Alle inzendingen over zwaard

op tijd stoppen is een groot goed streven naar meer brengt veel minder de gespannen boog knapt het scherpe zwaard verslapt wie bewaakt de sieraden wie bewaakt de weldaden goed is goed genoeg stop liever te vroeg…

Te vaak al In het zwaard Gelopen van Wat zich leven Noemt, leven Dat stukje bij Beetje mij verlaten Heeft zodat ik Nu al niet Meer leef - Eerder leef ik Hierna weg bij Het oude leven Op reis naar Mijn nieuwe Horizon waar in Dit leven geen Sprake meer van is…

Waarom sta ik niet op de bangalijst? Ik hoor niet bij de club van hete herten Voor mij zijn er slechts schrille fluitconcerten Geprezen word ik niet, wel laag geprijsd Door wie? Een kakkineuze studiedrol De corpsbral van de onderbroekenlol…

ondergraaf niet langer een leven dat verwoesting haalt uit zichzelf aanvaard niet meer de betrachting van een reikende hand die vruchteloos blijkt breek niet verder de vervoering die ontegensprekelijk aanwezig is en niets onderschrijft de emotie wanneer getrokken zwaarden drenken in bloed…

moest denken aan de dood een personificatie van de mens wat botten in zwart gekleed een kap over het hoofd waarin twee punten blauw er was ook nog een zeis scherp als een scheermes er was ook nog een zwaard want verschil moet er zijn zoals HEIN die altijd in hoofdletters gaat en praat…

Ach de onvervulde wensen ze vormen een combinatie van zoetgevooisde sirenen en het zwaard van Damocles Alles wat zou moeten drukt op wat zou kunnen de schaduwen zijn sterker dan hun eigen spiegelbeeld Hij wil verzwinden in obstructie maar twijfelt nog over het begin die eeuwige hang naar perfectie is sterker dan zijn levenszin…

Als uit een schilderij van Rubens in vol geproportioneerd ornaat verscheen zij voor mij naakt met een teder verlangen naar liefde en lust met haar niet geringe cupfront fier naar voren haar schaamflosje wachtend op mijn blanke zwaard die haar schede wil penetreren Ooh...Madame Lolita ik wil u eren.…

ik ben als een speelbal op de golven lig op mijn rug hij is weer terug het zwaard van toorn en wrake glinstert in de lucht we duelleren op het scherp van de snede met mijn hulpgebeden hij ongrijpbaar als altijd maar dit keer onervaren in de titanenstrijd hoewel een basaal carcinoom zou zo een levensgevaarlijk melanoom kunnen…

Het zwaard van de Aartsengel Michaël snijdt dwars door alle gewetens heen, alsof het zo scheen dat elk mens uiteindelijk zelf bepaalt het onderscheid tussen goed en kwaad... opdat de overwinning in zichzelf van liefdevolle, vredige krachten bestaat!…

Ik heb het zwaard van de volwassene weer ingeruild voor het speelgoed van een blij kind. Ik ben weer in jubelpark terechtgekomen. Mijn eerbied is terug. In een lief kind schuilt onuitputtelijke kracht en macht. Meer hoeven we niet te zijn. Speel zoet.…

vastgenageld loopt bloed door open ogen het zwaard slaat botten kraken door macht ontkracht oren bonken de mond schreeuwt longen uit het lijf opengeklapte ribben ontketenen gevleugelde geest vlieg bloedarend het offer is gebracht…

kousenvoetend kom je uit de stilte als de mens zijn schaduw nog niet heeft gekleed twist en tweedracht zaaiend uit de halfnacht donker paaiend terwijl de dag zich met zijn kwetsbaarheid omgeeft nog is jouw zwaard tweesnijdend in het eerste ochtendlicht maar de doodslag heeft vandaag het leven weer gemist…

DROOMPRINSES Zo een, die met zwaard de doorntakken snoeit een pad maakt naar de prinses Zij snurkt haar dagen rond al honderden jaar en wacht op een kus, die haar wakker maakt Zij droomt een glimlach om haar mond verlost te zijn van elke doorligwond want pijn je raakt eraan gewend…

`t Is Don Quichot wild zwaaiend met zijn zwaard.…

koekoeksklok in hondenhok doos met bestek in druiprek aktetas op matras plastic zwaard in hobbelpaard veel snuisterijen donkere schilderijen lampenkap op doedelzak ansichtkaarten bontstaarten tafelvoetbalspel oude tafelbel sentimenten loslaten geeft gemak alles kan in de vuilnis stortbak 1977.…

zware woorden woorden als zwaarden die hakken en houwen scherpe woorden die kwetsen lieve woorden om je zin te krijgen dreigende woorden om bang te maken verklarende woorden niet altijd te geloven woorden die wegen als lood levenslang meegaan als tattoo op je ziel…

De start was al complex, als nooit tevoren, Het nieuwe Kabinet op het bordes Weet boven zich het zwaard van Damocles, Tot tweemaal toe werd zelfs de eed gezworen. Dit alles kun je zien als dreigend omen: Als deze club maar door de kerst kan komen..…

Boven mijn hoofd aan zijden draad Slingert het zwaard al heen en weder, ’t Moét vallen – vallen, vroeg of laat! Het trilt, het velt mij neder! Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, Te midden van al mijn vrezen, Die mij gebiedt met zachte klem, Tóch niet bezorgd te wezen.…

de dode dichter leeft hij boetseert met zijn pen gevaarlijk als het zwaard alle beelden nieuw hij schrijft niet hij kneedt de verbeelding bij het puntje van zijn pen de dode dichter spookt in verlaten huizen hij heeft de dood onder de knie hij leeft binnen de ramen van onze tijd…

ooit was er eens een vrouwe haar naam Justitia zij was een wijze rechter loste geschillen op men knoeide met haar zwaard zodat haar kracht verminderde de balans van goed en kwaad raakte uit het lood corruptie, macht en geld ondermijnden haar gezag rechtsgang werd een mijnenveld van stroperige dossiers…

Verdoezeld en overtroffen zette hij zijn klauwen in de muur Klom als nooit te voren verdrong de onttroning tot verdoemenis Verstokte zijn doen schreeuwde zich lof toe zwaaide hoffelijk zijn zwaard Wervelstorm van gevoelens rees door zijn lichaam angst was niet de zijne Smedend vormde hij de wil tot de overwinning hem toebehoorde…

Dat voelt toch als het zwaard van Damocles: Nog meer gevaar voor al mijn pegulanten. Gebéúrt hier iets van grote importantie, Is nondeju de Kamer op vakantie.…

kan ik ooit nog rusten nu wij door de tijd worden ingehaald mijn tranen veiligstellen lijkt een onmogelijke opgave die bewaar ik liever voor later nu vang ik je zolang ik kan bevecht ik draken met lange zwaarden verdelg demonen die je dreigen te ontvreemden te vervreemden van mij die je lief heeft gelijk het mooiste ochtendgloren…

Met houten zwaarden zwaaiden we verwoed, Verkleed als ferme jongens, stoere knapen, Naar schurken die ons landje wilden kapen, Passé, maar het gevoel weet ik nog goed. Vandaar sprak ik mijn vrouw en zei vol vuur: “Ook onder óns huis ligt een vestingmuur!”…

Omstandigheden kastijden laten mij weer onverlet in duisternis ingebed de diepe afgrond berijden Wat mij doet lijden is het eeuwig verzet mijn denkend strijden met zwaard en bajonet Eens protest verstomd is en schaduwen niet meer misleiden als zij…

. ------------------------------------------------------ gekorven: van kerven - met zwaard of bijl te lijf gaan naket - komt naderbij…

Mensen die zwaarden smeden. Damocles zal hun voorbeeld zijn. Mensen die alles beter willen weten. Zij zullen Socrates leren kennen. Machtigen die zich onsterfelijk wanen. Zij kunnen door Brutus worden verraden, door massamedia worden verguisd. Parlementen zullen zich over hun lot beraden.…

Toen ik nog daar was, twistten om mijn ziel, En voerden, met het zwaard gewapend, strijd, Twee machten, die ik in de handen vie!, De worm zo noemde ik ze en de oneindigheid. Maar zie nu naast mijn grafstee opgericht, Tezaam gebeiteld uit het kuis albast, En warm besprenkeld door het weemlend licht, De beide knapen bij hun kus verrast.…

Nochtans ben ik reeds Aan gene zijde op zoek geweest Wakend voor het Beest Nimmer de Geest te moede Mocht Het Zwaard die drift verhoeden! Geen razernij weerhoudt ‘t Goede Maar jij en ik en ik en jij - de liefde hunkerend voorbij - Leggen bezwangerd af: De Monnikspij En luide weerklinkt: En gij dan… en gij?…

Geef me een zwaard.…