Vaar uit mijn hoofd
Onze zielen zijn al één
Mijn hart smacht naar het andere deel van mij
Waarom is niet alles één
Jouw gevoel is mijn hart
Jouw pijn is mijn gebed
Jouw vreugde is mijn glimlach
Jouw leven heeft mij gered
Gescheiden op aarde
Maar samen in de lucht
Voor altijd met jou verbonden
Tot de wind haar laatste briesje zucht…
Een dezer jaren bezig ik me voorts aan een zielsverband
over te komen alsof een geluidloos solfege in ijdelheid;
geen gevend persoon gegaan en gestaan waar dan ook beland,
tot de evocatiefrase zich toont in het fenomenologisch feit.…
Licht in het water
Glinsterend
Diepe duisternis
Zwarte wolk
Meren vervagen
Mistig
Storm op zee
Spattend water
Lange duinen
Waaiend zand
Kapotte steiger
Drijvende plank
Kleuren op de bodem
Koraaleiland
Zwart wit ver weg
Gezonken schip
Sprekende vis
Zielsverband
Spiegels op de kade
Waarheid…
langzaam
vervaagde de hand
die mij eens
gekoesterd had
verliezen herinneringen
de indrukken van
het bijzondere
contact dat de
aanrakingen mijn
jeugd geschonken had
waar wij in samen
de onuitwisbare
close harmony
vergaarden die
niet alleen op
genen stoelden maar
ook de zielsverbanden
van de eeuwigheid
bedoelden in de
oneindig…
in haar
kosmische lach
schitterde ieder
lichtpuntje
ook in de
sterrenstelsels
die ik in haar
ogen zag
lichtte nova’s
aparte stukjes
universum op
zij las de tijd
in de lijnen
van mijn hand
polste zo de
spirituele kracht
van mijn
zielsverband
sferisch zijn wij
de nacht ingegaan
waar een rode
maan ons gidste
langzaam zijn…
Ze stak haar tenen in het zand
En streelde zacht over de foto in haar hand
Ze keek naar de zee en de helderblauwe lucht
Ze zag de vrije vogels, en slaakte een zucht
'Kon men maar vliegen', dacht zij
'Dan was je nu heel dicht bij mij'
Hij staarde uit zijn raam, en dacht aan haar
Zijn hart fluisterde: 'wij horen bij elkaar'
Een traan gleed…
1.052
Bezig met laden