Alle inzendingen over zwaard OR oorlog

Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo levendig aan of ze weer bestaan niet dood zijn gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo verdrietig aan dat ze niet meer bestaan noodgedwongen zijn dood gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt de oorlogen herleven zoveel verschrikkingen begaan waanzinnigheid ontstaan, verslaan Dichten…

ze zwelgt zijn zinnen zonder zuchten zomaar zondag zal ze zondaar zijn zijn zwaard zal ziedend zaaien zij zal zich zielloos zingen zomaar zonder zelfzucht…

Dappere scouts trokken onvervaard de bergen in, te vuur en te zwaard ! Hun kralen straalden maar ze verdwaalden want Antwerpen stond niet op hun kaart.…

Verloren oorlog of wat lijkt op verloren oorlog of wat lijkt op verlies; aan wie wordt het bestuderen overgelaten? En de nog niet afgesloten oorlogen? Wat al bestuderen? Brieven van vermisten? ---------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Hij was dubbelhartig en heeft in z'n wanhoop met twee van z'n zwaarden een dubbele zelfmoord gepleegd.…

Boven mijn hoofd aan een zijden draad Slingert het zwaard al heen en weder 't Moet vallen vroeg of laat! Het trilt, het velt mij neder! Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, te midden van al mijn vrezen, die mij gebiedt met zachte klem, toch niet bezorgd te wezen.…

maar hoog in de lucht, waar kometen zich misdroegen, en draken doolden, hield hij zijn zwaard. tot, zijn koningshart werd doorboord en zijn moed bezweek allemaal om haar.…

Mijn zwaard dringt een lichaam binnen. Zijn ogen bloeden achter het masker. Het masker verwijder ik. Daar sta ik zelf.…

Sirene met zwaard die in oren zingt op rotsen. Het karkas van mijn schip gebarsten en met koffie en witte wijn volgelopen. Daar was zij het die, met een lichte geur van eucalyptus, de groep naar de eenzaamheid bracht en volstrekt ongepast de leegheid tot volheid maakte.…

Kordaat trok de ridder z'n zwaard en slagvaardig met spoed naar de taart. 'Ik móét wel,' dacht hij, 'schoon het wreed is, Het wijf is zo lang als het breed is.' Hij hieuw en gedeeld werd z'n smart tot de helft. Hij had liever een kwart. Met het voornemen nooit meer te trouwen vervolgde de ridder het houwen.…

Intussen oefent zij zwaard- en vechttechnieken, en rent door het woud van oog om oog, waar zij haar messen slijpt met tegenspraak en heerst met brute kracht.…

Huiver voor mijn schrijvend zwaard dat hier heerst met ijzeren wil. Nobel zwaait zij woorden op papier, snijdt de klanken uit uw ziel. Om in emoties rond te dwalen op zoek naar een moedig hart. Dat de queste kan verstaan en de stilte die hier viel.…

Haar hand schonk mij dit paard, 'k Sla, haar ter eer, mijn eerste slag, Dit zweer ik, bij mijn zwaard. Mijn hart smacht, met verhitte dorst, Naar het roemrijk oorlogsveld! 'k Omhelze nooit Bathildes borst Dan als een Hollands Held! - Neen nooit! vaarwel Bathilde!…

Mijn onbevlekte vanwaar die zilveren straal aan uw naakte hand…

Zijn blik kaarsrecht, het zwaard geheven, met onder de arm, het wetboek van het land. Zo gleed de generaal, in brons gegoten, ter ere van een groots verleden, de jaren door. Maar het zoet van de victorie verwaterde, verkeerde na een zeker tijdsbestek in bitter vocht. Een groeiend schuldbesef omtrent zijn daden dat steeds dieper werd.…

Allemaal puin waar je op staat Je slentert naar je huis Alles is kapot Je hoort je moeder huilen Die voelt zich ook al rot Je vader die wat puin opraapt Niets is nog wat het was Je kunt nergens spelen Er ligt wat bloed voor je huis, op het gras Dan word je opgehaald Door de soldaten van vrede Weg van de ellende en verdriet Zomaar een oorlog…

Ik leef in de oorlog, mijn hart doet zo'n pijn. Ik wacht op de vrede, maar zal die er ooit zijn?…

De zon scheen. Wij zaten achter het huis, mijn moeder en ik. Zij schilde aardappels. Een Duitse soldaat kwam achterom. Ausweis bitte! Ik herinner mij een grijsachtige kaart met een foto er op. De soldaat droeg, behalve een helm, opzij een groene bus, een pijlenkoker leek het wel. Gelukkig leven wij nog.…

ik laat de oorlog in mij zelf tot wapenstilstand komen ik ga met kalmte de toekomst tegemoet dan kom ik veel meer dingen tegen die mij vree en vreugde schenken…

Oorlog Door racisme Blank tegen zwart Er vallen veel doden Angst…

Gevuld met frustraties daarin een soort haat ben nu écht wanhopig ook ontzettend kwaad Steeds hetzelfde liedje die vernietigende toon je bent gewoon jaloers op het geluk van je zoon Je blijft ons achtervolgen opnieuw oorlog verklaren terwijl dit komt door jou zittend op je eigen blaren Gooi alles maar in de strijd maak ons leven maar…

Bommen vallen Mensen sterven Haat regeert En ik snap het niet meer Stop met vechten Of stop met leven Maar stop met doen Alsof het oorlog is…

Geschiedenisboeken vol over de tweede wereldoorlog, Kom op zeg, wie heeft het niet geleerd.. Die verhalen grepen ons aan, We vonden het allemaal zo verkeerd.. Geschiedenis hoort voorbij te zijn, Daar hadden wij van moeten leren! Is het dan allemaal voor niets geweest? Hoe kun je zoiets nou negeren..?!…

Hij is het die zegt dat wij niet moeten zeiken over de honderden mensenlijken. Hij is het die zegt dat wij ons niet moeten hinderen aan de dood van honderden kinderen. Hij hoort vast niet de noodkreet, die vooraf gaat aan heel veel leed. Degene die dit alles niet interesseert, is hij die de wapens levert en fabriceert.…

Oorlogen heersen overal, het is werelds grootste gezwel. De voedingsbodem is armoede en geloof, maar voor vrede is iedereen doof. Ze geloven allemaal in dezelfde Heere, maar blijven elkander toch bezeren. Bij die gedachte schieten mijn ogen vol, bezit speelt ook een grote rol.…

oorlog scheurt de aarde en laadt op ons de schuld wij zwijgen met gesloten ogen ontdaan door het tumult…

Dus houdt die oorlog tegen, die misschien vandaag of morgen begint. Kijk, en je zult zien, dat je met vrede alles wint.…

je auto kwijt je teddybeer je bedje en je boeken en vluchten altijd verder weer we moeten blijven zoeken je bompa en je lieve ma die blijven in de oorlog de school moet terug opgebouwd en ik eet snoep en koeken OORLOG om DE VREDE WE LEREN NIET VLUG BIJ gebrom en dreunen heel de nacht het is nog koud en buiten slaapt een volk een kind…

Hoe verziekt is deze maatschappij, dat kinderen niets anders te spelen hebben dan oorlog, net als hun broers, ooms en vader? Wij maken ons druk om normen en waarden, hondenpoep en struikgewas, burengerucht en wat al niet meer. Maar hoeveel mensen leggen, als er weer oorlog komt er hun hoofd voorgoed bij neer?…

oorlog scheurt de aarde en laadt op ons de schuld wij zwijgen met gesloten ogen ontdaan... door het tumult…