Alle inzendingen over zintuigen OR schoonheid

schittering spiegelt kriebelt m'n zintuigen ondanks de lengte kan ik haar niet kussen langzaam kabbelt het water onder me door hoor hoe eenden snateren alsof het al Lente is…

blad dat langzaam naar beneden dwarrelde Ik kon je ruiken toen je de aarde raakte Maar toen ik me omdraaide Leek je nooit geweest te zijn Ik wist dat je er was Een regendruppel, voorbode van een bui Ik kon je proeven toen je naar beneden viel Maar toen ik mijn hand uitstak Leek je nooit bestaan te hebben Ik wist dat je er was En al mijn zintuigen…

wij krijgen de botjes bekleed met huid waarin een verfijnd tastmechanisme schuilt in een subtiel aangestuurd bewegen verkennen wij de wereld in zijn voor en tegens elektrisch of neuraal de boodschappen gaan naar onze database dat koppie heet aan alles hangt een prijs ook de uiterste tijden van gebruik zijn ons al bekend…

Elk zintuig kent ons tot de puntjes baant ons een weg de wereld in en leidt ons tot verslaving. -------------------------------------------------------- Uit: Raster, 1999.…

van de kerk proeft naar oma’s soep met ballen de boon uit de koek trakteert de tong op hoog zoengehalte de frisheid van de morgen lijkt de graslucht uit de jeugdtijd de kolenkachel het varkenskot de neus gehavend baart zorgen de warmte van kloppende harten brengt ego’s strelend sociaal gevoel bij de dikke huid verteert beschaving is zintuiglijk…

Bloemen en bomen blijven voorstelling reële dromen bronnen voor vertelling Want we zien een beeld het zicht blokkeren door een waan bespeeld in het funderen Zijn slot conclusie is nog niet weerlegd het is illusie wat een zintuig zegt…

Zie de traag reizende wolken Voel het koele, lange gras Hoor het ruisen van de bomen En het klotsen van de plas Ruik de bloemen die verleiden Voel de zon op je gezicht Hoor de kleine vogel zingen Als een sprankelend gedicht Hoor de geluiden van de stilte Voel de rust van dit moment Laat alles zijn zoals het is En voel dat je hier deel…

Zoekend naar stilte tast ik met al mijn zintuigen om te ervaren wat stilte is. Ik wil de stilte proeven en maak een fraai gerecht vol kleuren, smaak en geuren de stilte bekomt me slecht. Ik wil de stilte horen en ga daarvoor naar zee bij slecht weer,regen en storm de stilte valt niet mee.…

de handkarren ratelen geluidloos over de keien het carillon geeft de beurshandelaren taal noch teken vastgelopen voetstappen op het plein stakende stemmen overvleugeld door het bronzen bevroren klokgelui kinderen rennend gestold in woordeloze beweging ongehoorde straatventers prijzen schreeuwend hun koopwaar aan ze overstemmen…

Ogen die ingespannen Kijken en toch Niets zien - Gespitste oren Klaar om 't Geringste geluid Te ontvangen Terwijl er toch Niets binnenkomt - Buiten alles Sta ik, Zonder te weten Wie ik ben, Wie ik was, En wie ik Geworden ben, Zonder dat ik Mijzelf ooit Gekend heb…

Het gezicht vermag meer, met zintuigen die alles mogen en soms te ver gaan, over de grens misschien. Het zijn instrumenten waarvan ik mij bedien voor een helder beeld, meestal vrolijk, maar ook bewogen. Dan verstart de blik en moeten tranen drogen. Prijs die ik betaal voor de gevoelens die ik dien.…

Achter het oog gezeten, opengezet op alles wat al gebeurd is, de bliksem waarmee de wimper het boek dichtslaat hoor hoe de roodstaart onzichtbaar zich in de bruidssluier opwindt en ontzeg het potlood het doodgaan de hond die opkijkt naar de verbazing zijn licht dat blind op iets nieuws wacht de boom waaruit langzaam een slang valt, steeds…

Ik denk dat ik verliefd was op haar geur, Het was een geur die gelijk geeft waar je aan dacht. Het was de geur van het meisje, Die op een manier het mooiste lacht. Op de een of andere manier wist deze geur mij vrolijk te maken, Zoals niemand mij ooit zou kunnen krijgen. Het was de geur van puur geluk, En over gebrek aan liefde nog maar te zwijgen…

Ik neem een bosbad – in geuren, wuiven, tjilpen, knappende takjes.…

zag ik door de kieren kleine stukjes zee ik rook geuren van jasmijn en as vond ik achter een schutting verscheurd verdriet in zwart achteloos zand werd het nacht ik sloot eenzaamheid en liefde in mijn wakkere armen samen…

Wil zo graag Nog even die Jongen zijn van Zo'n jaar of acht Spelen in opa's Tuin, schaatsen Op de gracht, Wil zo graag Nog even weten Wat ik toen dacht Mezelf kortdurend Verliezen in mijn Gedachtengoed van toen - Maar 't zijn, ontdek ik nu, Onbereikbare bestanden Opgeslagen in de hersenen Van toen - 'k moet leven Met…

In een spleet tussen de stenen op ons terras groeide je op in de maand april op een onooglijke plek dicht bij de muur achteloos liet ik je er staan Nu in mei besloot ik het onkruid te wieden ik kwam je tegen als een steel met een pluizige bol erop een ronde vorm met punten en draden Een fijn weefsel glinsterend in het licht ik keek in dit…

Ik zou je de hele nacht willen dromen omzomen met sensibele levensdraden mij laten overstromen door zintuiglijk ervaren ruiken voelen zien proeven en horen dat jij het bent.…

Op de bergweg hupt de volle maan met me mee -- dal na dal na dal.…

Schoonheid zit van binnen, werd mij altijd gezegd. Maar ik kon nooit winnen, in het verbale gevecht. Ondanks de schoonheid die ik bezat, werd ik gezien als een wrat. En nu moet ik vechten voor mij, De schoonheid tegemoet, Worstel ik me eindelijk vrij...…

Als zware deken hangt geluidloos de nacht wikkelt stille vormen in haar ravenzwarte vacht Myriaden sterren kristallen van licht maken de hemelboog een goddelijk gezicht Het meer bespeelt de volle maan het spiegelbeeld kraakt rimpels in haar zilver als water haar raakt Lopend in de nacht één met zoveel luister mijn blik reikt omhoog…

gezien aan de kant je rode hart bloeide liefde deinde warme hartstocht langs mijn hand jij golfde zomer op de wind van snelle auto’s die in passeren hun motorgeluid even heftig uit moesten proberen ben terug gelopen naar de rode golf in de roze zee die op mijn netvlies gebrand stond de bloem streelde ik maar plukte haar schoonheid…

Als ik niet meer naar je zou mogen kijken het zicht hol en grauw Als ik niet meer naar je zou mogen kijken elk creatuur vergelijken met jou Als ik niet meer naar je zou mogen kijken de wereld verdoemen om wat ik niet meer mag Als ik niet meer naar je zou mogen kijken koesteren wat ik ooit zag Als ik niet meer naar je zou mogen kijken…

Schoonheid zit van binnen niet aan de mooie buitenkant zuiverheid kunnen beminnen wat is wel of niet relevant Schoonheid zit van binnen je moet leren hoe dat voelt eerst openstaan om te beginnen niet twijfelen met wat je bedoelt Schoonheid zit van binnen houd dit niet langer gevangen in zelfvertrouwen winnen en toegeven aan verlangen…

schoonheid zit van buiten liefde binnenin zonder schoonheid kun je leven zonder liefde heeft het geen zin…

Ongekende schoonheid, waar kom jij vandaan, hoe jouw gezicht met haar goddelijke blikken en ogenblikken mij voortdurend in beroering en vervoering brengen, een verwarring klopt alsof ik jou nooit eerder heb ontmoet, steeds weer verrassend en elke keer anders.…

Zijn schoonheid is goed verborgen Honderd schachten moet men door Duizenden hordes nemen alvoor Daar wachten ontelbaar veel zorgen Monsters waken aan de poort Beesten zijn trouw uw reisgezel Dorstig de dagen in grijze hel Onversaagden gaan hier voort Zijn schoonheid is een kleuterhand Friemelend aan het tafelkleed Kwetsbaar hart gehuld…

Schoonheid komt van binnenuit, is aan de buitenkant ook vaak zichtbaar... Jammer dat veel mensen dat niet zien?!…

De schoonheid van misbruikte maagden in de modder van een afgestorven meer. De schoonheid van verrotte graven met nazi leugens voor de helden van weleer. De schoonheid van een wereld die we willen redden, kost wat kost, opdat het gruwelijke, het offer en de abstracte schoonheid van het worden wordt.…

je ladderde in veranderend licht de ontelbare treden naar beneden waar de bloemenmand voor heden de kleuren van morgen al had jij hebt selectief naar het zonlicht breken gekeken met armen vol keuzes corrigeer jij stukjes schaduw tot schoonheid en harmonie in balans waar eerst het prille nog kille licht de natuur verkent gaat…