Alle inzendingen over zoals OR de OR korrels

van de liefde Deed het korrel voor korrel wegteren Wie oog zegt mist jouw ogen Wie hand zegt mist jouw hand Wat meer weegt dan de bergen Ontglipt het enkelvoudig woord Ik noem je naam voozichtig Anna Totdat het jaar te zwaar Voor lichte rijm of eenvoud Zich onze lijven inschrijft Zo geeft de tijd en zij bedekt Onwetend wat wij samen…

ik signeer de tomeloze klanken al was het papier, breekbaar als de porseleinen herfst dringt de waarzegger in mijn sterven door ik streef zegt zij, jij streeft naar tekst en welzijn in een gesproken rust waar thema zich subjecteert in een volkomenheid van besef, weliswaar is het niveau kleinschalig en korrelig betaamd in vormloze gedachten…

zoals korrels van zand worden geschud maar steeds duin blijven of woestijn of wat aanspoelt strand, druppels: regen of nevel of net nog wolk of waterval, stenen: berg of pad of huis en hoe kinderen graaien met open handen als scheppende kracht graag alles dooreenschudden en dat ze nog ontdekken zullen: er is alleen de wind…

terwijl de wind gedachten draagt blaast de wereld mijlenverre tongen over zee duinenblond verkleurt tot natte korrels stil verdriet; het gaat zoals het gaat iets anders is er niet niet meer dan witte momenten in jouw oude dag niet meer dan een hand die liefde draagt, gestreeld langs diepe groeven (mama)…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In de holle zandloper schuren scherpe korrels de tijd steeds verder uit hoe verder het zand hoe sneller de korrels het lijkt wel of de tijd almaar sneller gaat als je ouder wordt terwijl jijzelf alleen maar trager wordt ... .. .…

hij nam het zand bouwde zijn fort naar eigen hand vormde en kneedde zonder onderscheid de korrels in zijn gelijk een lange tijd weerstond de burcht de zee in confrontatie maar het water is gezakt korrels drogen zonder macht eisen nu de vrijheid van het strand…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

zandlopers rijgen langs hun onvaste schreden tijdloze korrels…

Er is nog nooit een mens geweest die een korrel aarde heeft bezeten. ------------------------------------------- uit: Lunchpauzegedichten (1974)…

Langs het snijvlak van naamloos land en een onbegrensde zee, loop ik over korrelig zand met het ritme van de golven mee. Waterrijke ruigte, weelderig behept, tijdloos doch tijdig van aard. Mijn weemoed, zoals de zee die schept is hier een terloopse gedachte waard.…

Als de woestijn zijn zandkorrels moest betalen Zou er geen korrel zand zijn om mee te nemen.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Krakend Maalwerk Door vakmanschap Gesmeed en al Dat niet alleen Deez' korrels maar Ook mijn leven Vermalen zal…

mag ik korrelen in jouw woestijn in het zand van hitte alle dagen onvervreemdbaar bij je zijn nachten met je delen in de uitstraling van pijn om het niet bij je kunnen zijn samen schurken tegen rotsen waar we botsten dat maakte onze korrels voelbaar fijn mag ik als los zand nog door je handen glijden jouw sahara zal mijn gobi…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

miljarden korrels myriaden druppels zee ondergaan de zon ------------------------------------------ © Jan Bontje 2003…

De golven gaan zoals ze gaan geen enkele afdruk is gelijk in het zand geen enkele korrel valt op dezelfde plaats. Matrozen varen naar onzekere kusten. Een meeuw komt van ver hij spiedt over de golven, landt op het zand bedolven met afval dat oogt in de vroege ochtend verlaten.…

Op de korrels van een nat strand verrijzen koningen, die regeren over wind en woud en koppen snellen, waar echte helden dames in nood van slechteriken bevrijden.…

eerst een korrel zand nu laag voor laag opgebouwd de oester vormde de irritatie voor hem tot mooi in onze ogen…

je bent, zowel postitief als negatief, want gewoon zoals je bent, zoals je bent, heb ik je lief....…

weet jij wat liefde is vroeg ik toen het zicht verbreedde in de straten van de stille stad jij knikte wriemelde aan mijn oren en vroeg of je mocht ontwaken in het licht van mijn ogen je nam me voorzichtig bij de hand leidde me door de eeuwige woorden van Jan Hanlo en Andreus en zei : zo meen ik dat ook liefde is ik las en las…

er hangt mist in het dorp en even sluit ik mijn woorden de liefde is groot en langzaam waar ook voor verte van blad en vogel geen uur zo stil in vreemd gepeins als niets dan vrijheid zo vredig mag ik droom mij wit en onderweg jouw rust in nevel en dageraad…

Uit: " De dingen, zoals ze werkelijk zijn." Foto: Erik Johannson…

zoals jij kwam aangewaaid zwervend door Oostende vond je mij zoals jij in het leven gelooft zoals jij in mij gelooft zomaar een vrouw zoals jij steeds completer mijn hart bewoont onbeschroomd zoas jij steeds alles licht en lichter maakt voor mij zo schrijf ik zo bloei ik voor jou…