Alle inzendingen over zoons

ik schaduwde vandaag het was te warm mijn geest bleef koel en liep twee meter voor mij op ik liep nog goed gekleed teveel bedekt zie ik ze denken passanten die tesamen met wat kleren ook hun gêne hebben afgelegd je bent verplicht naar lelijkheid te kijken die beter was bedekt gebleven maar kom er is ook troost: het wisselt wel…

Bleek een monster met een vacht die slechts ontstaan kan in het donker onder stenen. Het was een wonder dat hij zag dat ik er stond. Er liep wat speeksel uit zijn mond. Praten kon hij niet en hij was bang; hij zag dat iets bestond buiten de kelder waar hij jaren in lag vastgebonden. Hij stonk, stond krom, zijn honger was reusachtig. Ik…

Van oorlog zal hij nooit weten Hoessein of Hitler... hoe dat dan begon hij schommelt in zijn wereld en op hem schijnt de zon. Ik steek m'n hand op om te groeten ik hoop dat hij het ziet maar hij ziet alleen de vogels mij ziet hij niet.…

Zelfs voor de heetste vuren blijft hij koel Een zelfverzekerd lachje op z’n smoel Het pad naar boven kent slechts reuzensprongen Examenfeesten gaan gepaard met drank En overdaad kan leiden tot excessen Cum laude slagen vraagt geen levenslessen Ik vond hem languit liggend naast de bank Met trots bezag ik al die lege flessen Hij is mijn zoon…

Waar kan zij komen? Achter schaduw een goed heenkomen zoeken misschien in kerker of door tijd gevonden nacht die zich met graagte openbaart en zich heerser noemt met donker zwaard. De pen die immer door de dagen krast weet van scherpte en gemak. Zo legt hij ongemerkt het uitzicht bloot, maakt het beeldend af. Maar zij, is vuriger dan degen…

Uw dagen zijn geteld. U hebt er nog eindeloos veel in het vizier. Waarom zou u stoppen? Uw rijk is gekomen zoals in de bijbel. Plots is het er. Niets kan u bedreigen. Waarom moet u dan opnieuw beginnen? De eeuwigheid maakt bang. Die is normaal voor na het leven, en ik leef nu. Mijn rijk is niet mijn doel. Wanneer dat is bereikt, is er…

Hoge golven slaan daarop kapot die stormvloed heb je overwonnen, slechts ik weet, hoe moeizaam je toen bent herbegonnen niemand die nog met je spot ze kijken naar je met ontzag naar jou mijn kind, die rots mijn zoon, zo'n kei, mijn trots.…

brabbelkletsen lachen schateren krabbelen schuifelen kruipen omgekeerde boekjes lezen blokken die nooit passen gekletter van speelgoed alles buiten de box twee armpjes uitgestrekt tien vingertjes gespreid verwachting en herkenning liefde warmte vrolijkheid stralende oogjes soms vol tranen de zonneschijn van een kind dit zonnetje…

We stonden samen op de kant gooiden steentjes over het water zwijgend, want ik ben geen prater liepen we verder over het land Je wilde mooie platte om te keilen het juiste ritme dat luisterde nauw dan sprongen ze op van het blauw zoals gedachten weg kunnen zeilen. We staan niet meer samen want het leven geleefd, werd je groot als je komt…

Maar de eerlijkheid gebied het om te zeggen dat er weinig mensen klagen dat de zon schijnt.…

Het is nu al zo lang geleden Dat ik je voor het laatst zag Al die tijd heb ik gebeden En denk ik weer aan je lach Veel woorden zijn gestreden Veel pijn is er gedaan Elkaar nu steeds vermeden Ontkennen het bestaan De tijd kruipt langzaam voorbij De uren, de dagen, de weken Eens hoop ik dat jij voor mij Deze tijd doet verbleken Elke…

het is maandag van een week buiten wordt een millennium in de onderlijnen afgewerkt je slaapt van geen kwaad bewust ik waak en vraag me af waarom je zo lieflijk klinkt en lijkt alsof aan een dag geen einde komt en aan de nacht geen nieuw begin…

Een wolk van een zoon. Het kon niet op. Waar had ik dat aan verdiend? Vijftien jaar later. Heroine nam hem over. Zevenentwintig jaren lang. Hoe lang zal hij nog leven? Al die tijd. Wat ben ik bang. Hij overleefd elke dag weer Ziek ruzie bedriegen geldpinnen. Boodschappen schoonmaken Over en uit. Goede beloftes.…

Is dit mijn zoon, uit mij geboren? Ja..want ik hou van jou, Jij zult altijd bij mij horen. Ook al is er zoveel verdriet, vergeten doen wij elkaar niet. Ondanks je handicap kun je alles aan en daardoor wat makkelijker door het leven gaan. Lieve Robert, eens komt er een andere vrouw, die zeggen zal 'IK HOU VAN JOU'. Je Moeder…

De zon bron van alle licht en warmte verbrandde de tranen in mijn ogen Ze verschroeide de magische glans die jij er zo zorgvuldig in getoverd had Er rest enkel het wazige zicht van vergane schimmen De zon is de oorzaak van schaduw en kilte…

De zon op mijn huid maakt de tranen in mijn ogen meer dan goed…

Ik heb het onder de zon gezien, dat wat je altijd zult voelen, dat wat je altijd zult weten... Ik heb het onder de zon gezien die intense waarheid van dat wat je altijd zult voelen dat wat je altijd zult weten Ik heb het gezien onder de zon.…

De zon schijnt. Haar stralen verwarmen mijn gezicht. Ik geniet en doe mijn ogen dicht. Muziek die mijn verdriet doet wegspelen. Even genieten van de goede dingen in het leven. Dit heerlijke gevoel wil ik vaker beleven. De zon laat me weten dat ze er altijd zal zijn. En ooit zal dit gevoel ook voor altijd zijn. De muziek samen met de zon.…

Als het zoete avondlicht valt en overgaat in de harde avondschaduw dan valt bij mij een traan uit iedere brandende ooghoek omdat geen lachende zon mij meer verwarmen kan. Wie weet hoe lang ik dan moet wachten voordat ik weer lachen kan.…

Waar is de zon gebleven, al was het maar voor heel even. Het maakt het leven en hart zo'n stuk lichter. De zon met zijn machtige stralen laat alles glinsteren als diamanten kralen. De zon die leven op aarde brengt en vele mensen vreugde schenkt. De zon die met zijn felheid ook het leefbare bestrijdt.…

In een vorig leven zat ik als ik even tijd had op de drempel in de zon. Af en toe waaide een wolkje stof op van de weg. En als Rachels raam openstond kon je haar horen piano spelen. Op een dag werden wij allemaal vermoord. We hebben toen verschrikkelijk geleden.…

Zorgeloos schijnt de zon, zonnig en wel belangeloos schijnt zij, haar stralen, geven aan wie ze maar voelen wil. Mateloos populair geeft ze een ieder de warmte en het licht, waar allen zo naar hunkerden in de donkere winter. Besluiteloos zakt ze onder in de horizon, wetend dat ze morgen weer hoog aan de hemel prijken zal.…

Wonderlijk deze licht- en warmte bron, Zonder zon zou er niets kunnen bestaan God, onze Heer, de Schepper van de zon Is nog steeds met aard’ en mens begaan. God laat de zon nooit voor altijd onder gaan Maar laat hem opgaan elke morgen God laat ons nooit in het donker staan Maar blijft altijd voor ons zorgen.…

peilloos kijk ik over de rand van deze wereld de slagschaduw is enorm, platweg gezegd hang ik nutteloos in 't zwerk en is iedereen naar de maan…

Lieve meid, de lucht is dronken, want die schandelijke zon heeft een wonderwijn geschonken uit de hoge hemelspon en opeens – aan alle zijden - van die lichte toverdrank staan de wegen, staan de weiden tot de polderboorden blank.…

Ooit lag ik bij gebrek aan zonneschijn Onder de zonnebank, niet in de tuin. Maar nu bak ik ze echt niet meer zo bruin, Want zonnebanken schijnen slecht te zijn. Eerst ging het met de geldbanken niet goed, Maar nu gaat ook de zonnebank bankroet.…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

En waar zij hem hingen, omhoog, Werd mijn zoon mijn redder, mijn Heer.…

Voor niets gaat de zon op, niet voor niets gaat de zon op. Het brengt licht, verandert je status, je humeur. De zon is sfeer en romantiek, in de woonkamer of buiten de deur. Het licht verlicht je kijk, het bereik. Voor niets gaat de zon onder, niet voor niets gaat de zon onder. Het wordt donker, het kunstlicht is in zicht.…

Je avondeten staat in de magnetron, wij gaan een paar dagen naar de zon, en morgen eet je maar bij je vriend kees, daar ben je toch ook dagen mee vissen geweest! Op zo’n moment denk ik met pijn, deden we niet veel…veel te veel water bij de wijn.…