderlijker dan duisternis onder volle maan, een wolf de ziel op een massief verhoogde massa bevrijdt.…