Alle inzendingen over zielsverwant

Als rode gloed zich mengt in wolken zo wit als melk dan streelt warmte de hemel sluiten je ogen, voor heel even Gevoelens van liefde en verlangen dwalen langzaam af tot in de kern van je serene hart voor even, voel ik me zielsverwant…

Vrijdags namiddags Met vaste tred Trekken wij onverveerd Met stapels gewapend Naar die oase van rust En zacht murmelende mensen In deze ruimte Van gelijkgestemden Wisselen wij de Voedingsbron voor de geest Blij dat die heg, door Niet-zielsverwanten met blik gevuld, Voor even dan, is geweest…

Een druppel in een zee van water die ene korrel in de zandwoestijn dat naaldje in een bos met sparren de ijskristal in de reuzengletsjer die ster in dat eindeloze heelal een seconde in die eeuwige tijd soms kun je toch eenzaam zijn tussen al die drie miljard mensen zoekend naar een zielsverwant…

opgevangen regendruppel in zoveel vormen reeds bestaan zon verdampt en opgestegen eengeworden wolkenpracht afgesplitst en neergedwarreld licht gesmolten hemeltraan neergevallen buienregen kristallen druppel zielsverwant boodschapper van elementen houd ik al is het maar heel even het universum in mijn hand…

in duizenden scherven breekt liefde uiteen daar jouw hart ophield overmand door een waterval aan tranen rouwt mijn zijn om degene die ik liefheb met al ik ben zal onze liefde niet verloren gaan maar me dragen tot het einde der tijden waarin wij zielsverwanten elkaar zullen treffen en versmelten als één…

Hij redt me : zowel Antonius, als jij, mijn zielsverwant ... dan verlies ik niks. Het is een beeld voor mij geworden van hoop, geloof, warmte, liefde en zuiverheid. Een beeld van een beeld. Je was en bent er altijd.…

Ik geef je mijn vertrouwen Herken in jou een zielsverwant Een vriendschap nog zo pril Opeens in mijn leven beland… Het is fijn om te ervaren Dat het leven soms cadeautjes geeft Op een moment dat je het zo nodig hebt Er iemand is die met je meeleeft Je emoties samen kan delen Even een aai over je bol Iemand die er gewoon voor je is Van…

De zomer ademt alweer haar laatste adem vurig brandt de koperen bol door geen zoektocht meer ontwikkeling in ieder nieuw kasteel zielsverwant in een vlak overvloedig groen land leuk is gewoon plezant en het zand danst net als ieder in dit leven die dit leven leeft een engel geeft.…

Hoor ik je in zielsverwante duisternis door de zielenpijn te doorgronden mijn naam, mijn bestaan mijn fouten en mijn wonden luister ik naar je, wonderlijk zoals een vrouw bij de kassa van geluk hangt er een draadje aan jouw laatste letter en ben ik ook anderen die jouw naam verstaanbaar maken in het aanhoren als ik voorbijkom met mijn boodschappentas…

heb nooit hevig naar iets verlangd Ik bleef maar dwalen, de wind was mijn gids en reisgenoot Geen land was mijn land Geen stad schonk mij vertrouwen Ik heb nooit op mijn medemens kunnen bouwen, totdat ik jou zag Nu kan ik mijzelf huisvesten op een plek Nu kan ik mijn doel nastreven Nu kan ik verbonden en gelukkig zijn Nu heb ik een zielsverwant…

Dikwijls wanneer ik mezelf in eenzaamheid verlicht door over het alleen zijn te peinzen vrees ik weer de zielsverwante verlatenheid die tijdens mijn herinnerde jeugd zo voelbaar was in heimweedromen ik keer dan terug in verwilderde rozentuinen en probeer mijn gevoelens in uitvoerige brieven te omschrijven maar ik besef tenslotte…

grenzen aan werkelijkheid van horizon er is een verder weg dan hier in de heuvels achter de oceaan waar ik mijn brieven schrijf aan deze tijdloze stilte die ik met mijn innerlijk beheer alles wat ik over afstand beweer gaat telkens in mijn hart tekeer totdat het zwijgen zinloos is mijn stem klinkt in jouw duisternis als de echo van een zielsverwant…

Naakt open bloot gedachten gevoelens in jouw schoot voor jou buig ik nachten raap sterren in verboden land dwaal ik tussen dromen niet wetend wat gaat komen geef mij jouw hand mijn zielsverwant ik toon mij naakt open en bloot leg mijn ziel en zaligheid in jouw schoot…

mooi zijn ze niet dingen die afwijkend zijn zaken die de norm ontsnappen als kind al had je dat apart gevoel nooit kunnen bevatten kwetsbaar zijn maakte zo onzeker negeren leek toen beter pas jaren later geven zij een mystiek entree voor warme zielsverwante liefde wat zwak en anders leek is nu een ongecompliceerd ontmoeten van…

Besteed door licht dat mijn schaduw verwarmde mijn enige zielsverwant in donkere tijden jouw silhouet die nooit op de zaak vooruit loopt maar mij wel door het duister kan leiden.…

In de diepste kamer van mijn ziel verborgen in het oneindige Is de liefde veel te groot overdondert steeds de grenzen Alsof je met je hele ziel mijn binnenste omsluit Onwerkelijk, verdwaasd en loos de weg naar jou is ver in tijd, in daden, in onze naasten in onze kinderen en dromen wachtend steel ik bij wijle je tijd minuten zijn uren…

Soms verlangen we naar twee armen om ons heen Een knuffel van iemand die ons lief heeft Een wens in het leven Iemand om je leven mee te delen Niet voor even maar tot het einde van ons leven Je wederhelft je zielsverwant...…

Ooit sprong de vonk Al werd het niet geloofd Het vonkje doofde niet Maar was, en bleef We zijn het niet kwijt Nóóit verloren geraakt Toen was daar de tijd De woorden geschreven gewaagd Uitgesteld verlangen Wegen te ver gegaan Zielsgebondenheid Eindeloos verbonden Waar het altijd was Kwam het samen En de reis gaat…

Nevelsterretje, zielsverwant kind van zon en maan 'k moet je laten gaan naar de overkant.…

De echte kinderen smaalden, dat stukje komediant Je was ook zeer gesloten en stil, zowat mijn zielsverwant. Watermannen, weet je, slim en passioneel Deze mensen zijn écht, voor hen dus geen toneel. Je bent een mens van goud, waar ik zielsveel van houd Een kus op je voorhoofd, je voelde nog niet koud.…

en de Moederwonden Door velen van ons opgelopen Zij laten zoeken, zwerven, hopen Op kussen die gemis afronden Dan, in de verte - een oase Omringd door bomen in de wind Wij vinden er ons eigen kind Doorlopen elke levensfase Weer in het heden aangeland Wacht daar het weten van de schade Al generaties aangericht Het snakken naar een zielsverwant…

paal in een verlaten station wachtend op een trein die al jaren op zich laat wachten de warme zon op mijn huid alles is wazig, de waarheid verscholen niet wetend waar naartoe doch goed wetend vanwaar we komen nadenken over de toekomst in al haar aspecten zoeken naar de juiste weg en alles in goede banen proberen te leiden op zoek naar een zielsverwant…

Daar ben je dan, Een hand, Je bent mijn zielsverwant. De weg naar het einde.…

kelken kraag met minder blad maar meer vertoon leeft ze fier en wel in haar aarden luchtbel haar opzichtig oog gericht op de mensen aan de stroom ze is museumplant zonder nood aan het Woord, elke blik van een toevallige passant opnieuw sterkt haar in haar zonnebloei de weemoed af en toe die haar het hoofd hangen laat geldt een zwarte zielsverwant…

Wachtend met zielsverwanten wijst men haar uiteindelijk, na onbestemde tijd, de weg. Orde en overzichtelijkheid, ook bij een overtocht naar gene zijde. Zo kan het zich wellicht, in mijn beleving, voltrekken… morgen, spoedig, later, eens.…

In het kader van het dierlijke in ons wezen Worden we gevolgd door een zielsverwant Het leert ons tussen de regels lezen We vergeten te vaak onze dierlijke kant Het instinct als onze afgezant Is het iets dat we moeten vrezen? Dat we dieren zijn is toch bewezen?…

moet ik nog langer zwijgen met dit valse omhulsel brekend vermomd sneeuwpoppen verrijzen weet je ondanks de vele tegenstrijdigheden een golf van liefde harmonie en vrede kruipt in 't hart voorbij het gebroken licht veel heb je me gegeven bijna alles dat het leven geweld aandoet zielsverwanten zoals ik geborgen in armen…

maar in het vogelparadijs gemereld Kent een van u het koor der vogelzang der rozevingerige dageraad pastel in ruimte waar geen maat op staat het lumineuze feest der zonsopgang Dat amazonereuzen groeien laat dat rotswoestijnen ongenaakbaar maakt door regenwouden ons ademen laat Dawn choruszang die nooit verloren gaat als zielsverwant…

Samen en apart zijn wij steeds twee stervelingen zinnen en woorden, delen van dat ene verhaal nee geen smekelingen wel innige zielsverwanten.…

hoe de afwas na maanden oefenen een synchrone bezigheid werd en wat ik dacht dat jij graag hoorde ook in mijn collectie plaatjes zat zielsverwanten, noemde je ons en we zuchtten verlangend naar het raam en hoe grappig het wel niet was dat jouw linker mijn rechter was zo heb ik uren naar jou staan wuiven ik in de mijne en jij in…