93 resultaten.
Het skelet
gedicht
3.0 met 48 stemmen 13.442 Tuig waarin de tocht een liedje fluit;
koets van been onder de zoden
vastgereden, ooit geledigd
en vernietigd door de nacht;
ribben klemmen als een deur.
Daar zat misschien een ziel
die niet meer wist waarheen.
-------------------------------
Uit: 'Sneeuwboekhouding', 1995.…
VLIEGER IN DE WIND
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 452 en neergeslagen,
in de bijsternis van nog niet weten
hoe de liefde wegen vindt,
Voor hen die zwijgen,
bij het hoogtij van verbondenheid
van wat niet kon,
niet mag
en dus niet duldbaar is,
Voor hen die smeden
aan het hek dat binden moet,
behouden zal,
bezweren wil,
laat ik een vlieger op
met een lint dat hemelwolken
aan de lage zoden…
Verkenbaar
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 338 in de kilte van het vochtige gras,
blootstaan aan frisse gedachten,
levend groen wat blozend was,
de zoden zijn nog vers en zijn de
doden geborgen,er is veel te
verzorgen in deze verkenbare dag…
Zo gaat de wereld
poëzie
2.0 met 13 stemmen 1.847 En daaglijks keerde hij
Naar ’t kerkhof, weende bij
De groene zode,
Waar hij met eigene hand
Een kruis had op geplant
Ter ere der dode.
Een jaar verliep, en nu –
O wis die traan, die
In de ogen perelt –
Mint hij een andere vrouw,
En zweert haar eeuwige trouw…
Zo gaat de wereld!…
Koeienhuid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 95 ‘k Strooide dan met baking soda,
zoog, ‘t had geen zoden
Nu hangt een halve koe
te luchten aan de waslijn
de coniferen zien de andere helft
Zijn bruine flanken glanzen in de zonneschijn…
De Waard
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 280 geweld
Wordt hier de vrijheid in de kiem gesmoord
De huiselijke vrede wreed verstoord
Al je stappen nageteld
Alle grollen doorverteld
Het hinkelen op een slap gespannen koord
Is wantrouwen wederzijds geboden
Vertrouwen we ons zelf niet
Zijn de feiten met de doden
In ons graf liggen geheimen zoals je ziet
De waard ligt al jaren onder de zoden…
oude wilgen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 238 warm
bewonderen de knotwilgen
hun jonge scheuten
en zij hun snottebellen
langs rijen groene sloten
er welt water uit de oude
holle lijven en schikken de
plooien glad laten de dag
zich tooien door het dak
vertellen hun noden in
veerkrachtige taaie loten
die de moede lichamen trekken
diep geworteld in lange tenen
opgestaan uit zompige zoden…
Karaktermoord
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 370 het maatschappelijk opblazen
van Theo van Gogh is moord
een onheilspellend fenomeen
Theo blijft ook na zijn dood
een man van gelazer
een razende etterbuil die geen
blad voor de mond nam
filmde zoals hij wilde
in deze post-Pim-periode
is iemand blijkbaar pas een Grote
Nederlander als hij monddood
in een houten kist is gelegd
onder de zoden…
zij vrouw
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 299 met een roze strik
de grauwe vrouwen
die enkel houden van
en verder zich onthouden
van oprecht in de echt
de wereld ooit vergeven
in tijden lang vervlogen
in ieder schrift beschreven
dat ze niet te betrouwen
ook maar slechts des mensen
zo boven, zo onder de zoden
iedere dans met zeden
een ronde onbeslecht
elk gevecht al lang verloren…
Nieuwe goden?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 248 Loop over enkeldiepe mossen
langs door wortels gebonden
en onder door klimop bestegen
bossen, waar de zon elke morgen
zichzelf en de kim bestijgt om
’s avonds in een onverlaat uur
het heilig vuur vermorst, geregen
in het duister en het licht tot
heilzame korst van natte zoden, een
nachtelijk deksel van een nog te
ontdekken loden kist…
Mijn laatste wens
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.775 Als mijn lijf onder de zoden rust
wil jij dan denken aan die keren
dat wij elkaar mochten begeren
aan hoe innig ik je heb gekust?
Als je stemmen droomt in fluisternis
die zuchtend mijn gevoel vertalen
wil jij de woorden dan luid herhalen
die getuigen van onze verbintenis?…
Kindergraf
gedicht
3.0 met 69 stemmen 48.167 Hier ligt het grafje met de zoden glad.
Het is het sluitstuk na een kort ontwaken:
een meter aarde om gelijk te maken,
wat voor een ogenblik verheffing had
tegen een moederarm, niet meer dan dat.
En beide armen langs het lichaam slaken
en denken, denken: waar moet ik geraken
met kinderstoel, commode, wieg en bad?…
REPETITIE
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.840 's nachts repeteren we de dans der doden
het is niet zwaar, er wordt geen stap gezet
je ligt alleen maar languit in je bed
zoals je later rust onder de zoden
je bedtijd is je eigen onheilsbode
er is gelegenheid voor een gebed
maar 't is een onverbiddelijke wet:
de dansvloer blijft voor rozenkrans verboden
de charleston, tango zijn haar antipoden…
Voor mijn Hond
poëzie
3.0 met 15 stemmen 3.524 Hoe dikwijls lag hij naast mij op de zoden
Aan gindse eik, als ik, de stad
In 't vreedzaam avontuur ontvloden,
Te peinzen en te mijmren zat!
'k Wil aan die eik voor hem een grafterp stichten
Hij heeft die eer verdiend.
Beschijn hem minzaam, hemellichten!
Hij was mijn trouwste vriend.…
Wat kan ik vertellen?
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 531 Wij willen communiceren over van alles en nog wat
maar brengt dat zoden aan de dijk?
Of horen we zo graag onszelf oreren?
Wat is toch taal? Wat zinnen, woorden,
een middel om jezelf te laten zien,
te laten kennen, aandacht op te wekken?
En toch kunnen we het niet laten.…
Barrevoets
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 722 associaties, wordt
getransformeerd tot toverbos
onder het dak waarin bladeren
zich herkenen, pompt vuur door
nerven, niets geleerd en niets verteerd,
te denken dat ik straks niet ben,
blijft zo vaag, licht gevoel in de maag,
een kwaal van dogma’s die ik ken,
iedereen kent het, niemand kan het zeggen,
om te zwerven onder de altijd groene
zoden…
Wortels
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 198 Een poging om zich
uit te spreken in een
zon beladen droom,
wordt het begraven ,
in de zoom van het
getij, waar het z’n
voeten heeft geplant,
proeft het van de
natte klei, waarop
de groene zoden
waken, gevormd door
de wortels van de
tijd, die het zoeken
naar de doden
heeft gestaakt.…
Midzomer in Brabant
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 te gaan
moet, voor men sterft, eerst napels aangedaan
dan galmt bel canto ook in nistel rode
In heeswijk dinther víert men juist de teugel
daar luidt geen madrigaal de tien geboden
in koeterwaalse taal van son en breugel
Voor zielerust waar vrede wordt ontboden
verdraagt de tandeloze tijd geen beugel
doch wel gregoriaans - tot aan
de zoden…
" Dauw voor de pauw "
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 217 Als aardkluit ontwricht
in doorgewortelde zoden,
dijk wordt gedicht.
Het avondgloren wentelt
zich stervend in purper,
schreiende flamingo´s.
Twee aalscholvers
schudden jonge vleugels,
ze vissen dauw voor de pauw.…
Liefde was
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 210 jood
wenste toen elkander dood
geen paus, geen kerk
want Liefde was
énig werk
toen God
nog geen verhaal was
geen vervloeken, huisbezoeken
geen kruistocht, geen jihad
geen duivel of zwart zaad
slechts Onschuldig Leven
geen noodzaak
tot vergeven
op heel de aarde, elk land
geen oog om oog en tand om tand
niemand wenste iemand
onder de zoden…
Bij een dode
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.407 Naar de heemlen van de lage zoden
Stijg' de gouden offervlam!
Wie kan wenen naar de vroeg vergoden
Die de dood ons halen kwam? -
Tranen, lief, zijn enkel voor de doden
Die het leven nam.
--------------------------
Vergeten liedjes (1909)…
Laten we...
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 597 Laten we verdwalen
in het Snipperbos
waar de lianen even
lang zijn als je haren
Laten we een lans breken,
zoden steken en rozen kweken
elkaar verhalen vertellen
tot het ochtend licht
Zullen we muziek maken?…
ALS HET LEVEN JE BEUL IS ?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 163 Als je aan ondraaglijke pijnen lijdt;
en je graag wilt vluchten in je dood
Raak je 't gevoel beslist nooit kwijt
dat jij thans 't noodlot hebt geloot
Als je van je dokter eist je te doden
hij antwoordt ondraaglijk is dit niet
Nu mag jij nog niet onder de zoden
dat je lijdt interesseert geen een biet
Aan wie heb jij dat lijden verdiend…
OP HET KERKHOF
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.826 De dode blaren stuiven om de zoden,
Waar bloemen groeiden eens en donzen klaver,
Geboren op een graf en daar gestorven.-
Een spade dragend, het gelaat doorkorven
Van rimpels, stapt een stille dodengraver,
Teken van leven, door de hof der doden.…
De roversbende
gedicht
3.0 met 37 stemmen 15.930 Vaak trokken wij met onze roversbende
op woensdagmiddagen de polder in;
kruistochten naar het eeuwig onbekende,
achter de dijk, achter de grijze kim -
Wij droegen touwen, riemen, houten sabels,
bouwden een fort van klei en zoden gras;
geloofden grif de vlot verzonnen fabels
over een vijand die in aantocht was,
maar die niet kwam en nimmer…
Een holte in haar diepe schoot
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 196 De dag van buiten rijmloos opgezegd
draagt hoornhuid als een dure eed
snijdt zich een weg door boeg en plecht
als horizon het licht betreedt
De avond neemt terloops de weg omhoog
schurkt tegen de vergane dag
buigt hoopvol naar de hemelboog
die geurt naar straks en overstag
Dan gloort de zon door ontij heen
Tast huiddiep onder aarden zood…
Wederkerigheid?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 35 Wat gisteren in levend groen volmaakt was,
onder de zoden vers en onvolmaakt, werd de
weerstand gebroken, de ochtendkleur een
knieval maakt voor de blanco onaangeraakte dag.…
gaan en komen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 119 als ik verbroeder met de smaak
die mij het leven leidt, me musiceer
met klanken die me raken, me geef
aan de lusten die ik verzin
dan zou het bestaan als een icoon
uit de oudheid zich verlaten voelen
zoals een dal eenzaam ligt te
smachten naar het kristal onder de zoden
toch heeft kennis het volle begrip
naar het weten en smacht mijn adem…
Op 't oude kerkhof
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 561 Ik zag haar
Ietwat gebogen gaan
al zoekend
langs de rosse beuken
van ’t oude kerkhof
naar een naam…
plots bleef ze staan
en tastte met een
gerimpelde hand
over de letters
van een kruis
dat was het graf
van haar zoon
de verf was afgeschilferd
en het onkruid stond welig
tussen de zoden verwilderd
en gaf de indruk dat het lang
niet meer…
Weemoed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 66 Ik weet het donders goed maar keer op keer
Dan denk ik bij mezelf er komt nog meer
Dan denk ik wat erop kan komen dagen
Dan denk ik zal ik niet of wel gaan klagen
Dan denk ik hou ik aan mezelf de eer
Ik leun wat achterover in mijn stoel
En schenk mijzelf een derde whisky in
En plaats de fles weer onder handbereik
En weer zet ik geen zoden…