Alle inzendingen over zomer OR herfst

herfst domineert in mozaïek van seizoen en viel met de deur in haar territorium met een barbaars temperament groef ze zomer uit met zongoten energie de tastbare warmte werd door haar donkerte toegedekt haar passen zijn gezet in een zuiging van fluweel in haar stopbewegingen van najaarswaaier zet ze zomer in een ingescheepte stilstand…

De zomer laat met haar vuurrode longen lijsterbessen, rozenbottels, en wilde bessen zingen dwaalt langs de fluwelen binnenkant van een beukennotendop eikels steken een pijpje op kastanjes tonen hun stekels het warme brons nog verborgen tot aan de herfst in vruchtbaar genot zwerft de zomer door het bos…

Als frustraties vast gaan vriezen en er geen zicht is op dooi wordt het wel een lange winter laat de lente zich niet lonken om over de zomer maar te zwijgen en de herfst die speelt geen rol Wie de dooi inzet van ´t lijden voelt meer liefde van de zijnen laat de lente lief lachend toe in de zomer wordt het schateren en de herfst schokt hikkend…

Heel stiekum fluistert de herfst al tegen de zomer: jij hebt je beste tijd gehad.…

Vlinders Vleugelen Voort Zwanen Zwaaien Zuiver Wolken Waaien Wazig Herfst Hangt Hoog Zomer Zakt Zichtbaar Dagen Dromen Droog…

Die rare zomer is nog niet voorbij. Het is nog amper herfst als u dit leest en nachtvorst is er nauwelijks geweest. We krijgen nooit meer winter, volgens mij. Probleem: (nog afgezien van nooit meer ijspret) Wat moet ik met mijn vierseizoenendekbed?…

Geen kleur, geen geur, geen bodem, geen doel, geen winter, lente, herfst, geen zomer zelfs. Geen natte haren in de regen, geen voetstappen in de eerste sneeuw. En als ze er waren gingen ze nergens heen.…

In de herfst door de ochtenddauw als een silhouet Het zijn symfonische klanken op een zomerse dag. Ik mediteer op elke stap die jij met de teenslipper zet.…

Herfst. Het heeft lang geduurd er naar te verlangen. Eens daar: was de herfst maar de zomer, de lente of de winter desnoods.…

in mijn late zomer, vergeet ik de herfst, denk ik nog niet aan de winter en spelen gevoelens van lente de warme wind door mijn haren een verdwaalde mug die me komt plagen maar ik loop niet te klagen ik geniet van ieder moment en laat me gewillig steken bloederige taferelen in mijn late zomer geniet ik van het leven…

Het boeddhabeeld leeft glashelder in de vrieskou -- en smelt in de zon.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Zomer, herfst, winter, lente, zomer, herfst. De zon verdween zojuist achter de wolken. Onweerswolken.…

wanneer bij ’t slinken van de dagen de zon de hemel blauw straalt het zachte ruisen van de bomen de stilte niet verstoort dan verzwijg ik nog even herfst en veins volop zomer…

verward, wanneer ik blad'ren veeg en herfst mij even geurt terwijl de zon nog zomer schijnt zó, dat het hemel blauw gevoel zich wolkt en in weemoedigheid verdwijnt…

Als een verboden dans springen spetters op land De zomer lijdt De regen ziet z'n kans de herfst te vervroegen Ik hoor zomer zwoegen De wolken zingen brand De zon verdwijnt…

weelderige zomer roept broeder herfst met kleuren van haar lichtend kleed hij komt met zijn roestbruin seizoen bomen gaan gloeien in goud en rood nevel glinstert op grijze webben het gistend vergaan wasemt kruidig het lied van de herfst blaast majeur met wisseling naar een stil mineur oogst wordt in schuren geborgen…

Na de Zomer Wordt het langzaam weer Herfst En ook nog die koude lange Winter Maar ook daarna wordt het Wederom Voorjaar Zolang er momenten Zijn van geborgenheid en rust En lachen van mensen om mij heen Zolang verdraag ik het Het wordt ook herfst en winter in mijn leven Totdat mijn handen beven Maar gelukkig kan ik dan zeggen Ik ben…

als vurige symbolen van een stervende zomer vallen rode en goudgele bladeren als een laatste glorieuze zonnebundel in de richting van de winter bracht de zomer opwinding de herfst lijkt altijd rust te brengen het vallend blad vormt een warm tapijt voor al wat leeft, groeit en bloeit onder moeder aarde als een warme deken…

nog staan ze te dromen op het veld de bloemen van de zomer het blad verdroogd de kleur verschoten en de zaden uitgeteld een vlinder wiekt wat loom op zoek naar al vergeten geuren de bij loopt sloom zoekt met laatste krachten de restjes nectar die nog wachten de zomer is voorbij in koude nachten komt de herfst al langszij…

Nu is weer een ander duren in de plooien van een tijd met vroege schemeruren en dakloze bomen in hun houterige pose ben ik weer gevangen in een vreemd verdriet om dat achterlaten van wie of wat ooit kwam of ging in vreemde traagheid sluit ik ramen en deuren de avond kijkt me aan met koolzwarte ogen ik moet met het donker de herfst weer…

Langzaamaan zie je meer tak, donker afstekend tegen de lucht De geur die de herfst ons brengt is er eentje van: geluk! Immers, de winter komt eraan, maar voor ‘t zover is moeten alle blaadjes vallen gaan, en da’s om de drommel niet mis!…

Wat ga je tekeer, ‘t is herfst de wind heeft een oerkracht zo lijkt ‘t is herfst, een openbaring op naar de winter en de verwarming!…

Deur wagenwijd open Herfstzonnetje schijnt Mijn kat is naar buiten gelopen Alles buiten heeft een andere teint Ik aai haar met mijn voet, En zie de bladeren zweven De zonnestralen doen ons goed Al is het maar voor even Nu nog mijn tas koffie erbij Schommelen in mijn stoel Ik voel me eventjes vrij, vrij van al het gewoel…

Hoe kan ik de herfst verdragen zonder jouw bloemenpracht en kleur. Voor de laatste roos van de zomer is de laatste strijd haast voorbij. De uitbundigheid van een zomer ligt verspreid op de grond voor mij. Niets maakt mij zo stil en ned'rig, leven is zo kostbaar doch zo broos.…

De meeste treinen rijden nog steeds stipt Er zijn nog weinig bladeren gevallen Al rekenden wij daar op met zijn allen Die hele herfst is volgens mij geskipt Hier zijn de eerste vlokken al gevallen En bij de V&D zag ik al ballen…

zoemend zingt tot de herfst de huid tot kippenvel dwingt en de winter zich naar voren dringt toen de lente van alles en nog wat beloofde wij vast en zeker in de zomer geloofden kwam de kale herfst om jou en mij te beroven de ijsbloemen verschenen om het licht te doven…

ik zou wel kunnen genieten van deze zomerse herfst die nog volop bloemen draagt als ik anders was ik zou wel kunnen aanvaarden de moeilijke wegen die ik nu bewandel als ik anders was ik zou wel kunnen blij zijn met de vrienden die ik heb niet zo vol verdriet als ik anders was…

als struikspreker geniet ik van alle seizoenen in de lente groeit mijn publiek de holle weg in de zomer als schaduwkritiek op een herfst gedicht om te zoenen in een winter lang geleden schreef ik plantaardige wijsheden…

als lentegroen de atmosfeer doorboort dient men zich in te dekken de prijs voor prima vera is hoog de zomer heeft slechts zielloze hitte de herfst is het best te slijten als platte euforie wie dan nog leeft dan maar ziet…