Alle inzendingen over zwaan OR hand

Wanneer je rijst eet met een speld en elke korrel telt telt alleen nog dat moment, de smaak van niet gekend is wat je hele leven kwelt.…

wanneer de prille sneeuw vluchtig nog langs mijn wangen strijkt het gras witter oogt dan zwanen op een bevroren plas mijn koude handen december vegen en tijd verder wijkt zie ik, heel even maar mijn meisje in haar rode winterjas…

Zou het al zinken en vergaan, Waar bleef de zwaan? Waar bleef de zwaan, De zwaan, dat vrolijke waterdier, Nooit zat van kussen?…

Twee witte zwanen drijven ijdel op de gracht het water rimpelt…

drie zwanen op een rijtje na een zwart op wit vrijpartijtje…

daar hang je dan het web kleeft aan, ook al ben je zo'n prachtige zwaan de brekelijkheid van het bestaan ziet in jou een lelijke eend…

De kraai echter, begreep het niet, een zwaan die kraait met een haan die kipt; dat kan toch niet?!?…

uit het stille heldere water, rijst haar spiegelbeeld hoog statig komt zij langszij haar lange hals gestrekt, de blik op oneindig, zo glijdt zij minzaam voorbij majestueus, als een galjoen haar vleugels als zwaarden rond de boorden gevouwen, het boegbeeld, mooi van vorm lijkt witter dan wit als uit marmer gehouwen in alles rustig en…

Zijn vleugelslag wiekt hoog boven de huizen de nek ver uitgestrekt aan kop Voorlopig nog geen zwanenzang als de verre stemmen in zijn oren suizen Een ogenblik kijk ik naar boven het lange witte lijf in zicht Traag maar soepel in het ochtendlicht bewegen vleugels die goden loven Dan ontnemen daken mijn staren Voorbij is de getergde vogel…

Statig wit glijden Dompelen, kop in veren Eeuwig herhalen…

Glorieus verheven door de lucht Gaan de zwanen in hun vlucht Sierlijk piepend krakend wit Hun halzen golvend in gelid Reikend naar een hun bekend doel Een nabij gelegen sloot of poel Of verder noordwaarts buiten zicht Naar gronden waar hun toekomst ligt Als zielen reizend wonder wetend Zelfverzekerd aan queeste geketend…

De zwanen laat het onbewogen.…

zwanendrifters, een uit de hand gelopen hobby van sadisten, sukkels die niet van dieren houden, wat doen zulke mensen hier op onze aarde, en waarom laten wij dat gajes hier hun gang gaan, waarom worden ze niet opgepakt en uit ons universum verbannen.…

Limonade, een glas papa en mama een zwaan ik op een brug kijk aan Het brood in mijn handen de stukjes die landen op water geklater Zwemmende eenden park Majella droom van bellen leren tellen kleuren zien tante Kien Al die dingen herinneringen…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

(elfje) eendje zo lelijk is zijn spiegelbeeld hij ziet zichzelf niet zwaan* * voor alle elfjes die zichzelf nog een lelijk eendje vinden, ooit zit er ook in elk van jullie een prachtige zwaan.…

En kalm in hare avondlust bij 't zoet gesching* der mane ligt langzaam drijvend op het meer de dromerige Zwane. De dichterlijke vogel mint het maagdelijke water, en baadt wellustig, spiegelt, drinkt, aanhoort het lief geklater.…

Een traan biggelt naar beneden, via mijn luchtpijp naar mijn longen, en van mijn longen naar mijn hart. Dan ben ik verdrietig maar tevreden, het lied vol lof luidkeels gezongen, klaar voor een hele nieuwe start. Maar de strijd is nu verloren, hard gespeeld altijd geweten, dat gelijkspel nooit een optie was. En toch zal jij bekoren, dat…

Elke dag dan kruipt de tijd, Van s'ochtends tot s'avonds snel voorbij, Maar als de maan dan aan de hemel staat, Dan ligt de tijd stilletjes aan mijn zij. Want als ik dan weer terugdenk, Aan de mooiste tijden van mijn leven, Dan lijkt het echt net gisteren, Onze liefde had geschiedenis geschreven. Zonneschijn verblindde ooit, Onze twinkelende…

Ik heb verloren niet vergeten Heb gerouwd en veel gedacht Dat het op een dag toch goed zou komen Zelfs hier midden in de nacht Laat ik tranen zoek ik adem Hikkend hijgend hoestend snel Ben ik in diepe rouw om mij Hart gebroken hard verscheurd Diep van binnen voelt het Alsof het elke dag gebeurt Die paar woorden maar één blik Gewoon twee ogen…

Er zwerft een bange zwaan in een vijver op een werkende vulkaan. Het bloemenmeisje spreekt: 'Kijkend schrijver, red mij voor de wereld breekt!'. Ik neem haar bij de hand, wij vluchten snel voor de lava ons verbrandt. De redding is nabij, de hel vergeten en dan een kus, heel sappig, nu ziet zij mij.…

een stijgende zwaan naar witte hemelwolken het water rimpelt…

Een zwaan drijft mij voorbij zo’n grote witte, trotse zwaan. Langzaam zweeft zij over het water richting de horizon waar de stralen van de zon in de diepte verdwijnen. Eenden kijken trots de zwaan na “het is er één van ons,” zie je ze denken. We kropen dezelfde dag uit het ei dat schept een band, een drijvende band.…

Hoe zij krakend omhoog opnieuw de zwaartekracht overwon oploste in het diffuse licht van de opgaande zon een offer van aarde en water aan de wolken en de lucht een beeld van een plek die wiegend achterbleef Waarheen zij gaat, op zoek naar wie naar wat zin geeft aan bestaan gedempt in oren met watten gevuld en het kloppen van het hart…

drijvend spiegelbeeld hooghartige sierlijkheid slechts oog voor elkaar als beiden de mooiste zijn waar moet je anders kijken…

bij het meer die ene keer een zwaan dobberde kalm het water zo glad als een spiegel de volle maan scheen de wolken versluierden de maan de wereld was stilletjes aan het vergaan maar die zwaan die blijft eeuwig in mijn herinnering bestaan…

En dromerig zie ik haar gaan, Deze schone, zelfbewuste witte zwaan.…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…

Daarin varend als een zwaan trek ik achter me een baan waarin rustige gedachten met een trage golfslag wiegelen. Zo stil zal ik altijd drijven over gladde, effen grachten. Het onwezenlijke gaan door die spiegel doet me aan als een droom, die vele nachten me bezocht, maar nooit wou blijven.…