Alle inzendingen over zelfportret OR onbekende kant OR zoeken

Record op Instagram is nu gebroken De foto met de meeste likes van al Iemand bedenkt een curieus geval De halve wereld is erop gedoken De generatie van het internet Het is wel het ultieme zelfportret…

Wanneer ik gefascineerd ben wil ik weten waardoor dat komt dan is het zoeken in de ruimte welke de natuur mij geeft. Zoeken achter muurtjes onder water duiken meewaaien met iedere wind en stil zijn als het helpt. -Het vuurt in mij brandt- zowel morgen als gisteren zijn mij onbekend omdat ik geloof in vandaag.…

Als ik op onbekend terrein moet wezen, toets ik het reisdoel in op mijn TomTom, want zonder zoiets vindt men je maar dom. Inmiddels ben ik daar wel van genezen. Die elektronica maakt alles stuk. Ik zoek me liever zèlf een ongeluk.…

Sluit de deur vegetarisch gemurmel met spekdikke ruggen sluit de deur ozonvretende vuilspuiters sluit de deur cultuur barbaren sla een geraamte op de muur en hang het te drogen je zelfportret…

Zag ik mijn moeder in de zwoele zomernacht gekleed in roes van zwarte tulpen met in haar hart mijn zelfportret van hardwerkende handen en boog zij zich tot de kolkende rivier om het haar te wassen in het bloed van de wereld door de adem van mijn heimwee.…

Wat ongeschonden in hem huist het is geen zuiverheid het is geen kind dat met nog stompe letters schrijft het is een blik die rauw en ongenadig kijkt het is wat tegenstrijdig hem ontwricht en dwingt het is weerbarstigheid ---------------------- uit: 'Gekras', 2001.…

Op mijn vensterbank leeft een man van cactusbladen Al vele jaren wacht hij daar tot ik hem zie Dan raak ik even vingerzacht zijn naaldenjas en vraag hoe het hem gaat Maar hij zegt niets hij prikt…

ik ben een dichter, geen mens van vlees en bloed de goede moordenaar de tand des tijds een zigeunerkoning Geronimo in ’t diepst van mijn gedachten, als een eerstejaarshopliet spring ik over woorden smoor de regels van de spraakkunst hoogmoed eist haar tol in het holst van de nacht (4…

Soms zie je je zitten. Bleek en sereen. Hier en/of ginder. Alleen of alleen. -------------------------------------- Uit: 'Dag en nacht geopend', 1970.…

Ik zoek geen tekens in de hemel meer. Ik denk: het gaat wel over.…

Stralend-witte vader, in een snorrende wolk hommels op de aarde neergedaald. Lieve moeder in het groen gelegen, brandende van boterbloemen; bunkers. Zing ik als de kindren zongen, bommen, bommen, goede bommen, op de aarde neergedaald. --------------------------------------------------------- Uit: 'Duizenden zonsondergangen', 1972.…

met ogen groen en geel van het staren pent hij zijn streken op het papier getekend met zijn grijze haren neemt hij nog snel een slokje bier een boer ontspant zijn middenrif doorbreekt voor even de sleur uit zijn hoofd ontsnapt het dichtersgif en het papier krijgt langzaam kleur blauw schetst hij zichzelf neer zoals hij dat al tal van…

Langzaam doorbreekt de stilte na een lawaai van lofgezang over alles wat ik doe en wat ik ben ze weet mijn naam en mijn verhaal maar ze is iemand die me nooit heeft gekend De wereld sluit me steeds meer in met ongesproken woorden te hard om te mogen zeggen en te pijnlijk voor dit moment alleen ze zouden mijn gevoel…

hij kijkt in de spiegel en ziet hij ziet zichzelf niet. het is een ander die daar staat. een milde lach verlicht het gepijnigd gelaat. hij slaat de spiegel stuk.…

ik vroeg een schilder naar het maken van zijn zelfportret wat hem daarbij het meest bewoog hij liet een spiegel zien maar ook zijn leven wat zou een dichter doen al kijkende zichzelf beschrijven of louter zich van prototypes gaan voorzien zoals gepassioneerd verteller dromer, filosoof of troubadour misschien wel humorist, een realist…

Ik ben voornamelijk van geen belang. Ik ben een zachte wang, en ik ben mijn eigen lippen. Meestal zonder gezang, uitblinkend in knorgeluiden voor enk'le fijne luiden die mij ter harte gaan. Ik ben meer kuiken dan haan. En: ik ben mijn eigen lippen, waarmee ik uit eigenbelang…

Ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed. Echt een mooi portret.…

De duistere schim is vogelvrij bestaat bij de gratie van het licht schaduwen leven weerloos in het schijnsel van een bron Gekneveld aan vaste vormen die traag over vlakken trekken een wolk lost ze voor even op totdat de wind ze weer wekt Grillig lentegras voert mij mee als een kwetsbare afdruk en als een vertaling van een gloed Met…

Ik die de nasmaak van loslippigheid geproefd heb, en zij is te jong en praat mijn mond voorbij en bijt als peper op mijn tong; ik die de vreemde kriebel van het woord gevoeld heb als het witte blad en zit te schrijven als vermoord ik het, al dat wit zat; ik die de ren van kippen zonder kop gezien heb, en hoe oud was ik die de…

tussen de keerkringen in het felle gele licht woedt bruut geweld een handvol rijstkorrels ruilen voor een stuk papier onder de tropenzon kneed jij planten en aarde tot verf op inpakpapier de schildering van je bleke gezicht omlijnd door donkere tinten wat oorlog met mensen doet…

Langzaam en voorzichtig kom ik los uit een zichzelf gesponnen zijdezachte cocon die als een huis mij heeft beschermd tegen de barre en boze dagen waarbij elke vorm van donkerte, koude zowaar schraalheid mijn voorbije bestaan bepaalde. Op vleugels gestrekt van liefde fladder ik nu in volle vrijheid waarin de verschillende luchtlagen worden…

je voet verwarmd Of gewoon je geest gedronken uit een sprankelende bron Heb je er je hart geschonken aan een engel op de zon Of gewoon lekker gezeten met een roker in je hand alles kun je daar vergeten in dat onbekende land Zoek niet ver het is zo dichtbij alles groeit in je gedachten De wereld van je geest is vrij Waarom zou je langer…

mijn poëzie zwemt in het abnormale gegrift in vernieuwende drift in een wereld van louter plezier schuurt het zelfs de teerste huid ik spel woorden in dagen met lange passen routineus ontdekkend in onrust woordstrelingen in het nog onbekende die geuren vormen in het onverklaarbare met al mijn vermogen en bescheiden talent maar in onverdroten…

u kent mij niet toch wentelt u zichzelf in beklag, weemoed daar maakt u u niet geliefd mee Kampusch-schreeuw, ongehoord.....…

wie het leven mint,moet ook beminnen in het hart van gevoel,in een dwaze roes waartoe,waarom ik laat me alleen maar drijven en wat ik zoek,is mij onbekend de vogelroep lokt teder in de kindsheid van verleden in het geluk van verloren jaren zie daar gaan geliefden hun bestaan blijkt alleen uit oude kinderboeken er was een tijd.. ook ik…

het stormt het raast het is anders dan vandaag het is weer anders dan leven alleen ik kies liever alleen ik leef niet graag met het idee dat ik vandaag of morgen verloren ben…

rust maar zacht jij, naamloze ik op velden met eindeloze lanen geëerd met marmer of zomaar onder zoden zonder tranen stille held ooit in bange dagen uitgezonden ook al dreigen beelden te verbleken je leeft nog altijd voort in verre wonden…

alle voetstappen smoren terstond een bord verzoekt niet te betreden in het broekland van zompige grond met roestbruine aderen doorsneden pluizige pluimen deinen op de maat wuiven zinloze gedachten voorbij een lepelaar die op stelten staat wakend in vlagen van dagdromerij hier eindigt het land, is wat ik je zeg nu kan niemand nog ergens…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…