Alle inzendingen over zuchten OR tranen

Dicht opeengedrongen hangen lichtgrijze wolken koel en zelfvoldaan boven de weidekreek die aangename dreiging laat waterrimpels blij huiverend voortglijden naar verhoopte ontmoeting in het wiegende riet vinden ze hun bestemming die allerlei vragen en oneindigheide bewaart.…

begraaf me als dichter maar niet als mens de weg blijft open met het blauw in de ogen en het haar in de hens in een koud en vochtig kamertje kwam de leugen stand kom je jezelf tegen lang na de brand geen bundel of roem grootte tassen vol verhalen noch een huis en poen maar bevrijd van de poëtische zucht der doem…

Ik wieg je op de dans van de wind en voel het spel van niet te vatten zuchten , terwijl een geroofde kus de holte van mijn navel vult, en geheugen zonder glimlach in één ademtocht als een leugen mijn huid voorbij wandelt. Ik sla mijn armen om je heen en ook het winterdeken.…

Toen jeugd onmerkbaar In toekomst vergleden was, De ergste uitstulpingen Als molshopen vermomd, Waren deze bij terugblik Niet meer dan rimpelingen Op een verder glad oppervlak, Met hier en daar een flauwe bocht - Ik zie nu wat mijn leven Geweest is, het was niet meer Dan een zucht, Hooguit een ademtocht…

Zachte geur van bloemen De wilde wingerd komt dichterbij Dit verlangen kan ik niet benoemen Dit lege mijmeren in mei Liefde lijkt geen uitdaging meer Hoewel ze dat nog is Ik spiegel mezelf zoveel voor Uit angst voor eenzaam gemis Te chaotisch voor verbintenis Maar niet weer een vlucht In de prilheid reeds ergernis Weer maak ik van liefde…

Ooit hoop ik dat een Eva voor mij naakt, Venus uit een zucht van zilte golven Parelend in Botticelli's baren Mijn hart verterend, God mag mij bewaren, Mijn ziel verblind verloren en bedolven Als zij de slangelust in mij ontwaakt Vrouwe Fortuna engel-wraakgodin, Berooft zij mij, een Adam, van mijn zin…

door elke verademing in iedere zucht dwars doorheen tranen verdeelt geluk ontwaar ik hoop een ontembaar verlangen dat de dag na morgen jou laat dromen van vandaag…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Laat nog een beetje van jou over in mijn beleving der ziel. Laat nog een beetje van jouw liefde heersen over de haat en wrok jegens mij. Laat dan, ons in onze diepste kwaadste uren nader komen. Laat het hart achter en ook de boze geest, maar ja laat dan een beetje van de wereld over... over voor ons, wij twee, uiteen en toch dicht in elkaars…

als je lacht hoor ik de echo van je bestaan ondeugend maar toch een onvoorwaardelijk gaan van blijven als ik zie in je ogen en kruitdamp van pijn langzaam zie wegdrijven droog jij je tranen en zucht je zonnige lindelanen…

Een traan om het verleden Om het pijnlijke gemis. Het huilen om het gebeuren Omdat hij er niet meer is. Een zucht nu in het heden Omdat het zo moeilijk is. Te leven zonder iemand Te leven met gemis. Een glimlach voor de toekomst Onzeker en vol pijn. Toch met nieuwe moed en kracht Om wat er nog mag zijn!…

Ik leef mijn leven met humor en pijn Ik zal als het kan er voor een ander zijn Ik droom in dromen Laat gedachten vrij Ik sterf in mijn dood Maar die “laatste zucht” die blijft alleen van mij!…

Een uitstralende kracht in de wijkende lucht eens alle rassen zal brengen tot een markante edelsteen; edelmoedig sprookje, een paddestoel en veranderende zucht, de hypothesehelft van een vloek verdwijnt daarin hoog heen.…

Voor minder zou je zuchten in deze hitte, maar ook dàt gaat voorbij; straks komt een malse regenbui en dans ik in de wei!…

wanneer ik sterf herinner jij je dan nog hoe zacht jouw handen zich over mijn vingers legden zo verwonderd keek je me aan, alsof je nog nooit in liefde had geslapen jouw mond werd geboren op de mijne en ieder woord bond zich aan onsterflijkheid je was nooit vreemd niet in verdriet, niet in pijn niet in nauwelijks verstaanbaar gefluister…

Dierbaar leven van mijn leven! ziel van mijn verlaten ziel! met wie rust en zelfbewustheid aan mijn dorrend hart ontviel! De Almacht riep u tot die hemel, naar wiens heil gij smachtend waart: rust volzalig; en (zo ’t zijn moet) blijve ik sterven op deze aard! Doch vanuit dat schittrend lustoord, zo de keurlingen van God nog met deernis mogen…

hoe uit zuchten puffen steunen geklieder leugens zo’n mooi wezen kan ontstaan…

Een emotionele waterval stortte ik over je uit gevoelsbagger op je sterfbed Jij gaf taal noch teken geen sein dat je mij hoorde onverstoorbaar doorstervend Reddeloos en radeloos moest ik je laten gaan het enige antwoord was je laatste zucht…

Zijn innerlijke zon daalt langzaam neer, en maak plaats voor Een schreeuw een zucht een traan. Adem in en Adem uit. Zijn schaduw neemt zijn plaats in, het omhelst hem. Ogen die huilen, vragen en spreken in stilte. Adem in en Adem uit. Zijn levensjaren gedragen met een lach en een traan. Adem in ....................…

De Dalai Lama huilde hete tranen En sprak: “Ik ben eertijds mijn land ontvlucht Dat onder China’s overheersing zucht En wreed vervolgt men daar mijn onderdanen En nu kreeg ik als toppunt van ellende Geen handje van Jan Peter Balkenende.”…

Een traan om het verleden Om het pijnlijke gemis. Het huilen om ’t gebeuren Omdat ‘hij’ er niet meer is. Een zucht nu in het heden Omdat het zo moeilijk is. Te leven zonder iemand Te leven met gemis. Een glimlach voor de toekomst Onzeker en vol pijn. Toch met nieuwe moed en kracht Om wat er nog mag zijn!…

Elke kus... niet zo bedoeld Was de zucht:"Ik ook van jou!" Een zucht van ongeduld? Was de waarheid die verteld werd Die van jou of die van mij?…

tranen uit de hemel ze vallen in de sloot ik sta onder een bladerengevel een oplossing die de natuur mij bood in de verte zie ik zeven kleuren in schril contrast met de grijze lucht is het om ons op te beuren wanneer een ieder weer eens om al die regen zucht…

ik proef aan je tranen om wie je huilt ik zie aan je ogen waarom lees van mijn lippen troostende woorden het was al zo vaak andersom ik voel aan je hart om wie je weent ik merk aan je zuchten waardoor rust op mijn schouders maar even uit jij leende ze mij ook daarvoor…

in de rust der doden sterft het gekerm ijzingwekkend zacht hun zucht gehoord waar vergoten bloed als rode sneeuw tot kleur herschapen slagvelden eert bedelven tranen in engelenwit als deken van liefde hun laatste graf…

waar de dood berust in gesloten ogen deze nacht heel zacht tranen ontneemt haar laatste zucht in verborgen dromen die ene liefde voor eeuwig verhult raakt haar hand liefdestranen verlangt zij zacht naar hem die nacht…

Kramp in kleine vuistjes geklemd en tranen van de wangen lopend en strepend verlangen en geluid dat ontstemt! Moeders troost helpt niet en vaders zijn hopeloos voor dit kinderverdriet En moeder zucht dan zachtjes en zegt, ‘k wou dat ik papa was.…

Wenkende zijn vrouw die hij een kort zinnetje toevertrouwt zodat tranen in beider ogen opkomen gevolgd door zijn diepe zucht. De sikkel doorklieft het stoffelijke van de geest.…

Ik ben de vlinder in zijn vlucht, Ik ben adem in je zucht. Laat bij mijn graf geen traan om mij, Ik ging niet dood. Ik ben nu vrij.…