Alle inzendingen over zintuiglijke waarnem

Zien wat jij denkt en wanneer in het aura van je geest in je ogen als een spiegel die laat zien wat er is Horen wat ik hoor in de wind die ruist de bellen van fietsers een hond die blaft aan de overkant Een koepel geluid vol stilte Een kaatsende diepte Een echo van licht Sneller dan het snelste verstand deze puls van zintuigen…

zwart beschrijven zonder kleur knoflook zonder geur zintuigen vragen prikkeling dat is hun ding ik geef jou wat woorden geen klank of reuk maar voor dat punt zal ik naast jou staan jij wijst mij af of...ga even mee luisteren naar zwarte klanken het indalen van rust dit is het antwoord…

kinderstemmen op een balkon en het gestuiter van een plastic bal daarvoor een aanlopende fietsketting en een brommer ergens achter en een soort getthodisco in een auto wachtend voor een open brug verder weg een overkomend vliegtuig en een vrolijk deuntje van een ijscobusje nu het zoemen van de computer en ergens een irritante piep in…

Het dorp in de mist, ik weet waar het is, luister: honden en een haan.…

Heerlijk, het ruisen van zee, auto's en bomen – ik ruik waar ik ben.…

We zijn in het leven gekomen, Zonder zicht, Toch zijn de kleuren fel, Als je naast me ligt. We zijn in het leven gekomen, Zonder stem, Toch hoor ik je praten, Als je niet bij me bent. We zijn in het leven gekomen, Zonder kou, Toch voel ik geen warmte. In een ruimte zonder jou. We zijn in het leven gekomen, Zonder geur, Toch ruik…

Verwaaide haren, mijn motor splijt de wind, splijt -- hemel en aarde.…

Ik ben aanwezig, mijn lichaam, mijn zintuigen -- in deze herfsttuin.…

Met ogen wijd open gesperd Star kijkend en niets zien, Oren goed open, Donderend lawaai - Hoor niets, doof voor alles Om me heen, Strek mijn vingers uit, Stel bloot mijn huid Om te voelen, Maar voel niets, Ik verlaten door alle gevoel, Voedsel zorgvuldig langs Mond en tong, Proef niets Dan ongevoeligheid - Neusvleugels…

een eigen blikveld bepaald door het uitgangspunt de wereld rondom gekleurd door een waarneming…

scherpte waarnemen ik neem het oude uur van nacht naar dag de vos is sluw en spreekt in een pose waarin rankheid en lichte arrogantie mij verrassen…

Laat me vrij zintuigelijk genot van het niets waarnemen geen pijn laat mij niet meer levend zijn Want ik ben ongeneeselijk ziek…

Het is eb, ochtend- mist rondom mijn zintuigen – een cirkel stilte.…

Kabbelend water beroert alle zintuigen. De lente meldt zich.…

ik hoor niets ben tot op mijn botten verdoofd kan geen geluid meer waarnemen geen zinsdeel meer ontleden er is geen toekomst voor mensen die verdrinken in woede…

Als jaloezie zichtbaar wordt ’t lontje duidelijk waarneembaar te kort is de tijd aangebroken dat hetgeen eraan schort, wordt opgelost.…

Zeldzame waarneming. Turdus rarissimus. Vogelaars, snelt naar De vondst van de eeuw! Lazer toch op met die Ornithologenkliek. Ik ben een huismus Of hoogstens een spreeuw.…

Die ogen zullen vertrouwen horen zullen naar klanken luisteren ze zullen geluiden waarnemen en doen zwervers niet meer ontheemd vervreemden.…

en ik bloos maar dat ziet zij niet kijken met andere zintuigen is niet een ieder gegeven laat dat haar een troost zijn…

Nauw'lijks waarneembaar De vage contouren In de verte - En toch vertrouwd De toekomstvormen In de verte die Mij in dit lage licht het Vertrouwen geven om door te gaan…

Vandaag heb ik de dag teruggelezen in een wanorde van een steeds weer terugkomend iets al zijnde hangen de trossen aan lome witbeige wolken waarvan het geluid mij de dagdromen steelt en ergens iemand een piano probeert te stemmen met klanken van het valste gejank dat ik nog nimmer had gehoord…

van de goede wil promoveert de degenmeester tot zwaardenmaker tengevolge van de voortvarendheid van de zin des levens al het zuivere is een puur platonische begrip zonder de metselwerken die als kantelen kunnen worden beschouwd zelfs als ik me ridder is het harnas waarin ik schuil slechts mijn eigen huid en zijn de voegen in mijn waarneming…

soms sluit ik mijn ogen om te zien met onvergankelijke blik de pieken en dalen lossen op, het beeldkader wordt platter en de verten komen nabij ik stem af op mijn geluid om te verdwalen in tonaliteit te dolen tussen verbergen en onthullen langs de randen van het zicht waar besta je eigenlijk?…

Op zomaar een dag waarop je hart van papier is, komt de tijd je tegemoet als een blanco pagina. Op een verloren dag delen onze bekende personages hetzelfde nu, maar voltrekken onze verhalen zich niet synchroon. Op een goede dag onzichtbaar voor de waarnemer komt onverwacht het ruimtelijke ogenblik helder als de schreeuw van een meeuw…

Plotseling verschijnt ze, uit het onverwachte niets, maar nu al waakt ze, zonder dat te weten, over mijn onbewaakte fiets.…

In de wieg van het leven waar liefde in al haar vormen zegeviert terwijl ik vanuit zinderende ether natuur zal gewaarworden en waarnemen daar er niet veel nodig is om m'n breekbare-en-kwetsbare in beroering en vervoering te brengen, een raken nabij.…

Wanneer onverwacht een dichte wolk van verscheidene dode bladeren als een zwerm spreeuwen spatte in de open lucht tegelijk bracht ze met verschillende en zachte penseelstreken kleuren aan die een voor een niet waren ontsnapt aan mijn zintuigen.…

Bovendien is het zo fijn om in de vrije natuur te zijn waar ik een grote verscheidenheid aan flora en fauna waarneem met alle zintuigen zowaar het hart geraakt Haar bijbehorende warmte zorgt ervoor dat verliefde prikkels hoogtij blijven vieren.…

Zintuiglijk gevoel, Maakt mijn beeld van geluk.…

Achter elk zintuig: oog, oor, huid, mond, neus; zit jij sssttt, de Waar Nemer…