Alle inzendingen over zeer korte verzen

Veel Duitse nieuwe eurobankbiljetten Verkruimelen na korte tijd spontaan, Wellicht omdat er iets mee is gedaan Om zo de grote misdaad te beletten. Want de methode is zeer effectief: Zo help je op z’n hoogst de kruimeldief.…

Of als je vader of vrind moeder of vrouw jouw verzen als gedichten vindt? Als je wordt gevraagd ze voor te lezen op een festival is dat wat het al of niet dichterschap erkennen zal?…

het oude jaar is weggeschraapt restjes zeer kruipen tussen tegels en voegen elke dag opnieuw lichtverlenging van koude korte dagen voorzichtig dromen sneeuwklokjes ik hunker naar hun wit…

wat kust ge deze verzen, Lieve schone, kus ze niet: Of zijn verzen zo veel waardig, Wees dan, schone, wees rechtvaardig, Ik ben louter minnelied!…

Mijn vingers zweven , boven het toetsenbord, zoekend naar woorden, schiet ik te kort. Geen enkel woord, omschrijft mijn pijn, al wat er was, maar niet mocht zijn. Een lege buik, ik voel niks meer, enkel mijn hart, dat doet zo'n zeer...…

Verzen, duizend verzen schreef ik Voor mijn ziel gestalte kreeg, Nú was 'k al te zeer van woorden Dán van leed en vreugde leeg; Maar thans in mijn verzen leef ik, Ziel en woord bijeenbehoorden Sinds uw schoon beeld tot mij neeg.…

Mag ik verzen met je vormen, asgrauw, stinkend als ajuin, maar ook vloeiend, méér vertellend tot de dag en zon weer schijnt? Mag ik verzen met je vormen, verzenstruik met bloementooi, verzen die de tranen smelten? Vogel zing, je bent zo mooi!…

De rechtbank heeft in kort geding besloten: Een porno-onderneming mag de naam van Shiva dragen - is dat niet infaam? Het heeft de Hindoestanen zeer verdroten. Ik zeg niet dat we met twee maten meten... ...maar als die zaak nou 'Jezus' had geheten?…

Zoem, zoem 1 mug 2 muggen m'n rug op Inteek gesprek 1 teek 2 teken teken aan de wand. 1 steen 1 been we klagen wat af! nog 1 Geluk is een stuk zeep dat door je handen glipt.…

Gedichten later leek jij een ander mens dichter dat wel maar één met twee kinderen Na elke geboorte werd jij een nieuw chemisch fabriekje waaraan jij wennen moest Nieuwe verzen stonden vast als huizen in jouw hoofd evenals de scherpte van jouw korte, stevige haar gekleed in een rode overjurk op een zandkleurige broek Waar raakte jij…

gerust verzen maar verwacht daarentegen geen eeuwigheidswaarde slechts vluchtigheid is ons lot…

ik draag je als een bloem in mijn hart in ‘t licht dicht bij U waar schaduwen van bomen zinken U die zon bloemen en de merel geschapen heeft en mij om troost te brengen met mijn verzen Uw muziek in mijn verzen…

Jouw zomerfluister is een zwachtel op mijn zere huid, jouw tere stem be- zingt de taal van het zo grijze evenwicht in ons verwante en weke duister. - - - met dank aan J.S. Bach voor zijn fuga in f/ Wohltemperiertes Klavier II…

Ik kijk toe hoe golven breken Op de uitgesleten stenen Mijn gedachten blijven steken Bij alles dat is verdwenen Hier aan de haven vind ik rust En herleef vervlogen dagen Ik zie hoe zee de kade kust Golven diepe groeven zagen Hun liefde gaat gepaard met pijn Zoals ook die van ons mijn schat Maar het is en zal altijd zijn Zo zeer heb ik…

Gebroken is het woord dat tranen laat verdwijnen met gedachten die wegglijden als onze stilte niets meer deelt, het verdriet in elke herinnering dankbaar meekijkt en ik zwijg zolang zwijgen niets verandert.…

Troosteloos of ben ik boos Emoties die stromen Alleen gelaten in eenzaamheid Het einde van mijn dromen Het is zoals het is niet minder en niet meer De werkelijkheid is realiteit En doet me meer dan zeer......…

God heeft geschapen alle mensen gelijk, Maar d’een zeer arm, en d’ander zeer rijk, D’een zeer scherpzinnig, en d’ander zeer bot, D’een zeer klein, en d’ander zeer groot, D’een zeer stout, en d’ander zeer blood, D’een zeer wijs, en d’ander zeer zot; Van al dit heb ik een onbeklagelijk lot; Dan, omdat ik zonder zeer niet zou wezen alleen, Zo gaf…

Het lijkt alsof, nee, het is echt zo alles in mij doet zeer als ik denk aan afstand als ik denk aan afscheid van jou zie ik telkens, nog steeds jouw ogen weer.…

gevouwen handen kalm om het papier waarmee je de pijn zacht omwikkelde…

Ik moet het toch vertellen. ’t Is ook niet uit te stellen, dit ongewone zeer, dit kan ik niet weer. Maar het moet, voor de zoveelste keer.…

In België; sinds kort tank ik nu óók daar Voor wijn ga ik nu naar de oosterburen In Spanje is het zeer voordelig huren En Luxemburg heeft mooi goedkope rookwaar Is dit nou het Europa drie punt nul? De daden gaan verloren in gelul…

Op een zee van vele talen Dobberden we door de stegen Zagen marktlui vis afwegen Dreven we langs glazen schalen Op San Marco aangekomen Door handtamme duiven wadend In het flitslicht zonnebadend Zag ik Byron verzen dromen Nadat we in winkels doken Door vergulde zalen dwaalden Tintoretto’s Paradijs Snelle vaporetti haalden -Zeer verzadigd…

als tiener, nog in korte broek, las ik gedichten van Gezelle genietend in een achterhoek of bij de stoof op schapenvellen ik viel voor 't dichterlijk vertellen voor metrum, metafoor en rijm ik werd geboeid door Shakespeare's helden en deelde Cyrano's geheim onsterflijk zijn d'epische verzen van Homeros en zijn zeebonk wat wist ik van…

Kort was de droom ik sluimer nog dapper maar hij is bijna voorbij Ik ben zo loom toch maak je me wakker met een fikse por in m’n zij Er wordt niks gezegd we kijken steels naar elkaar liggen nog zij aan zij De band voelt nog hecht maar de spanning is daar waar je de zere vinger op legt…

, Mijn verzen komen, zoals goede wijnen, Nog wel eens aan de beurt.…

Gij zult niet stelen wat een ander toebehoort dus ook geen verzen! Bron: de bijbel.…

Vannacht, zal ik trieste verzen schrijven, over mezelf denkelijk. Of zal ik schrijven over sterren, zilver in nachtelijk blauw? Misschien over trillende stemmen vol emotie ergens ver weg? De wind draait keert zwiept, neemt hij mijn trieste verzen mee?…

Grootheden van zeer klein kaliber: flits van de kantjil als de wind zo gejaagd. De zwarte panter gaapt zijn kort bestek van messen bloot, alsof natuurlijke dood niet allang was bedacht. Ik sta als Orpheus voor de nacht, een schim, kantjil in een panterpupil. --------------------------- uit: 'Thule', 1991.…

poëzie en een vlaag van buiten, een vraag verdwijnt in glans verandert het korte lot; zacht in dromerij leen mij de stilte ver weg van het gevloek, krabbend aan mijn wang hard en kort door nachten geslagen want jij en alles in deze cirkel verzen, het woord, mijn ziel staan stil voltrekking, voltooiing verklaard…

Verkreukel me maar gooi me maar weg, als oud papier onbelangrijk, niets om het lijf zonder bedankje of graag gedaan zonder een enkele vraag. Misschien raapt iemand me wel op vindt me opnieuw misschien val ik toch weer op wie zal het weten, die dag is misschien wel vandaag.…