Zo goed ken ik jou
De sleutel in voor-
of achterdeur en
zelfs van het schuurtje.
Ik weet jij bent verdrietig,
overstuur of gewoon
lekker neutraal.
Toch komt er altijd
een verhaal.
Het is warm,
de tuin staat open
voor vele valse oren.
Vertel, laat maar horen
wij zullen samen zijn
en even delen
in kleine
ietwat burgerlijke…
zwart beschrijven zonder kleur
knoflook zonder geur
zintuigen vragen prikkeling
dat is hun ding
ik geef jou wat woorden
geen klank of reuk
maar voor dat punt
zal ik naast jou staan
jij wijst mij af
of...ga even mee
luisteren
naar zwarte klanken
het indalen van rust
dit is het antwoord…
Hij bestaat nog
de boerderij
in mijn geheugen.
Ook neven en nichten weten ervan
nu is er gras, bomen
en een oude man
met een boxer.
Een plas op de plek
waar mijn oma kookte,
drollen waar
mijn opa rookte...
Toch laat ik een traantje
als ik daar sta
en denk aan opa
met zijn roestige spa.…
Nog drie zijn er in leven
Soms sta ik op
en heb energie
dan ga ik langs
langs alledrie
dag tante Jo
ben je nog bang
voor kikkers,
muizen of de kat
van tante Alie
die mijn moeder
al lang niet zag
niet zien wil
of doven woorden
net als daden
langzaam uit
dag ma
wat is er nog
na die kaalslag
wat kan ik nog
omhelzen…
in grijs gebied
zonder haken en ogen
onze verbazing niet gezien
en heel misschien
niet gelogen
zingt een oud lied
door haar starre
vreemde pogen
telkens weer
die holle
maar blije lach
ik mag, ik mag
luisteren met een
treurig oor
iedere week iets minder
totdat ik niets meer hoor…
Ook daarom dit gedicht
de woorden zijn gericht
en pronken zij aan zij
als pauwen vol van kleur
als rozen zwaar van geur.
Marieke, neem dit boeket van zinnen
laat je beminnen
ranke benen,lieve geest
ik was er 100 jaar geleden
en zal er over duizend jaar
kabbelend over de wereldzee
nog fluisterend zijn.…