Alle inzendingen over zomerwoorden OR gewichtloos OR gedichten

Dag onze lieve hond, Het moment is aangebroken dat we je moeten laten gaan maar wat hadden wij een geluk dat jij in ons leven bestond. Daarom verschijnt er nu door het einde, van verdriet een traan. Het leven hoort niet te bestaan uit alleen maar pijn. Als dit er alleen nog maar is om te overleven kan al dat lijden, natuurlijk niet de bedoeling…

Als dat komt door dit gedicht dan sla ik mezelf nu voor mijn kop. Ik heb er hoe dan ook mijn uiterste best op gedaan, en ik hoop dat Nadine dit dan ook goed genoeg vindt... Ik verwacht ook niet dat ze er applaudisserend voor gaat staan, want dit gedicht is niet te vergelijken met een wedstrijd die ze wint.…

zo waait de wind door sombere huizen de lucht is te rauw voor minnende verzen hoor hoe huilt de deur naar buiten zoekt zonder spoor en in verval een zacht gebed in kleine schelpen elke dag, zo sterft het uur volslagen blind door oude oogst als vaag de hemel half bewolkt boven het laatste zomerwoord hoor hoe zwaar de deining schuimt…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

balsemt mijn ziel en je weet nooit waar en wanneer de laatste regel valt in welk gedicht…

Dag die mij Vriend'lijk opvangt Als ik opnieuw geboren Word, me draagt door De uren die deze Spanne duren zal, En zij die mij Gedragen heeft Mij gewichtloos ' s avonds Weer laat gaan…

Zilver blinkt mijn Vleugel in het jonge Licht dat opkomt Over deze nieuwe dag Licht dat meebeweegt Met mijn vleugelslag en Gewichtloos zweef ik Voort zonder dat ook Iemand me maar af kan remmen Vliegen zonder vliegangst…

gebukt gaand onder het laatste restje leven verherfst ik in de kromming van tijd in afwachting van winterdood verlang ik naar een gewichtloos voorjaar om tijdloos het rijpe te kunnen proeven van een eeuwig zoete zomer…

zij draagt de zee flinterdun onder 't wit van huid in gesloten schelp weegt zij niets lief mij adem gesloten deuren zacht open draag mij als vuur gewichtloos in ogen…

en ze hoorde de zee nog steeds proefde het zilte nat voelde zout op haar lippen wind blies door haar haren ze hoorde schelpen breken onder haar voeten toch was ze gewichtloos tijdloos zeeloos.…

Dwarrelende pluisjes Die het nieuwe leven Verbeelden tegen de Achtergrond van het Ondergaande avondlicht, Zacht, licht, gewichtloos Leven dat overblijft na het Spannende rode van deze Vermoeiende voorjaarsdag Wiesbaden, 5 mei 2013.…

Zo voelen zij zich beurtelings verheven, Gewichtloos en gewichtig, voor heel even.…

De Franse dokter opereert in duikvlucht en leert zo een techniek die mettertijd zijn vruchten afwerpt bij zwaarlijvigheid: gewichtloosheid als middel tegen vetzucht. Zo neemt de dokter straks een ferme duik in de zachte vetlaag rond mijn buik.…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

de einder is over een bevroren vlakte gegleden mijn gedachten over ruimte in wit verdronken van een herinnering zo vers en onbetreden de huid heeft hemel en aarde samengeklonken hier zou ik gewichtloos naar de overkant willen gaan zonder obstakels die alleen maar in de weg staan…

Die met lichte vleugelslag Gewichtloos wiekend zweeft Naar haar eigen horizon Onzichtbaar in de verte Waarbij het wieken zelf Vele malen belangrijker is Dan het bereiken van het doel Raakt mij aan op deze Winterse morgen, en ontdooit Zonder dat ik het door heb Mijn chronisch bevroren gevoel…

Omarmd door de wind blijven staan terwijl je om zou moeten vallen hier is slechts lucht en ruimte alles lijkt lichter verteerbaar zwaartekracht blijkt relatief zwevend als een vogel in de wind vergeten het gewicht van onbelangrijke belangrijkheden die als een valse loden last het dagelijks leven beheersen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een meeuw zonder prooi Wil ik zijn, zwevend, levend Van schoonheid alleen, In de gratie van het moment, Gewichtloos gedragen Door de wind, om even, Heel even maar, weer Het kind te kunnen zijn Dat nog niet ten prooi viel Aan de trage tanden van de tijd, Aan die onvermijdelijke volwassenheid…

Ik zweef en lach, gewichtloos, langs de luchtstromen van de nacht. Koude stralen langs mijn handen, ongrijpbaar, onzichtbaar. Hoe verdwijn ik? Hoe kom ik weer terug?…

haar ogen zijn argwanend geworden eens over haar stoep de straat op is het gewichtloos zweven in een chaos het lijf doet maar wat meestromen of stilstaan het maakt niet uit wat gedaan is is gedaan boodschappen vandaag ze herinnert zich vaag hoe het vroeger was de voeten op de grond nu vertrouwt ze enkel nog bomen…

in vergetelheid leunt de avond tegen de muur, zoals alleen het lege licht gewichtloos is steunend op langdraden, gevangen tussen binnengrenzen van verworpen eilanden in een zee van nacht, van almacht van blinde sterren als gaswolken zolang zij voor regen behoeden…

Als wij dan samen, Jij en ik, als vredevogels Zij aan zij, vleugel Aan vleugel, gewichtloos Naar het bos van de Eeuwige vrede vliegen Met beiden een groene olijftak Levensvatbaar in onze snavels Geklemd - geven wij het Oude leven rustig op En maken plaats Voor het nieuwe…

langzaam vallen woorden dicht hun letters vullen bladgoud scheppen sfeer, onderliggend van toon gewichtloos wikkend van verre naderend, weerlegbaar vasthoudend, met voortgezet verwijlen cijfermatig onthutst, tijdelijk voor het grijpen, wilsbekwaam en immer voortbewogen…