Alle inzendingen over zonsopgang OR geheel

jij hebt wel trekjes van de hoge ochtendwind die in de vroege morgen al wat witte strepen vindt ze dubbelsporig vouwt want atmosferisch is het op die hoogte erg koud ze blijven zo langer in het gareel maar kleuren met zonsopgang rood mee…

Bloedrode ballon omhoog gericht, vrij gelaten bij zonsopgang. Een verroestend blad kleeft op het asfalt de eerste voorjaarsregen. Vrije appelboom het is nog te vroeg, toch schud ik hem de hand. De wolken breken het regent zonlicht boven het rivierenland.…

Het zijn de moderne nomaden hebben hun vrijheid lief Het laat zich raden dat onderweg-zijn reden is van hun bestaan Zon en maan hun kompas en klok er is voor hen 'n komen en spoedig gaan Zij reizen van zonsopgang tot zonsondergang uur en dag..... van luttel belang.…

Je hebt me een stuk van jezelf laten zien dat heeft me enorm geraakt het was als een rups die zich ontpopte een vlinder die ontwaakt Zo mooi als de zonsopgang een adembenemend licht toch trad de duisternis in want ik zag je gezicht die woorden waren niet aan mij gericht Je hebt in mij iets wakker gemaakt ik wou dat het nog sliep…

door velden van vertekende waarnemingen is waar ik zwem, zo nieuw als elke zonsopgang, zo vertrouwd als de komst van de schemer zwemmend naar de warmte baan ik mij een weg een weg naar de nieuwe wereld, nooit weet ik waar het mij brengt maar altijd wakker wordend in hetzelfde bed…

de windgeesten sliepen van zonsopgang tot schemering een diepe lange slaap Hypnos beval zijn zoon: sus ze met deinende dromen opdat ze hun razernij vergeten geen zee ging ooit ten onder aan verlies of van verdriet de lege zee bracht alles samen…

Je hoeft niet meer op tijd naar bed kleertjes netjes op te hangen nooit meer zonsopgangen hoe anders nog daarnet Rails werd station willekeurig welke trein overgang naar eeuwig zijn voorbij de horizon Even nog ultiem verweer het is beslist je moest uitgewist zonder afscheid van knuffelbeer…

Zodra zij glimlacht, plaatst zij zich in de tijd, worden rimpels geteld op haar voorhoofd en om haar ogen kraaienpoten na souplesse van een jonge naar karnemelk ruikende huid Haar liefhebben is als wachten op een zonsopgang, die zich in rosse, zachte passie verliest zichzelf hervindt en in de morgen opnieuw zichzelf in licht hervult…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

gezond wil ik je zien niet dat bleke ik bluf misschien maar in mijn schaarsheid ben ik ook kostbaar ik geef kleur aan de dag bij zowel zonsopgang als bij zonsondergang ik ben het oranje franje de vitaminerijke kleur het caroteen van het leven maar ook de schoonheid ben beslist geen laatbloeier maar meer de robijn onder de rozen…

heb de trollen begraven ze spookten door mijn nacht hun vuren laaiden hoger dan ik de werkelijkheid ooit zag zij smidsten donkere dromen zodat ik dacht te komen in jouw tijd maar in iedere zonsopgang werd ik afgerekend op wederzijdse eerlijkheid heb ze begraven hun vuren staan lager de nachten zonder strijd…

Heb je de bomen al gezien Hoe ze uit water zijn vervaardigt Als rivieren in de lucht Stromend naar een zee van licht Heb je de mensen al gezien Hoe zij op bomen lijken Ieder naar zijn zee op zoek Door steeds hoger te willen reiken Heb je de golven al gezien Bij hun aankomst op het strand De rivier op weg naar zee De zee op weg naar land…

en angst van het verraad van alle spitsvondigheid, waarin de tijd het evenwicht bewaard op de vlakten van bos en akkerrand, felheid bestreden in klare zinnen van een oogopslag aan de waterkant, waar dove netels - in hun soort - zijn vertaald en op de blaren werden terugbetaald in geboorte en de dood, een levenslicht zag in een broos geheel…

Het grote geheel lijkt zonder inzicht op chaos zonder uitzicht ik zou het moeten opdelen in grijpbare deeltjes maar het mes ontbreekt het is te scherp en hard voor blote handen waarvan de meeste wonden nog niet geheeld zijn…

De fysicus breekt het witte licht tot kleurrijke stralen De slager hakt een varken in hapklare brokken De scholier ontleedt de zin in zielloze delen Als zij de scherven gaan lijmen komen ze schromelijk tekort…

Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…

De morgenstond klaarde op in de mist mijn gedachte kleurde in volle glorie geen enkel detail van jou was onbelicht ik richtte mij niet op één categorie. Iedere discipline in één oogopslag van jouw kern in een modellichaam beleefde ik mijn dag optimaal gebaarde jij in volle glorie zwijgzaam.…

Wat is Ik Besta Ik Als individueel Of is het Een deeltje Van het geheel…

dan ik In een gezonde en CO2-uitstootloze wereld Die natuur opvallend doet verkleuren Om vervolgens opnieuw te ontspruiten in voorjaarsgroen In de vrouw zie 'k 't mooi en aangenaam leven Nieuw leven voor één, twee Soms meer, maar zeker nieuw Als draagster en niet alleen daardoor Zorgt zij stabiel voor continuïteit In een opvallend geheel…

in stug herhalen ligt een weidelandschap te blozen bij zonsopgang vaak lijkt het "slechts" een droom wauw, een groot schilderij (waarin je wordt toegelaten als een zwerveling) maar toch in wezen door de eenvoud en openheid nauw verwant zijn aan elkaar om de eigen weg te gaan op ’t gekreukte groene gras bij zaaitijd en pluk…

Zonsopgang met haar oranje gloed kan je moed geven. Verbazingwekkend is zij steeds weer. Haar grootsheid is enorm. Liefde hebben wij voor de zon. Zij heeft vaak een positieve invloed. Foto Hanneke van Hattem van Velsen…

Vierduizend zonsopgangen later, herinner ik mij die dag als de gelukigste van mijn leven. Het gevoel van absolute vrijheid dat ik ervoer op het moment dat de Boeing 747 opsteeg heeft mij nooit meer verlaten.…

De koude geur van de zonsopgang beukt op de nachtpoort, plechtig richt de dag een kruis van vogelstemmen op. Door de oranje lanen van Jerez zweven maagden en heiligen, gemaskerde mannen slepen zich blootsvoets naar de toren. Rood stof dwarrelt op, de menigte fluistert en buigt onder het gewicht van kersenhout en wierook wolken.…

Jij en ik, vanaf nu één geheel.…

Zonder enige twijfel benoem ik jou tot alles wat mij dierbaar is en waarmee ik deel Het samen zijn is puur en een oase van genot waar niets voor wijken hoeft en ik mij geen moment verveel Pijn doet het missen van je geluid, je gevoel, je stilte mijn ziel voelt zich verbonden en vormt met jou een geheel…

der sloot het klein gewriemel der insecten schouwend zo ogenschijnlijk zonder doel -`t insect zo nietig en zo klein zij vraagt niet wat het nut kan zijn van `t zwoegen deze dag maar doet wat ze vermag- wordt ik bewust van het zinloos lijkend gekrioel van `t eigen steeds terugkerende verliezer zijn gevoel dan komt de zin van het geheel…

de allerlekkerste vent Ik snuif je geur diep naar binnen Jij kleed je tergend langzaam uit Wil je proeven je zalige lichaam Als rijp sappig en exotisch fruit We blijven vrijen en versmelten Tongen teasen maken overuren De lust zwelt onze natte lippen En laat iedere minuut uren duren Verlekkerd streel je mijn borsten Mijn lichaam nu geheel…

in onbedrieglijke stralen begint er een nieuwe dag met liefde om je heen gedachten vliegen door je heen geborgen in fluisterende warmte van het gouden licht laat goede woorden rijpen tot stilte en inkeer bij het wijken van ochtendnevels wordt gefêteerd door de muze geheel geflankeerd wat het daglicht verdraagt……

biosfeer in ons nieuwe samen zijn identiteiten gelijk maar in verbinden vullen zij elkaar aan en versterken tal van nieuw gegenereerde krachten uit het toekomstig perspectief ik heb u lief zoals ik van mezelf houd is de nieuwe context die de maatschappij als cement gebruikt om te lijmen wat vroeger nooit paste tot een volmaakt geheel…